Szlafmyca

Szlafmyca (z niem. schlafen − spać, Mütze − myca, czapka) − dawne męskie nakrycie głowy zakładane do snu przez osoby sypiające w chłodnej porze roku w nieogrzewanych lub źle ogrzewanych pomieszczeniach. Kobiety do snu używały nocnych czepków.

Szlafmyce miały spiczasty koniec opadający na bok, który ozdobiony był pomponem lub chwostem^[1]. Wykonane były z białej, miękkiej tkaniny^[2], zwykle bawełnianej lub wełnianej^[3]. Czasem ocieplane były watą^[3] lub futerkiem^[1]. Szlafmyce stosowane były od XVIII do połowy XX wieku^[1]^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Sztuka świata. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ISBN 978-83-213-4726-4.
↑ Władysław Kopaliński: Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1989.
↑ ^a ^b ^c Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007.

Zobacz też

czapka frygijska

Linki zewnętrzne

[1]

[sz-1] Sztuka świata. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ISBN 978-83-213-4726-4.

[swo-2] Władysław Kopaliński: Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1989.

[stsz-3] Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007.

[1]

[2]

[3]