Tadeusz Petrykowski (literat)

Tadeusz Petrykowski
Data i miejsce urodzenia	2 sierpnia 1921 ; Kalisz
Data i miejsce śmierci	29 marca 1983 ; Toruń
Miejsce spoczynku	Cmentarz św. Jerzego w Toruniu
Zawód, zajęcie	prozaik, dramaturg, publicysta
Alma Mater	Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Tadeusz Petrykowski (ur. 2 sierpnia 1921 w Kaliszu, zm. 29 marca 1983 w Toruniu^[1]) – polski prozaik, dramaturg, publicysta.

Życiorys

Absolwent Gimnazjum im. Adama Asnyka w Kaliszu. Jako uczeń miał swój debiut literacki. Maturę zdał w 1939 roku. W czasie II wojny światowej pracował jako robotnik. W latach 1945–1950 studiował filologię polską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu^[2].

W latach 1951–1954 pracował w Książnicy Miejskiej im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, następnie w latach 1954–1965 był redaktorem w toruńskiej rozgłośni Polskiego Radia. Pełnił funkcję kierownika literackiego Teatru Baj Pomorski w Toruniu (1959–1968 i lata 70.) oraz Teatru Polskiego w Bydgoszczy (1965–1970)^[2].

Zmarł w 1983 roku, został pochowany na cmentarzu św. Jerzego w Toruniu^[3].

Sztuki sceniczne^[2]:
- 5:0 dla Homera (1956)
- Krzyż i jaszczurka (wraz z H. Bychowską, 1958)
- Serwus, Joanno (1958)
- Podwodny alarm (1962)
Sztuki dla teatrów lalkowych^[2]:
- Gdy słońce było w kropce (1963)
- Piernikowy błazen (1965)
- Licho z Gardna
Opowiadania^[1]
- Karolinka (1962)
- Toruń niewiarygodny (1983)
- Nabój dla kaprala (pod pseudonimem Szymon Paprzyca)
Zbiory wierszy^[3]
- Płonące kamienie (1988, wydanie pośmiertne)
- Pod drzwiami (1994, wydanie pośmiertne)

Stefan Melkowski: Petrykowski Tadeusz. W: Krzysztof Mikulski (red.): Toruński Słownik Biograficzny, t. 2. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2000.