Tara Geraghty-Moats

Tara Geraghty-Moats
	; Tara Geraghty-Moats podczas zawodów Pucharu Świata w skokach narciarskich w Hinzenbach (2015)
Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1993 ; Lebanon
Klub	Lebanon Outing Club
Debiut w PŚ	Skoki narciarskie:; 5 grudnia 2014 w Lillehammer (33. miejsce); Kombinacja norweska:; 18 grudnia 2020 w Ramsau (1. miejsce – Gundersen HS98/5 km)
Pierwsze punkty w PŚ	Skoki narciarskie:; 11 stycznia 2015 w Sapporo (29. miejsce); Kombinacja norweska:; 18 grudnia 2020 w Ramsau (1. miejsce – Gundersen HS98/5 km)
Pierwsze podium w PŚ	Kombinacja norweska:; 18 grudnia 2020 w Ramsau (1. miejsce – Gundersen HS98/5 km)
Rekord życiowy	125 m Park City
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Stany Zjednoczone
	Kombinacja norweska
	Puchar Świata
Kryształowa kula ;	2020/2021
	Puchar Świata (najlepsza biegaczka)
Mała Kryształowa Kula ;	2020/2021
	Puchar Kontynentalny
1. miejsce ;	2018/2019
1. miejsce ;	2019/2020
2. miejsce ;	2020/2021
	Letnie Grand Prix
1. miejsce ;	2018
2. miejsce ;	2019
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tara Geraghty-Moats (ur. 12 kwietnia 1993 w Lebanon) – amerykańska zawodniczka uprawiająca skoki narciarskie, kombinację norweską, biathlon i biegi narciarskie. Uczestniczka mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym (jako skoczkini). Medalistka mistrzostw Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej, uczestniczka mistrzostw świata i Europy juniorów w biathlonie. Zdobywczyni Pucharu Świata w kombinacji norweskiej.

Przebieg kariery

Początki kariery (do 2009)

Skoki narciarskie zaczęła uprawiać w wieku 9 lat. W wieku 15 lat została wybrana do juniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych w tej dyscyplinie sportu. Rok później doznała dwóch kontuzji kolana, po których, w opinii jej ówczesnych lekarzy, miała już nigdy nie oddać skoku narciarskiego. W związku z tym przerwała dalszą karierę skoczkini narciarskiej^[1].

Do momentu tego zdarzenia zadebiutowała już w oficjalnych zawodach międzynarodowych w skokach narciarskich organizowanych przez Międzynarodową Federację Narciarską. W 2007 była zgłoszona do udziału w dwóch konkursach cyklu Pucharu Kontynentalnego w Lake Placid, jednak w obu nie stanęła na starcie. Ostatecznie zadebiutowała w zawodach tej samej rangi w sierpniu 2007^[a], gdy w tej samej miejscowości zajęła 18. i 23. pozycję. Dzięki zdobytym wówczas 21 punktom została sklasyfikowana na 54. pozycji tego cyklu w sezonie 2007/2008. W grudniu 2008 wzięła udział także w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego w Park City, gdzie dwukrotnie uplasowała się na 27. pozycji. Zdobyte wówczas 8 punktów pozwoliło jej zająć 75. miejsce w klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2008/2009. Start w zawodach w Park City był jej ostatnim na arenie międzynarodowej przed przerwą w uprawianiu skoków narciarskich^[2].

Kontuzja i rywalizacja w biathlonie (2009–2013)

Po przerwaniu kariery skoczkini narciarskiej Geraghty-Moats zaczęła uprawiać biathlon i biegi narciarskie. W biegach narciarskich zdobyła szereg medali mistrzostw Stanów Zjednoczonych w juniorskich kategoriach wiekowych. W 2011 została powołana do juniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych w biathlonie, w składzie której pozostała do 2014^[1]. W tym czasie czterokrotnie wystartowała w mistrzostwach świata juniorów w biathlonie. Indywidualnie najlepszą pozycją, jaką zajęła w zawodach tej rangi było 18. miejsce w sprincie w edycji z 2012. Z kolei w rywalizacji sztafet najlepszym miejscem, jaki zajęła była 11. pozycja w 2014. W tym samym roku wystartowała także w rywalizacji juniorek podczas biathlonowych mistrzostw Europy^[b], gdzie plasowała się indywidualnie w czwartej dziesiątce^[3].

W latach 2012–2013 przebywała w Szwecji, gdzie uczęszczała do Sollefteå Skigymnasium^[1]. W tym czasie uprawiała biathlon, trenując w miejscowym klubie I21 Biathlon Club. W 2013 zdobyła tytuł mistrzyni Szwecji juniorek w konkurencji biathlonowego sprintu. Latem 2013 powróciła do Stanów Zjednoczonych^[4]. Po zakończeniu wieku juniora w rywalizacji biathlonowej zakończyła swoją karierę w tej dyscyplinie sportu^[5].

Powrót (od 2013)

Sezon 2013/2014

Po powrocie do Stanów w 2013 wznowiła treningi skoków narciarskich^[6]. Jeszcze w tym samym roku zajęła 5. miejsce w konkursie kobiet na skoczni normalnej podczas mistrzostw Stanów Zjednoczonych^[1]. Zaczęła także uprawiać kombinację norweską^[5]. W styczniu 2014 zajęła 4. miejsce podczas mistrzostw Ameryki Północnej w tej dyscyplinie sportu – z racji braku oddzielnej kategorii dla kobiet startowała w tych zawodach wspólnie z mężczyznami^[7]. W tym samym roku zdobyła także mistrzostwo Stanów Zjednoczonych w tej dyscyplinie w rywalizacji kobiet^[8].

W lutym 2014, po ponad pięcioletniej przerwie i po raz pierwszy poza Stanami Zjednoczonymi, ponownie wystąpiła w konkursach Pucharu Kontynentalnego w skokach narciarskich. W fińskim Lahti uplasowała się na 10. i 12. pozycji, zdobywając w sumie 48 punktów, które pozwoliły jej zająć w klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2013/2014 26. miejsce^[2]. Przed sezonem 2014/2015 została włączona do składu seniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich^[1]. We wrześniu 2014 wystartowała w konkursach cyklu Letniego Pucharu Kontynentalnego w Trondheim, zajmując dwukrotnie 11. miejsce. Dzięki 48 zdobytym punktom uplasowała się na 10. pozycji w klasyfikacji generalnej edycji z 2014^[2].

Sezon 2014/2015

W sezonie letnim 2014 zdobyła także dwa brązowe medale mistrzostw Stanów Zjednoczonych – zarówno na skoczni dużej^[9], jak i normalnej^[10].

5 grudnia 2014 zadebiutowała w kobiecym Pucharze Świata w skokach narciarskich, zajmując w Lillehammer 33. pozycję. Tydzień później wystartowała także w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego rozgrywanych w Notodden, gdzie uplasowała się 24. i 13. miejscu^[2].

W styczniu 2015 wzięła udział w kolejnych zawodach Pucharu Świata. 10 stycznia w Sapporo uplasowała się na 40. pozycji, a dzień później zajęła 29. miejsce^[2], zdobywając tym samym pierwsze w karierze punkty do klasyfikacji generalnej tego cyklu^[11].

W kolejnych czterech startach w Pucharze Świata plasowała się w czwartej dziesiątce, zajmując 38. pozycję w Zaō, 39. i 36. miejsce w Oberstdorfie oraz 33. pozycję w Hinzenbach. W drugim konkursie, który odbył się w ostatniej z tych miejscowości po raz drugi w karierze zdobyła punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, zajmując 26. miejsce. W następnych dwóch konkursach tego cyklu, rozegranych w rumuńskim Râșnovie także zapunktowała, dwukrotnie poprawiając najlepszy wynik w Pucharze Świata w karierze – 7 lutego była 19., a dzień później, pierwszy raz zajmując miejsce w czołowej „dziesiątce”, uplasowała się na 9. pozycji. Punkty ponownie zdobyła w konkursach rozegranych tydzień później w słoweńskim Ljubnie, gdzie zajęła 17. i 23. miejsce^[2].

W lutym 2015 została powołana do składu amerykańskiej reprezentacji w rywalizacji skoczkiń w ramach Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015^[12]. Zawody te ukończyła na 18. pozycji^[2].

Starty międzynarodowe w sezonie 2014/2015 zakończyła w marcu 2015 w Oslo, zajmując w finałowym konkursie Pucharu Świata 28. pozycję. W klasyfikacji generalnej sezonu uplasowała się na 31. pozycji z dorobkiem 73 punktów^[2].

Sezon 2015/2016

W sezonie letnim 2015 zdobyła srebrny medal mistrzostw Stanów Zjednoczonych na skoczni dużej^[13].

Skoki narciarskie

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
18.	20 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	ind.	85,0 m	87,5 m	208,8 pkt	28,1 pkt	Carina Vogt
10.	26 lutego	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż.^[c]	78,5 m	–	291,6 pkt (66,4 pkt)	607,3 pkt	Niemcy
DSQ	27 lutego	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	ind.	dyskwalifikacja w kwalifikacjach				Maren Lundby

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2014/2015	30.^[14]
2015/2016	28.^[15]
2016/2017	40.^[16]

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

													punkty
Sezon 2014/2015
33	40	29	38	39	36	33	26	19	9	17	23	28	73
Sezon 2015/2016
																	punkty
17	32	21	21	35	33	31	40	q	29	q	q	34	35	15	11	15	92
Sezon 2016/2017
																			punkty
q	q	32	38	q	30	q	24	q	29	26	26	27	26	26	18	27	30	-	52
Sezon 2017/2018
															punkty
q	q	-	q	37	q	q	46	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2018/2019
																								punkty
q	q	q	-	-	q	39	43	40	33	35	q	q	q	51	-	-	-	-	-	31	-	-	-	0
Sezon 2019/2020
																punkty
q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2020/2021
													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodniczka nie zakwalifikowała się - – zawodniczka nie wystartowała

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2016	19.^[17]
2017	40.^[18]

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

			punkty
2016
35	13	15	36
2017
					punkty
27	24	39	-	-	11
2018
					punkty
-	-	-	-	dq	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – zawodniczka nie zakwalifikowała się - – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2007/2008	54.^[19]
2008/2009	75.^[20]
2013/2014	26.^[21]
2014/2015	34.^[22]

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

																		punkty
Sezon 2005/2006
-	-	-	-	-	-	dq	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2007/2008
																	punkty
-	-	-	-	18	23	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	21
Sezon 2008/2009
																		punkty
27	27	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	8
Sezon 2013/2014
						punkty
-	-	10	12	-	-	48
Sezon 2014/2015
				punkty
24	13	-	-	27
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2014	10.^[23]

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

		punkty
2014
11	11	48
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 - − zawodniczka nie wystartowała

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2016/2017	101.^[24]
2019/2020	94.^[25]

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup

											punkty
Sezon 2016/2017
27	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	4
Sezon 2019/2020
																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	24	22	16
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 - − zawodniczka nie wystartowała

Kombinacja norweska

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
5.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Gundersen HS106/5 km	13:10,4	+1:09,4	Gyda Westvold Hansen

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2020/2021	1.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	18 grudnia 2020	Ramsau	Gundersen HS98/5 km	13:58,3 min	1.	-	-

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2018/2019	1.
2019/2020	1.
2020/2021	2.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	14 grudnia 2018	Steamboat Springs	Gundersen HS75/5 km	15:54,6 min	1.	-	-
2.	15 grudnia 2018	Steamboat Springs	Gundersen HS75/5 km	15:49,5 min	1.	-	-
3.	19 grudnia 2018	Park City	Gundersen HS100/5 km	15:30,1 min	1.	-	-
4.	5 stycznia 2019	Otepää	Gundersen HS97/5 km	14:05,1 min	1.	-	-
5.	6 stycznia 2019	Otepää	Gundersen HS97/5 km	14:16,9 min	1.	-	-
6.	16 lutego 2019	Rena	Gundersen HS111/5 km	14:27,2 min	1.	-	-
7.	17 lutego 2019	Rena	Gundersen HS111/5 km	14:32,3 min	1.	-	-
8.	8 marca 2019	Niżny Tagił	Gundersen HS100/5 km	13:34,4 min	1.	-	-
9.	9 marca 2019	Niżny Tagił	Start masowy HS100/5 km	107,0 pkt	1.	-	-
10.	10 marca 2019	Niżny Tagił	Gundersen HS100/5 km	14:59,4 min	1.	-	-
11.	13 grudnia 2019	Park City	Gundersen HS100/5 km	17:52,1 min	1.	-	-
12.	14 grudnia 2019	Park City	Start masowy HS100/5 km	84,6 pkt	1.	-	-
13.	15 grudnia 2019	Park City	Gundersen HS100/5 km	15:23,7 min	1.	-	-
14.	22 lutego 2020	Eisenerz	Start masowy HS109/5 km	103,9 pkt	2.	-0,4 pkt	Anju Nakamura
15.	23 lutego 2020	Eisenerz	Gundersen HS109/5 km	15:16,1 min	2.	+4,0 s	Gyda Westvold Hansen
16.	11 marca 2020	Niżny Tagił	Gundersen HS97/5 km	14:14,4 min	1.	-	-
17.	12 marca 2020	Niżny Tagił	Gundersen HS97/5 km	15:24,8 min	1.	-	-
18.	12 marca 2021	Niżny Tagił	Gundersen HS97/5 km	15:28,8 min	1.	-	-
19.	13 marca 2021	Niżny Tagił	Start masowy HS97/5 km	103,6 pkt	1.	-	-
20.	14 marca 2021	Niżny Tagił	Gundersen HS97/7,5 km	22:08,7 min	1.	-	-

Miejsca w poszczególnych konkursach

											punkty
2018/2019
1	1	1	dns	1	1	1	1	1	1	1	1000
2019/2020
									punkty
1	1	1	dns	dns	2	2	1	1	660
2020/2021
						punkty
-	-	-	1	1	1	300
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 - – zawodniczka nie wystartowała DNF – zawodniczka nie ukończyła biegu DNS – zawodniczka nie wystartowała do biegu

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2018	1. (ex aequo ze Stiefaniją Nadymową)
2019	2. (2.)^[26]

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	18 sierpnia 2018	Oberwiesenthal	Gundersen HS106/4,5 km	12:21,4 min	2.	+3,0 s	Stiefanija Nadymowa
2.	19 sierpnia 2018	Oberwiesenthal	Gundersen HS106/4,5 km	11:04,8 min	1.	-	-
3.	25 sierpnia 2019	Oberwiesenthal	Gundersen HS106/4,5 km	15:49,4 min	1.	-	-
4.	28 sierpnia 2019	Klingenthal	Gundersen HS85/5 km	13:32,1 min	1.	-	-
5.	31 sierpnia 2019	Oberhof	Gundersen HS100/5 km	13:23,0 min	1.	-	-

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Grand Prix

		punkty
Sezon 2018
2	1	180
Sezon 2019
				punkty
1	1	1	dq	300
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja – – zawodniczka nie wystartowała DNF – zawodniczka nie ukończyła biegu DNS – zawodniczka nie wystartowała do biegu

Biathlon

Mistrzostwa świata

Rok	Miejscowość	Konkurencje
Rok	Miejscowość	IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
2023	Oberhof	–	86.	–	–	–	–	–

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2022/2023	niesklasyfikowana

Uwagi

↑ Zawody letnie Pucharu Kontynentalnego nie były wówczas wyróżniane jako oddzielny cykl, zaliczano je do klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego.
↑ Biathlonowe mistrzostwa Europy mają charakter otwarty, dopuszcza się w nich możliwość startu zawodników spoza tego kontynentu.
↑ Skład zespołu: Nita Englund, Tara Geraghty-Moats, Nina Lussi i Logan Sankey.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g TARA GERAGHTY-MOATS. wsjusa.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ GERAGHTY-MOATS Tara. fis-ski.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
↑ PROFILE - TARA GERAGHTY-MOATS (USA). biathlonworld.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
↑ Chelsea Little: Now a Swedish National Champion, Geraghty-Moats Says She’s ‘Still the American,’ Plans Return. fasterskier.com, 2013-05-10. [dostęp 2014-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-26)]. (ang.).
↑ ^a ^b Ladies in the Spotlight: Tara Geraghty-Moats (USA). fis-ski.com, 2014-08-01. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
↑ 2014-2015 World Championship And World Cup Season. rallyme.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
↑ 2014 North American Nordic Combined Championships Eau Claire, WI Jump January 17, 2014 XC January 18, 2014 - Eau Claire, WI Nordic Combined Official Results. ec-skiclub.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
↑ US Ski Jumping & Nordic Combined Championships 2015 in Lake Placid Sunday 12 OCT 2014 OFFICIAL RESULTSNORDIC COMBINED. weltcup-b.org. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
↑ Dominik Formela: USA: Życiowy sukces Friberga, Jerome po raz drugi. skijumping.pl, 2014-08-04. [dostęp 2014-10-24]. (pol.).
↑ Martyna Szydłowska: Hendrickson i Fairall mistrzami USA. skokinarciarskie.pl, 2014-10-12. [dostęp 2014-10-24]. (pol.).
↑ Stephen, Shiffrin, Kearney in ski spotlight. stowetoday.com, 2015-01-15. [dostęp 2015-01-17]. (ang.).
↑ Dominik Formela: Sarah Hendrickson: "Ten sezon uważam za przejściowy". skijumping.pl, 2015-02-12. [dostęp 2015-02-17]. (pol.).
↑ Adam Bucholz: Will Rhoads i Lea Lemare najlepsi w Mistrzostwach USA. skijumping.pl, 2015-08-02. [dostęp 2015-12-02].
↑ FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2014/2015 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2015-03-13. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).
↑ FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2015/2016 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2016-02-28. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).
↑ FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2016/2017 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2017-03-12. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).
↑ FIS Ski Jumping Grand Prix Ladies - 2016 - Grand Prix Standing. fis-ski.com, 2016-09-11. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
↑ FIS Ski Jumping Grand Prix Ladies - 2017 - Grand Prix Standing. fis-ski.com, 2017-09-10. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2007/2008. fis-ski.com, 2008-03-11. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2008/2009. fis-ski.com, 2009-03-11. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-19)]. (ang.).
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2013/2014. fis-ski.com, 2014-03-02. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2014/2015. fis-ski.com, 2015-01-18. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2014. fis-ski.com, 2014-09-28. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-10)]. (ang.).
↑ FIS Cup Women - Standings 2016/2017. fis-ski.com, 2017-01-28. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
↑ FIS Cup Women - Standings 2019/2020. fis-ski.com, 2020-02-16. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2019 do końcowej klasyfikacji zaliczane były tylko zawodniczki, które wystartowały we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodniczki nie uwzględniając tej reguły.

Bibliografia

GERAGHTY-MOATS Tara (Nordic Combined). FIS Ski - biographie. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
GERAGHTY-MOATS Tara (Ski Jumping). FIS Ski - biographie. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
GERAGHTY-MOATS Tara (Cross Country). FIS Ski - biographie. [dostęp 2023-02-20]. (ang.).
Adam Kwieciński: GERAGHTY-MOATS Tara. [dostęp 2021-04-24].
Profil zawodnika na stronie IBU. biathlonworld.com. [dostęp 2023-02-20]. (ang.).

[3] Zawody letnie Pucharu Kontynentalnego nie były wówczas wyróżniane jako oddzielny cykl, zaliczano je do klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego.

[4] Biathlonowe mistrzostwa Europy mają charakter otwarty, dopuszcza się w nich możliwość startu zawodników spoza tego kontynentu.

[skladMŚ19dr-16] Skład zespołu: Nita Englund, Tara Geraghty-Moats, Nina Lussi i Logan Sankey.

[usa-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g TARA GERAGHTY-MOATS. wsjusa.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).

[fis-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ GERAGHTY-MOATS Tara. fis-ski.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).

[5] PROFILE - TARA GERAGHTY-MOATS (USA). biathlonworld.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).

[6] Chelsea Little: Now a Swedish National Champion, Geraghty-Moats Says She’s ‘Still the American,’ Plans Return. fasterskier.com, 2013-05-10. [dostęp 2014-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-26)]. (ang.).

[kombinacja-7] Ladies in the Spotlight: Tara Geraghty-Moats (USA). fis-ski.com, 2014-08-01. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).

[8] 2014-2015 World Championship And World Cup Season. rallyme.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).

[9] 2014 North American Nordic Combined Championships Eau Claire, WI Jump January 17, 2014 XC January 18, 2014 - Eau Claire, WI Nordic Combined Official Results. ec-skiclub.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).

[10] US Ski Jumping & Nordic Combined Championships 2015 in Lake Placid Sunday 12 OCT 2014 OFFICIAL RESULTSNORDIC COMBINED. weltcup-b.org. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).

[11] Dominik Formela: USA: Życiowy sukces Friberga, Jerome po raz drugi. skijumping.pl, 2014-08-04. [dostęp 2014-10-24]. (pol.).

[12] Martyna Szydłowska: Hendrickson i Fairall mistrzami USA. skokinarciarskie.pl, 2014-10-12. [dostęp 2014-10-24]. (pol.).

[13] Stephen, Shiffrin, Kearney in ski spotlight. stowetoday.com, 2015-01-15. [dostęp 2015-01-17]. (ang.).

[14] Dominik Formela: Sarah Hendrickson: "Ten sezon uważam za przejściowy". skijumping.pl, 2015-02-12. [dostęp 2015-02-17]. (pol.).

[15] Adam Bucholz: Will Rhoads i Lea Lemare najlepsi w Mistrzostwach USA. skijumping.pl, 2015-08-02. [dostęp 2015-12-02].

[lwc15-17] FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2014/2015 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2015-03-13. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).

[lwc16-18] FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2015/2016 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2016-02-28. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).

[lwc17-19] FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2016/2017 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2017-03-12. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).

[lgp16-20] FIS Ski Jumping Grand Prix Ladies - 2016 - Grand Prix Standing. fis-ski.com, 2016-09-11. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).

[lgp17-21] FIS Ski Jumping Grand Prix Ladies - 2017 - Grand Prix Standing. fis-ski.com, 2017-09-10. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).

[lcocwint2008-22] FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2007/2008. fis-ski.com, 2008-03-11. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).

[lcocwint2009-23] FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2008/2009. fis-ski.com, 2009-03-11. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-19)]. (ang.).

[lcocwint2014-24] FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2013/2014. fis-ski.com, 2014-03-02. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).

[lcocwint2015-25] FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2014/2015. fis-ski.com, 2015-01-18. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).

[lcocsum2014-26] FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2014. fis-ski.com, 2014-09-28. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-10)]. (ang.).

[lfc2017-27] FIS Cup Women - Standings 2016/2017. fis-ski.com, 2017-01-28. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).

[lfc2020-28] FIS Cup Women - Standings 2019/2020. fis-ski.com, 2020-02-16. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).

[29] Zgodnie z regulaminem LGP 2019 do końcowej klasyfikacji zaliczane były tylko zawodniczki, które wystartowały we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodniczki nie uwzględniając tej reguły.

[1]

[2]

[a]

[b]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[c]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]