Saltar al conteníu

Taxus brevifolia

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Taxus brevifolia
Estáu de caltenimientu
Cuasi amenazáu (LR/NT)
Cuasi amenazáu (IUCN 2.3)[1]
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Pinophyta
Clas: Pinopsida
Orde: Pinales
Familia: Taxaceae
Xéneru: Taxus
Especie: T. brevifolia
Nutt.
Distribución
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Taxus brevifolia ye una conífera de la familia Taxaceae nativa del noroeste del Pacíficu en Norteamérica. Estiéndese dende l'estremu sur d'Alaska escontra'l sur, hasta algamar el centru de California, principalmente na Cadena costera del Pacíficu, pero con una población separada aisllada nel sureste de la Columbia Británica, apaeciendo d'una manera destacada na islla de Zuckerberg cerca de Castlegar y escontra el sur nel centru d'Idaho. N'inglés llámase Pacific Yew, lo que pue traducise como "Texu del Pacíficu".

Vista del árbol

Descripción

[editar | editar la fonte]

Ye un árbol perenne de tamañu pequeñu a mediu, qu'espolleta hasta los 10-15 metros d'altu con un tueru de 50 cm de diámetru, raramente más. L'árbol ye de crecedera desaxeradamente lenta, y tien el costume de podrecese dende l'interior, creando formes bueques. Esto fai imposible cuntar de manera exacta los aniellos pa determinar la verdadera edá d'un exemplar.

Les fueyes son llanceolaes, planes, de color verde escuru, 1–3 cm de llargu y 2–3 mm d'anchu, asitiaes en forma d'espiral a lo llargo de la cañina, pero coles bases de les fueyes retorcigañaes p'alliniar les fueyes en dos fileres planes a entrambos llaos del tarmu sacante nos tarmos principales onde l'allugamientu n'espiral ye más evidente.

El paclitaxel (Taxol) ye una melecina usada en quimioterapia pa tratar el cáncer de mama, d'ovariu y de pulmón derivada de Taxus brevifolia. Como'l Taxus brevifolia nunca se cultivó comercialmente a gran escala la so corta pa obtener taxol fizo amenorgar la so población, siendo los sos exemplares cada vegada más escasos. L'usu xeneralizáu de paclitaxel como melecina namái se llogró cuando se desenvolvió una vía semi-sintética de llogralo, a partir d'estractos de texos cultivaos d'otres especies. La producción farmacéutica ensin llicencia d'usu d'especies de texu estrechamente rellacionaes monteses na India y China pue ser una amenaza pa les diches especies.[2]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Taxus brevifolia, describióse por Thomas Nuttall y espublizóse en The North American Sylva 3: 86, pl. 108. 1849.[3]

Etimoloxía

Taxus: nome xenéricu dau en llatín al texu.[4]

brevifolia: epítetu llatín que significa "con fueya pequeña"[5]

Sinonimia
  • Taxus baccata var. brevifolia (Nutt.) Koehne
  • Taxus baccata subsp. brevifolia (Nutt.) Pilg.
  • Taxus bourcieri Carrière
  • Taxus brevifolia var. polychaeta Spjut
  • Taxus brevifolia subsp. polychaeta (Spjut) Silba
  • Taxus brevifolia var. reptaneta Spjut
  • Taxus brevifolia subsp. reptaneta (Spjut) Silba
  • Taxus lindleyana A.Murray bis
  • Taxus occidentalis Nutt.[6][7]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Conifer Specialist Group (1998). Taxus brevifolia. 2006 Llista Roxa d'Especies Amenazaes IUCN. IUCN 2006. Consultáu'l 05 May 2006.
  2. BGCI, ‘Miracle’ Cures Face Extinction, http://www.bgci.org/melecinal/2040, consultáu'l 21 de xunetu de 2008  Archiváu 2016-03-05 en Wayback Machine
  3. «Taxus brevifolia». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 15 d'abril de 2015.
  4. En Nomes Botánicos
  5. N'Epítetos Botánicos
  6. «Taxus brevifolia». The Plant List. Consultáu'l 15 d'abril de 2015.
  7. «Taxus brevifolia». Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Consultáu'l 15 d'abril de 2015.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  1. Abrams, L. 1923. Ferns to Birthworts. 1: 1–557. In L.R. Abrams (ed.) Ill. Fl. Pacific States. Stanford University Press, Stanford.
  2. Flora of North America Editorial Committee, e. 1993. Pteridophytes and Gymnosperms. Fl. N. Amer. 2: i–xvi, 1–475.
  3. Hitchcock, C. H., A.J. Cronquist, F. M. Ownbey & J. W. Thompson. 1969. Vascular Cryptogams, Gymnosperms, and Monocotyledons. 1: 1–914. In C. L. Hitchcock Vasc. Pl. Pacif. N.W.. University of Washington Press, Seattle.
  4. Hultén, E. 1968. Fl. Alaska i–xxi, 1–1008. Stanford University Press, Stanford.
  5. Jepson, W. L. 1909. Fl. Calif. vol. 1. 578 pp. Cunningham, Curtiss & Welch, San Francisco.
  6. Moss, E. H. 1983. Fl. Alberta (ed. 2) i–xii, 1–687. University of Toronto Press, Toronto.
  7. Munz, P. A. & D. D. Keck. 1959. Cal. Fl. 1–1681. University of California Press, Berkeley.
  8. Scoggan, H. J. 1978 [1979]. Pteridophyta, Gymnospermae, Monocotyledoneae. 2: 93–545. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.
  9. Welsh, S. L. 1974. Anderson's Fl. Alaska Adj. Parts Canada i–xvi, 1–724. Brigham Young University Press, Provo.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]