Teodor Boczek
 podpułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 listopada 1897 |
|---|---|
| Data śmierci |
28 lipca 1988 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu piechoty |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
    
| |
Teodor Teofil Boczek (ur. 3 listopada 1897 w Lachowicach, zm. 28 lipca 1988) – podpułkownik Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Teodor Teofil Boczek urodził się 3 listopada 1897 roku[1]. Od 1908 uczęszczał do c. i k. Gimnazjum Wyższego w Wadowicach. Maturę wojenną zdał 8 października 1915[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W latach 20. i 30. był oficerem 12 pułku piechoty w garnizonie Wadowice, w tym w 1923 był w kadrze naukowej Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu[5][6][7][8][9][10]. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[11][12]. W 1927 był sekretarzem klubu sportowego Wisła Kraków[13]. 27 czerwca 1935 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 59. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. W sierpniu tego roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu w 12 pułku piechoty[15]. Od 7 października 1937 do 12 października 1938 roku dowodził batalionem KOP „Żytyń”[16].
Brał udział w II wojnie światowej. Po wojnie był podpułkownikiem ludowego Wojska Polskiego[17].
Zmarł 28 lipca 1988. Został pochowany na cmentarzu Prądnik Czerwony (Batowice) w Krakowie (kwatera A-XXII-9-12)[18].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 października 1946)[19],
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie),
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1938)[20]
- Medal Niepodległości (2 sierpnia 1931)[21],
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie imienia z „Teodor” na „Teodor Teofil” oraz daty urodzenia z „2 listopada 1897” na „3 listopada 1897”. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zmiany (sprostowania) nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 34, 26 stycznia 1934.
- ↑ Michał Siwiec-Cielebon, Wolności siew. Absolwenci i uczniowie c. i k. Gimnazjum Wyższego w Wadowicach do 1918 r. jako kadra przyszłych sił zbrojnych odrodzonej Rzeczypospolitej, „Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny” (nr 21), 2018, s. 92-145, ISSN 1505-0181.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 433.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 376.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 158, 1512.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 150.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 28.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 542.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 1 lipiec 1933 r. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”, Warszawa 1933, s. 63.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”, Warszawa 1935, s. 60.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 222.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 63.
- ↑ Teodor Boczek. historiawisly.pl. [dostęp 2016-01-31].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 67.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 95.
- ↑ Wiśniewska i Promińska 2013 ↓, s. 8.
- ↑ Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Krakowie (1945) 1983-1990. Teodor Boczek. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2017-11-12].
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2020-05-13].
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 124 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 160, poz. 290 „za zasługi w służbie Korpusu Ochrony Pogranicza”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Iwona Wiśniewska, Katarzyna Promińska, Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Brygada Korpusu Ochrony Pogranicza «Wołyń»”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2013.
- Dowódcy batalionów Korpusu Ochrony Pogranicza
- Ludzie związani z Wadowicami
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Pochowani na cmentarzu Prądnik Czerwony w Krakowie
- Podpułkownicy ludowego Wojska Polskiego
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1988
- Oficerowie 12 Pułku Piechoty (II RP)
- Dowódcy batalionu KOP „Żytyń”