Przejdź do zawartości

The Allman Brothers Band

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Allman Brothers Band
Ilustracja
The Allman Brothers Band (1969)
Pochodzenie

Jacksonville

Gatunek

rock improwizacyjny, rock, blues, blues rock, southern rock, rock psychodeliczny, hard rock, country rock

Aktywność

1969–1976
1978—1982
1989—2014

Byli członkowie
Gregg Allman

Duane Allman
Berry Oakley
Butch Trucks
Jaimoe Johanson
Marc Quinones
Oteil Burbridge
Derek Trucks
Warren Haynes
Dickey Betts
Chuck Leavell
Lamar Williams
David Goldflies
Dan Toler
Frankie Toler
Mike Lawler
Johnny Neel
Allen Woody
Jack Pearson
Jimmy Herring

Strona internetowa

The Allman Brothers Band – amerykański zespół rockowy założony w marcu 1969 w Jacksonville na Florydzie[1]. Reprezentował style i gatunki, takie jak hard rock, jazz rock, southern rock, folk rock i country rock, jam rock i blues rock. Był jedną z bardziej znaczących i wpływowych grup rockowych XX wieku.

Muzycy zespołu, już przed powstaniem grupy, ale i w pierwszych latach jej istnienia, intensywnie pracowali jako muzycy studyjni, grając dla całej gamy współczesnych im gwiazd muzyki rockowej i popowej. Spośród muzyków tworzących grupę wyróżniał się jej frontman Duane Allman, który został okrzyknięty jednym z najlepszych gitarzystów bluesowych swego pokolenia[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Grupę założyli bracia Allmanowie: Gregg (instrumenty klawiszowe) i Duane (gitara), którzy wcześniej grali w zespole R&B-owym The House Rockers[1]. W 1964 utworzyli formację Allman Joys, z którą dokonali pierwszych nagrań studyjnych[1]. Ponadto występowali przez krótki czas w grupie Five Minutes, a w latach 1967–1968 występowali jako muzycy sesyjni zespołu The Hour Glass, z którą nagrali albumy: The Hour Glass (1967) i Power of Love (1968)[1]. Nagrali też album z zespołem 31st of February[1].

W 1969 stworzyli zespół The Allman Brothers Band, której nadali nazwę od swojego nazwiska (pol. Zespół braci Allmanów). Dołączyli do nich: gitarzysta Dickey Betts, basista Barry Oakley i perkusista Butch Trucks. W pierwszych latach istnienia wydali w tym składzie dwa albumy: The Allman Brothers Band (1969) i Idlewild South (1970)[1], które zostały docenione przez krytyków. Dziennikarz magazynu „Rolling Stone” George Kimball opisał grupę jako „najlepszy rockandrollowy zespół jaki powstał w tym kraju w ciągu ostatnich pięciu lat”[2]. Przełomowym momentem w ich karierze był koncert, który dali w Fillmore East w Nowym Jorku. Występ, zarejestrowany i wydany na płycie pt. At Fillmore East (1971), ukazał zespół jako jedną z najlepszych rockowych grup koncertowych. Muzycy podczas koncertów, wprowadzając typowe dla jazzu elementy improwizacji, rozwijali swoje krótkie studyjne utwory w długie, niekiedy sięgające 40 minut, improwizowane solówki instrumentalne oraz jamy.

29 października 1971 Duane Allman zginął w wypadku motocyklowym[1]. W listopadzie 1972 w niemal identycznych okolicznościach zmarł basista Berry Oakley[1]. Zespół z czasem skompletował nowy skład – do grupy dołączył basista Lamar Williams[1], a dotychczasowy drugi gitarzysta Dickey Betts został wysunięty na czoło. Jego styl gitarowy, w którym wyraźnie słuchać wpływy muzyki country, nadał grupie nowe brzmienie. Ponadto do zespołu dołączył drugi klawiszowiec, Chuck Leavell[1], co znacznie pogłębiło dotychczasowe brzmienie zespołu. W 1973 formacja w nowym składzie osiągnęła szczyt popularności, występując na festiwalu Grad Prix Rececorse w Watkin’s Glen w stanie Nowy Jork[1], gdzie dała wielogodzinny koncert dla 600 tys. słuchaczy. W tym okresie wydała kilka albumów: Brothers and Sisters (1973), Win, Lose or Draw (1975), The Road Goes on Forever (1975) i Wipe the Windows, Check the Oil, Dollar Gas (1976)[1]. Niedługo później rozpoczął się kryzys w grupie, związany z tarciami wewnętrznymi i problemami z narkotykami (Allman zeznawał przeciwko współpracownikowi, Johnowi Herringowi, w sprawie o handel narkotykami, co podzieliło członków formacji), który doprowadził do rozwiązania się zespołu w 1976[1].

Zespół powrócił w październiku 1978, ale w odświeżonym składzie – do Allmana, Bettsa, Johansona i Trucksa dołączyli gitarzysta Dan Toler i basista David Goldflies[1]. W 1981 doszło do kolejnych roszad w Allman Brothers Band: z grupy odszedł Johanson, dołączyli perkusista David Toler i klawiszowiec Mike Lawler oraz powrócił klawiszowiec i wokalista Chuck Leavell[1]. W tym samym roku premierę miał kolejny album zespołu pt. Brothers of the Road, a także składanka przebojów pt. The Best of Allman Brothers Band[1]. W następnym roku zespół ponownie się rozpadł[1].

Ponowny powrót na scenę nastąpił w 1989, a do Allmana, Bettsa, Johansona i Trucksa dołączyli: gitarzysta Warren Haynes, klawiszowiec Johnny Neal i basista Allen Woody[1]. Okres lat 90. można uznać za najbardziej płodny artystycznie w historii grupy. Zespół zaznaczył swoje istnienie w XXI wieku nowymi, znakomitymi albumami i trasami koncertowymi. Grupa odzyskała formę, nagrywając serię albumów docenionych przez krytyków: Dreams (1989) i Seven Turns (1990) i koncertowy Live at Ludlow Garage 1970 (1990)[1].

W 2014 Warren Haynes i Derek Trucks ogłosili odejście z zespołu[3]. Ostatni koncert formacji odbył się 28 października 2014 roku w Beacon Theater w Nowym Jorku[4].

Do największych przebojów grupy należały: „Whipping Post”, „Midnight Rider”, „Revieval”, „Blue Sky”, „Ramblin’ Man”, „In Memory of Elizabeth Reed”, „Les Bres in A Minor” i „High Falls”.

Skład

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1969 The Allman Brothers Band
  • 1970 Idlewild South
  • 1971 At Fillmore East [live]
  • 1972 Eat a Peach
  • 1973 Brothers and Sisters
  • 1975 Win, Lose or Draw
  • 1976 Wipe the Windows, Check the Oil, Dollar Gas
  • 1979 Enlightened Rogues
  • 1980 Reach for the Sky
  • 1981 Brothers of the Road
  • 1990 Seven Turns
  • 1991 Shades of Two Worlds
  • 1991 Live at Ludlow Garage - 1970
  • 1992 An Evening With the Allman Brothers Band
  • 1994 Where It All Begins
  • 2000 Peakin' at the Beacon [live]
  • 2002 American University 12/13/70 [live]
  • 2003 Hittin' the Note
  • 2003 At Fillmore East [Deluxe Edition] [live]
  • 2003 Live at the Atlanta International Pop Festival
  • 2003 American University W.D.C. [live]
  • 2003 S.U.N.Y. at Stonybrook, Stoneybrook
  • 2004 One Way Out

Nagrody, pozycje na listach przebojów i rekordy

[edytuj | edytuj kod]



Albumy na listach Billboardu
Rok Album Lista pozycja
1970 Idlewild South Pop Albums 38
1970 The Allman Brothers Band Pop Albums 188
1971 At Fillmore East Pop Albums 13
1972 Duane & Gregg Allman Pop Albums 129
1972 Eat A Peach Pop Albums 4
1973 Beginnings Pop Albums 25
1973 Brothers And Sisters Pop Albums 1
1973 Early Allman Pop Albums 171
1975 "Win, Lose Or Draw " Pop Albums 5
1976 Wipe The Windows-Check The Oil-Dollar Gas Pop Albums 75
1976 The Road Goes On Forever," Pop Albums 43
1979 Enlightened Rogues Pop Albums 9
1980 Reach For The Sky Pop Albums 27
1981 Brothers Of The Road Pop Albums 44
1981 The Best Of The Allman Brothers Band Pop Albums 189
1989 Dreams The Billboard 200 103
1990 Seven Turns The Billboard 200 53
1991 Shades of Two Worlds The Billboard 200 85
1992 An Evening With the Allman Brothers Band: First Set The Billboard 200 80
1994 Where It All Begins The Billboard 200 45
1995 An Evening With the Allman Brothers Band: 2nd Set The Billboard 200 88
2003 Hittin' the Note The Billboard 200 37
2003 Hittin' the Note Top Internet Albums 37
2003 Live at the Atlanta International Pop Festival Top Internet Albums 202
2003 Martin Scorsese Presents the Blues: The Allman Brothers Top Blues Albums 10
2004 One Way Out The Billboard 200 190



Single na listach Billboardu
Rok Piosenka Lista pozycja
1971 Revival (Love Is Everywhere) Pop Singles 92
1972 Ain't Wastin' Time No More Pop Singles 77
1972 Melissa Pop Singles 86
1972 One Way Out Pop Singles 86
1973 Ramblin Man Pop Singles 2
1974 Jessica Pop Singles 65
1974 Midnight Rider Pop Singles 19
1975 Louisiana Lou And Three Card Monty John Pop Singles 78
1979 Crazy Love Pop Singles 29
1980 Angeline Pop Singles 58
1981 Straight From The Heart Mainstream Rock 11
1981 Straight From The Heart Pop Singles 39
1989 Statesboro Blues Mainstream Rock Tracks 26
1990 Good Clean Fun Mainstream Rock Tracks 1
1990 Seven Turns Mainstream Rock Tracks 12
1991 End of the Line Mainstream Rock Tracks 2
1991 It Ain't over Yet Mainstream Rock Tracks 26
1994 Back Where It All Begins Mainstream Rock Tracks 29
1994 No One to Run With Mainstream Rock Tracks 7
2003 Firing Line Mainstream Rock Tracks 37

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Wiesław Weiss, Rock. Encyklopedia, Wydawnictwo Iskry, 1991, s. 20, ISBN 83-207-1374-9.
  2. George Kimball, The Allman Brothers Band; ''At Fillmore East'', Rolling Stone, 1971 [dostęp 2006-11-26].
  3. See the Allman Brothers' Stunning Announcement [online] [dostęp 2016-08-08].
  4. The Allman Brothers Band bids farewell to stage [online] [dostęp 2016-08-08].
  5. The Allman Brothers Band: inducted in 1995. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).