The Economist
Ovo je članak o britanskom časopisu. Za druga značenja, vidi Ekonomist (razvrstavanje). | The Economist | |
|---|---|
.jpg?lang=sh) Naslovnica 11.6. 2012. | |
| Tip | tjedni časopis |
| Format | Compact |
| Vlasnik | The Economist Group |
| Osnivači | James Wilson |
| Urednik | John Micklethwait |
| Osnivanje | 9. 1843 |
| Cijena | £3.90 US$5.99 €5.20 A$10.50 C$7.50 HK$60 |
| Sjedište | 25 St. James's Street Westminster London Ujedinjeno Kraljevstvo |
| Tiraž | 1.574.803 (tiskano izdanje) 100.000 (digitalni pretplatnici)[1] |
| ISSN | 0013-0613 |
| Službeni website | www |
The Economist is je britanski tjedni časopis u vlasništvu The Economist Newspaper Ltd-a sa uredništvom u Londonu.[2][3][4] Osnivao ga je James Wilson 1843. Zbog historijskih razloga, The Economist sebe naziva novinama, ali se svako tiskano izdanje pojavljuje na sjajnom papiru poput časopisa, a njegov sopstveni YouTube kanal ga naziva EconomistČasopisom.[5] 2006., njegov prosječni tjedni tiraž bio je 1,5 miliona primjeraka, od čega je čak polovica odlazila kupcima u SAD-u.
Iako The Economist ima svjetski naglasak i opseg, oko 2/3 od ukupnog osoblja 75 novinara nalazi se u Londonu.[6] U martu 2013., Economist Group je objavila profit od 68 miliona £.[7]
The Economist tvrdi da nije "kronologija ekonomije".[8] Umjesto toga, cilj mu je "sudjelovati u teškom natjecanju između inteligencije, koja gura naprijed, i nedostojnom, sramežljivom neznanju koje sabotira napredovanje i razvoj."[9] Stav uredništva je klasični liberalizam i ekonomski liberalizam koji podupiru slobodnu trgovinu, globalizaciju, slobodnu imigraciju i kulturni liberalizam (kao što je pravno priznanje istospolnog braka). Publikacija samu sebe opisuje kao "proizvod Kaledonijskog liberalizma Adama Smitha i Davida Humea".[10] Ciljani čitatelji su visoko obrazovani sloj te tvrdi da ima čitatelje sa visokim utjecajem na razvoj politike.[11] Pojedini čitatelji The Economista konzumiraju i elitne i masovne medije.[12][13]
Izvršni direktor novina opisao je skorašnje globalne promene, koje su prvi put primećene 1990-ih, a ubrzane s početkom 21. veka, kao „novo doba masovne intelignecije“.[14][15]
Na strani sadržaja svakog magazina je „Ekonomistova“ 'izjava o ulozi organizacije je napisana u kurzivu. Govori se da je ‘Ekonomist’ prvi put objavljen u septembru 1843. da treba da ima ulogu u „više nadmetanja među intelignecijom, što gura napred, i otklanjanje bezvrednog, bojažljivog ignorisanja koje opstruiše naš napredak“.'[9]
Ekonomist je osnovao britanski poslovni čovek i bankar Džejms Vilson 1843. da bi ubrzao ukidanje Kornovih zakona, sistema izvoznih tarifa.[16] Na prospektima za novine, od 5. avgusta 1843. određeno je 13 oblasti pokrivenosti na koje su uređivači želeli da se fokusiraju:[17]
- Prvobitni uvodni članci, u kojima bi principi slobodne trgovine bili najrigoroznije primenjivani na sva bitna pitanja dana.
- Članci koji se odnose na neku praktičnu, komercijalnu, poljoprivrednu ili stranu tematiku od prolazećeg interesa, kao što su diplomatski ugovori.
- Članak o elementarnim principima političke ekonomije, primenjen na praktično iskustvo, pokrivajući zakone o cenama, zaradama, izdnajmljivanju, razmeni, carini i oporezivanju.
- Parlamentarne izveštaje, sa posebnim fokusom na trgovanje, poljoprivredu i slobodnu trgovinu.
- Izveštaji i iskazi popularnih pokreta koji zagovaraju slobodnu trgovinu.
- Opšte vesti sa Suda Svetog Džejmsa, Metropolisa, provincija, Škotske i Irske.
- Komercijalne teme kao što su promene u fiskalnim regulacijama, državni prospekti tržišta, izvozi i uvozi, strane vesti, državne proizvodne oblasti, beleške o novim važnim mehaničkim poboljšanjima, brodarske vesti, tržište novca, kao i napredak u železnicama i javnim kompanijama.
- Poljoprivredne teme, uključujući primenu geologije i hemije; beleške o novim i poboljšanim alatkama, državne njive, tržišta, cene, strana tržišta i cene prebačene u britanski novac; s vremena na vreme, do nekih detalja, planovi vršeni u Belgiji, Švajcarskoj i drugim bolje kultivisanim zemljama.
- Kolonijalne i strane teme, uključujući slobodnu trgovinu, proizvodnju, političke i fiskalne promene, i druge teme, uključujući prikazivanje štetnosti zabrana i ekonomske protekcije, kao i prednosti međusobne povezanosti i trgovine.
- Pravni izveštaji, ograničeni uglavnom na oblasti važnim za trgovinu, proizvodnju i poljoprivredu.
- Knjige, ograničene uglavnom, ali ne i isključuvo na trgovinu, proizvodnju, poljoprivredu i uključujući sve ugovore o političkoj ekonomiji, finansiji i oporezivanju.
- Komercijalne gazete, sa cenama i statistikama nedelje.
- Pisma i prepiska od čitalaca novinskog magazina.
Urednici „Ekonomista“ su bili:
- Džejms Vilson 1843–1857 (Herbert Spenser je bio podurednik od 1848. do 1853)
- Ričard Holt Haton 1857–1861[18]
- Volter Badžot, 1861–1877[19]
- Denijel Koner Letberi, 1877–1881
- Inglis Palgrejv, 1877–1883
- Edvard Džonston, 1883–1907
- Frensis Vrigli Herst, 1907–1916
- Hartli Viters, 1916–1921
- Ser Voler Lejton, 1922–1938
- Džefri Krauter, 1938–1956
- Donald Tajerman, 1956–1965
- Ser Alister Bernet, 1965–1974
- Endru Najt, 1974–1986
- Rapert Penant-Raj, 1986–1993
- Bil Emot, 1993–2006
- Džon Miklthvejt, od 2006–trenutno
- ↑ „The Economist's Circulation 2012”. Economistgroupmedia.com.
- ↑ „Why does The Economist call itself a newspaper?”. The Economist. 1.9. 2013.
- ↑ "Locations[mrtav link]". Economist Group.
- ↑ "Maps Arhivirano 2014-02-28 na Wayback Machine-u". City of Westminster.
- ↑ „The Economist”. YouTube. Pristupljeno 3 September 2013.
- ↑ „So what's the secret of 'The Economist'?”. The Independent (London). 26.2. 2006. Arhivirano iz originala na datum 2008-12-24. Pristupljeno 2014-12-18.
- ↑ „Results for the financial year ended 31 March 2013”. The Economist Group. London.
- ↑ „How our readers view The Economist”. The Economist.[mrtav link]
- ↑ 9,0 9,1 „Opinion: leaders and letters to the Editor”. The Economist.
- ↑ „Don’t leave us this way”. The Economist. 12 July 2014.
- ↑ „How our readers view The Economist”. The Economist. Arhivirano iz originala na datum 7 September 2006.
- ↑ Oberholzer-Gee, Felix; Bharat, N. Anand; Lizzie, Gomez. „The Economist”. Harvard Business School Case 710-441, July 2010. Hbs.edu.
- ↑ Oberholzer-Gee, Felix; Bharat, N. Anand; Lizzie, Gomez. „The Economist. Harvard Business School Case 710-441, July 2010” (PDF). American.edu.
- ↑ Oberholzer-Gee, Felix; Bharat, N. Anand; Lizzie, Gomez. „The Economist”. Harvard Business School Case 710-441, July 2010. Hbs.edu.
- ↑ Oberholzer-Gee, Felix; Bharat, N. Anand; Lizzie, Gomez. „The Economist. Harvard Business School Case 710-441, July 2010” (PDF). American.edu.
- ↑ From the Corn Laws to Your Mailbox, The MIT Press Log, 30 January 2007. Retrieved 11 June 2010.
- ↑ „Prospectus”. The Economist. 5. 8. 1843.. Pristupljeno 15. 12. 2013.
- ↑ The Concise Dictionary of National Biography ga je postavio za pomoćnog urednika 1858–1860
- ↑ He was Wilson's son-in-law
- Edwards, Ruth Dudley (1993) The Pursuit of Reason: The Economist 1843–1993, London: Hamish Hamilton, ISBN 0-241-12939-7
- Tungate, Mark (2004). „The Economist”. Media Monoliths. Kogan Page Publishers. str. 194–206. ISBN 978-0-7494-4108-1.
- Zvanični website
- The Economist Group vebsajt koji obezbeđuje grupne informacije i linkove ka svim grupnim publikacijama kao što su CFO, Roll Call i Glas Evrope
- ebusinessforum Odeljak „Ekonomistove“ jedinice inteligencije, sa besplatnim članovima Ekonomista
- Preliminarni brojevi i prospekti, 5. avg. 1843.
- Kapital, valute i bankarstvo; serije članaka objavljene u „Ekonomistu“ — od Džejmsa Vilsona (objavljene 1847)
- „Ekonomistove“ nagrade za inovaciju Arhivirano 2011-01-14 na Wayback Machine-u
- „Ekonomistove“ konferecije u Latinskoj Americi Arhivirano 2011-04-02 na Wayback Machine-u
