The Silence of the Lambs (film)
| The Silence of the Lambs | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| (Filmposter op en.wikipedia.org) | ||||
| Regie | Jonathan Demme | |||
| Producent | Kenneth Utt Edward Saxon Ron Bozman | |||
| Scenario | Ted Tally | |||
| Gebaseerd op | The Silence of the Lambs van Thomas Harris | |||
| Hoofdrollen | Jodie Foster Anthony Hopkins Scott Glenn Ted Levine | |||
| Muziek | Howard Shore | |||
| Montage | Craig McKay | |||
| Cinematografie | Tak Fujimoto | |||
| Distributie | Orion Pictures | |||
| Première |  14 januari 1991 12 april 1991
| |||
| Genre | thriller / misdaad | |||
| Speelduur | 118 minuten | |||
| Taal | Engels | |||
| Land | Verenigde Staten
| |||
| Budget | US$ 19 miljoen | |||
| Opbrengst | US$ 273 miljoen[1] | |||
| Gewonnen prijzen | 5 Academy Awards | |||
| Overige nominaties | 34 | |||
| Voorloper | Manhunter of Red Dragon (remake) | |||
| Vervolg | Hannibal | |||
| Kijkwijzer |    
| |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| MovieMeter-profiel | ||||
| (mul) TMDb-profiel | ||||
| (en) AllMovie-profiel | ||||
| ||||
The Silence of the Lambs is een Amerikaanse film, gebaseerd op het gelijknamige boek van Thomas Harris. De film handelt over seriemoordenaars met daarin centraal de figuur van Hannibal Lecter.
De film werd in 1991 uitgebracht en geregisseerd door Jonathan Demme, die hiervoor een Oscar heeft ontvangen. Jodie Foster - in de rol van Clarice Starling - en Anthony Hopkins - als Hannibal Lecter - wonnen ieder een Oscar voor hun hoofdrollen. Verder won de film nog Oscars voor het beste scenario en beste film. Met deze vijf Oscars heeft de film als een van drie de vijf meest prestigieuze Oscars gewonnen. De andere waren One Flew Over the Cuckoo's Nest uit 1975 en It Happened One Night uit 1934. De film was in totaal voor twaalf categorieën genomineerd.
Het verhaal
[bewerken | brontekst bewerken]Hannibal Lecter is een seriemoordenaar die opgesloten zit in een zwaarbeveiligde psychiatrische inrichting in Baltimore. Zijn bijnaam "Hannibal de Kannibaal" heeft hij te danken aan het feit dat hij letterlijk delen van zijn slachtoffers opat. Niettegenstaande deze afschuwelijke zijde is Hannibal tevens een uiterst intelligente en gesofisticeerde man. Hij stond hoog aangeschreven op de maatschappelijke ladder als uitmuntend psychiater vóór zijn opsluiting. Door zijn buitengewone profiel beslist de FBI om hem te benaderen.
Het is de bedoeling zijn hulp te verkrijgen bij een andere lopende zaak, namelijk de zoektocht naar de actieve seriemoordenaar "Buffalo Bill". Hannibals inzicht in de menselijke geest van een seriemoordenaar zou een pracht van een psychologische analyse kunnen opleveren betreffende Buffalo Bill en kunnen leiden naar diens arrestatie. Het is Clarice Starling, een onervaren maar excellente jonge agente, die de opdracht krijgt Hannibal te overtuigen mee te werken. De zaak betreffende Buffalo Bill ondergaat bovendien een stroomversnelling wanneer de dochter van een senator vermist wordt en waarschijnlijk het volgende slachtoffer zal zijn.
Hannibal is eerst terughoudend maar werkt hoe langer hoe meer mee. Hij voelt zich aangetrokken tot Clarice en ziet tevens de mogelijkheid om hier zelf voordeel uit te kunnen verkrijgen. Dit is niet onterecht: uiteindelijk weet Hannibal te ontsnappen, een ontsnapping waarbij twee agenten vermoord worden op een voor Hannibal karakteristieke wijze. De relatie tussen Clarice en Hannibal is er een van wederzijds respect en loopt enigszins parallel. Ook Clarice voelt zich tot haar eigen verbazing aangetrokken tot de man. En ook zij verkrijgt voordeel uit deze zaak: ze ontvangt een promotie wegens haar onmisbare bijdrage in het vangen van Buffalo Bill.
Hoewel de film eindigt met de dood van Buffalo Bill, en het bevrijden van de dochter van de senator, is Hannibal nog steeds op de vlucht. De film sluit met een povere hoop: via de telefoon belooft Hannibal aan Clarice dat hij haar nooit enig kwaad zal doen als zij hem dan ook maar niet probeert op te sporen, doch zijn verlangen om andere mensen te vermoorden (en deels op te eten) is duidelijk niet weggeëbd.
Rolverdeling
[bewerken | brontekst bewerken]| Acteur | Personage |
|---|---|
| Jodie Foster | Clarice Starling |
| Anthony Hopkins | Dr. Hannibal Lecter |
| Scott Glenn | Jack Crawford |
| Ted Levine | Jame 'Buffalo Bill' Gumb |
| Anthony Heald | Dr. Frederick Chilton |
| Frankie Faison | Barney Matthews |
| Kasi Lemmons | Ardelia Mapp |
| Brooke Smith | Catherine Martin |
| Dan Butler | Roden |
Achtergrond
[bewerken | brontekst bewerken]Productie
[bewerken | brontekst bewerken]Michelle Pfeiffer kreeg aanvankelijk de rol van Clarice Starling aangeboden, maar sloeg dit aanbod af omdat ze volgens eigen zeggen te nerveus was over de rol.[2] Volgens Jonathan Demme waren er meer dan 300 kandidaten die auditie deden voor de rol van Clarice.
The Silence of the Lambs werd gedistribueerd door Orion Pictures; MGM bezit momenteel[(sinds) wanneer?] de rechten.
Muziek
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie The Silence of the Lambs (soundtrack) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.De filmmuziek werd gecomponeerd door Howard Shore.
Ontvangst
[bewerken | brontekst bewerken]Anthony Hopkins en Jodie Foster werden door veel critici geprezen voor de manier waarop ze de rollen van Hannibal Lecter en Clarice Starling vertolkten.[3] Voor hun respectieve rollen kregen ze allebei een prijs van de Academy Awards in 1992.
Bij de première was The Silence of the Lambs niet meteen een groot succes.[4] De Oscarwinst leidde er echter toe dat veel mensen de film wilden zien, waardoor hij een sleeper hit werd, een film die op termijn wel heel succesvol blijkt. De uiteindelijke wereldwijde opbrengst van de film bedroeg 272.742.922 dollar. In de loop der tijd groeide hij uit tot een klassieker en is nog steeds zeer geliefd in lijstjes van 'Beste films aller tijden', zoals de Top 250 van de Internet Movie Database. Op Rotten Tomatoes scoort de film 96% aan positieve beoordelingen.[5] De film is nadien erkend als een van de meest memorabele horrorfilms naast klassiekers als Psycho en Halloween.[6]
Prijzen en nominaties
[bewerken | brontekst bewerken]The Silence of the Lambs won in 1992 vijf Academy Awards:
- Beste acteur (Anthony Hopkins)
- Beste actrice (Jodie Foster)
- Beste regisseur (Jonathan Demme)
- Beste film
- Beste scenario
De film won verder nog eens 39 andere prijzen, en werd voor 27 prijzen genomineerd. Onder de gewonnen prijzen bevinden zich:
- Saturn Awards voor beste acteur, beste horrorfilm, beste grime, en beste scenario
- De Silver Scream Award op het Filmfestival van Amsterdam
- BAFTA Film Award voor beste acteur en beste actrice
- De Blue Ribbon Award voor beste buitenlandstalige film
- De Golden Globe voor beste actrice
- Een Golden Screen
- De Hochi Film Award voor beste buitenlandstalige film
- Vier KCFCC Awards
Erkenning door het American Film Institute
[bewerken | brontekst bewerken]- AFI's 100 Years...100 Movies Nummer 65
- AFI's 100 Years...100 Thrills Nummer 5
- AFI 100 jaar... 100 helden en schurken:
- Clarice Starling, Held nummer 6
- Dr. Hannibal Lecter, Schurk nummer 1
- 2005, AFI's 100 Years... 100 Movie Quotes Nummer 21
- "A census taker once tried to test me. I ate his liver with some fava beans and a nice Chianti."
- AFI's 100 Years... 100 Movies (10th Anniversary Edition) Nummer 74
Vervolgen
[bewerken | brontekst bewerken]- Hannibal (2001), met Hopkins opnieuw als Hannibal Lecter. In plaats van Jodie Foster speelt Julianne Moore Clarice Starling.
- Red Dragon (2002), met Hopkins wederom als Hannibal Lecter. Dit verhaal speelt zich af voor The Silence of the Lambs en werd eerder verfilmd als Manhunter.
- Hannibal Rising (2007), over de jeugd van Hannibal Lecter, hierin gespeeld door Gaspard Ulliel.
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- (en)
The Silence of the Lambs in de Internet Movie Database
- ↑ (en) The Silence of the Lambs op Box Office Mojo, geraadpleegd op 10 april 2023
- ↑ The Barbara Walters Special, American Broadcast Company, 1992
- ↑ Oscar fast facts. Geraadpleegd op 4 February 2010.
- ↑ Collins, Jim (1992). Film Theory Goes to the Movies. Routledge, p. 35. ISBN 0415905761.
- ↑ Roger Ebert (1991), REVIEW
- ↑ Roger Ebert (2001), REVIEW
· 
· 
· ·