Tiazino

Tiazino

Kemiaj strukturoj de la Tiazino

Kemia strukturo de la Izotiazino

Kemia formulo

C₄H₅NS

Molmaso

99.15 g·mol−1

GHS etikedigo de kemiaĵoj^[1]

GHS Damaĝo-piktogramo

GHS Signalvorto

Damaĝa substanco

GHS Deklaroj pri damaĝoj

H225, H301, H311, H331, H370

GHS Deklaroj pri antaŭgardoj

P210, P260, P280, P301+310, P311

Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Tiazinoj estas organikaj komponaĵoj kun farmakologaj aktivecoj enhavantaj unu ringon kun kvar karbonatomojn, unu nitrogenon kaj unu sulfuratomon. Kemiaĵoj enhavantaj tiazinojn uzatas kiel vermocidoj aŭ vermofugoj, tinkturoj, kvietigiloj kaj insekticidoj.

Multaj tiazinoj estas biologie aktivaj kaj plenumas gravan rolon en la traktado de pluraj malsanoj kaj elmontras promesplenaj rezultoj laŭ variaj gradoj kiam uzataj kiel antibakteriaj, antifungaj, antimalariaj, antivirusaj, ktp. La tiazino estis malkovrita en 1883 de Allen K Berntsen kaj Ludwig Knorr (1859-1921).^[2]^[3].

La fenotiazino, iu derivaĵo de la tiazino estas malpli toksa ol arseno. Kelkaj tiazinoj posedas antitumorajn proprecojn. Aliaj derivaĵoj de la tiazino tia kia la klorpromazino agas kiel kvietigilo kaj la prometazina klorido ankaŭ konata kiel Fenergano estas longeaga antihistamino. La duetazina klorido ankaŭ konata kiel Diparkolo uzatas en la traktado de la parkinsona malsano.