Tilzit (sir)
| Tilzit | |
|---|---|
 | |
| Zemlja porijekla | Pruska / Njemačko Carstvo |
| Regija | Istočna Pruska (današnja Kalinjingradska oblast) |
| Grad | Tilsit (današnji Sovjetsk) |
| Tekstura | polutvrdi |
| Certifikacija | Holsteiner Tilsiter PGI (dec. 2013)[1] |
| Nazvano po | Sovjetsk[*] |
 | |
Tilzit je blijedožuti polutvrdi sir, koji su sredinom 19. stoljeća napravili prusko-švicarski doseljenici, porodica Westphal, iz doline Emmental. Izvorne zgrade tvornice sira još postoje u Sovjetsku u Rusiji, nekadašnjem Tilsitu, na rijeci Njemen, u bivšoj njemačkoj pokrajini Istočnoj Pruskoj.[2]
Isti sastojci za izradu sira nisu bili dostupni kao u njihovoj domovini, a sir su kolonizirale različite plijesni, kvasci i bakterije u vlažnoj klimi. Rezultat je bio sir intenzivnijeg i punijeg okusa. Doseljenici su nazvali sir po Tilsitu, pruskom gradu u kojem su se naselili.[2]
Tilzit ima srednje čvrstu teksturu s nepravilnim rupama ili pukotinama. Komercijalno proizvedeni tilzit pravi se od pasteriziranog kravljeg mlijeka, ima 30% do 60% mliječne masti[3] i tamnožutu koru. Nakon glavnog dijela proizvodnje sir treba odležati dodatna dva mjeseca.[4] Često aromatiziran sjemenkama kima i biberom u zrnu, tilzit je nadopuna crnom / raževom hljebu i tamnim pivima. To je uobičajeni stoni sir, ali svestran. Može se jesti narezan na kocke u salatama, otopljen u umacima, na krompiru, u rožatama ili na hamburgerima.
Koristeći se ponovo uvezenim receptom, tilzit se od 1893. proizvodi u Švicarskoj, a od 1920. u Njemačkoj, gdje je poznat kao zaštićena marka Holsteiner Tilsiter. Švicarski tilzit uglavnom se proizvodi u tri varijante. Blaga verzija (zelena etiketa) proizvodi se od pasteriziranog mlijeka, ona jačeg okusa od svježeg, nepasteriziranog mlijeka (crvena etiketa), a "Rahm-Tilsiter" (žuta etiketa) proizvodi se od pasteriziranog mlijeka s dodatkom vrhnja.
Nakon Drugog svjetskog rata, kada su Tilsit i ostatak sjeverne Istočne Pruske postali distrikt sovjetske Kalinjingradske oblasti, sirevi u stilu tilzita proizvođeni su u Švicarskoj i Njemačkoj.
Tilzit se sada proizvodi i u Australiji, Finskoj, Estoniji, Latviji, Litvaniji, Poljskoj, Rumuniji, Rusiji i Ukrajini, a prodaje se i u Sjedinjenim Američkim Državama.
Također pogledajte
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ DOOR European Certification Database entry (accessed Jul. 2014)
- ^ a b Henriette Westphal (1887). Tilsiter, Unser Haus.
- ^ "Codex International Individual Standard For Tilsiter" (PDF). Arhivirano s originala (PDF), 4. 6. 2011. Pristupljeno 9. 12. 2022.
- ^ "Die Geschichte des Holzhofs". holzhof.ch (jezik: njemački). Arhivirano s originala, 6. 2. 2015. Pristupljeno 11. 2. 2015.
Vanjski linkovi
[uredi | uredi izvor]
- Tilzit u bazi podataka Kulinarskog naslijeđa Švicarske (de) (fr) (it)
- Tilzit Arhivirano 9. 12. 2022. na Wayback Machine na Slow Food Hamburg (de)