Tricam

Tricam – rodzaj kostki wspinaczkowej produkowanej m.in. przez włoską firmę CAMP.

Historia powstania

Pierwowzorem dzisiejszych tricamów (jak i friendów) był albo przyrząd asekuracyjny wynaleziony przez rosyjskiego wspinacza Witalija Abałakowa (tzw. krzywka Abałakowa) albo opracowywane w tym samym czasie i zaprezentowane w 1972 przez wspinacza Grega Lowe urządzenie o nazwie Cam Nut.

Budowa

Tricam składa się z mimośrodowej kostki aluminiowej połączonej z pętlą. Jedna z powierzchni kostki ma postać krzywki, naprzeciw której znajduje się ostry dzióbek.

Działanie

Tricam można osadzić na dwa sposoby:

• mimośrodowo (tzw. aktywny):

Podczas odpadnięcia, obciążenie taśmy prowadzi do obrotu kostki wokół dzióbka i powoduje jej mocniejsze zatarcie, dzięki zwiększającemu się promieniowi krzywki (efekt mimośrodowy).

• na zasadzie klina (tzw. pasywny):

Pozostałe dwie ściany tricama tworzą ostry kąt, dzięki czemu kostkę tę można również osadzić na zasadzie klina - tak, jak osadza się zwykłe kostki typu rocks.

Zastosowania

Tricamy produkowane są w wielu rozmiarach, można je osadzać w szczelinach o szerokości od 16 do 140 mm. Są bardzo przydatne w poziomych rysach oraz w dziurkach, gdzie trudno jest zastosować inną metodę asekuracji).

Tabela zestawiająca różne rozmiary tricamów firmy Camp:

Rozmiar	Kolor	Wytrzymałość [kN]	Zasięg pracy [mm]	Ciężar [ g]
0,5		9	16-28	26
1		9	20-30	35
1,5		14	26-38	50
2		14	29-41	55
2,5		17	32-48	77
3		17	38-54	90
3,5		17	41-60	117
4		17	45-64	138
5		22	57-89	120
6		18	73-105	200
7		16	92-140	264

Porównanie z kostkami mechanicznymi

Tricamy są prostsze w budowie niż kości automatyczne (np. friendy) przez co są mniej podatne na uszkodzenia i negatywny wpływ piasku (zacieranie się) lub lodu (zamarzanie). Są również lżejsze i tańsze, zachowując przy tym wysoką wytrzymałość. Nie wykazują tendencji do "wpełzania" w głąb rys skalnych. Są łatwe w demontażu i zacierają się rzadziej niż normalne kostki, jednak ich osadzanie jest dużo bardziej kłopotliwe.

Osadzanie tricama

Osadzając tricama należy zwrócić uwagę, aby stykał się ze skałą możliwie największą powierzchnią krzywki. Należy również używać długich ekspresów aby zminimalizować ryzyko wypadnięcia tricama przy ruchach liny.

Zobacz też

• Sprzęt wspinaczkowy

Linki zewnętrzne

• Instrukcja użycia tricamów

Bibliografia

• Craig Luebben: Wspinaczka w skale. tłumaczenie: Tomasz Kliś. Łódź: "Galaktyka", 2006. ISBN 83-89896-51-6. Brak numerów stron w książce
• Allen Fyffe, Iain Peter: Podręcznik wspinaczki. Łódź: "Galaktyka", 2003. ISBN 83-87914-09-6. Brak numerów stron w książce