Przejdź do zawartości

Turystyka kwalifikowana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Turystyka górska w Tatrach

Turystyka kwalifikowana – wspólne określenie rodzajów turystyki takich jak: piesza nizinna, piesza górska, narciarska, turystyka rowerowa, motorowa, kajakowa i żeglarska, jeździecka, nadane, aby wyróżnić tę grupę spośród tradycyjnych rodzajów turystyki.

Termin „turystyka kwalifikowana” wywodzi się od:

  • kwalifikacji osobowych, jakie posiąść musi turysta kwalifikowany;
  • kwalifikowania osiągnięć turystycznych dla uzyskania coraz wyższych stopni odznak turystycznych;
  • wyczynu turystycznego – jest porównywana do sportu kwalifikowanego, w którym wyczyn stanowi istotę działalności sportowców wyczynowych.

Turystą kwalifikowanym jest osoba trwale zainteresowana turystyką, uprawiająca ze znawstwem i zamiłowaniem wybrane jej dyscypliny, przestrzegająca społecznych norm zachowania się na szlaku i w obiektach turystycznych, doskonaląca swoją sprawność fizyczną oraz łącząca turystyczną aktywność fizyczną z wszechstronnym poznaniem rejonu, w którym uprawia turystykę.

Turystyka kwalifikowana to najwyższa forma specjalizacji turystycznej. Uprawianie jej wymaga specjalnego przygotowania psychofizycznego, zahartowania na trudy, umiejętności zachowania się w środowisku naturalnym i w obiektach turystycznych, a w niektórych przypadkach potwierdzonej przez właściwe organizacje umiejętności posługiwania się sprzętem turystycznym, (rowerem, żaglówką, nartami, sprzętem do nurkowania, sprzętem wspinaczkowym, itp.). Turystykę kwalifikowaną uprawiać można indywidualnie i zespołowo, w grupach nieformalnych i zorganizowanych, niekiedy w połączeniu z elementami współzawodnictwa[1].

Jest to jedna z najważniejszych i najbardziej dostępnych form aktywnego wypoczynku. Stanowi najważniejszą dziedzinę działalności Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Określenie „turystyka kwalifikowana” pojawiło się w latach 1951–1953.

Turystykę kwalifikowaną stosuje się również jako jedną z bardziej wymiernych metod resocjalizacji. Stawanie w obliczu trudności i konieczność radzenia sobie w sytuacjach skrajnych weryfikuje charakter człowieka[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. T. Łobożewicz, Turystyka kwalifikowana, Warszawa 1983, s. 7-8
  2. R. F. Makowski, Za murami Poprawczaka, Warszawa 2009, s. 75, 176

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]