Przejdź do zawartości

Twierdzenie Pascala

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ilustracja przypadku twierdzenia dla okręgu.

Twierdzenie Pascala – twierdzenie geometryczne udowodnione przez Blaise’a Pascala w wieku 16 lat[1].

Twierdzenie to jest dualne w geometrii rzutowej do twierdzenia Brianchona[2] (co oznacza, że twierdzenia te są równoważne). Najbardziej elementarny dowód twierdzenia Pascala wykorzystuje twierdzenie Menelaosa. Jego szczególnym przypadkiem jest twierdzenie Pappusa.

Twierdzenie

[edytuj | edytuj kod]

Niech dane będzie sześć punktów leżących na krzywej stożkowej, zaś oznaczają punkty przecięcia odpowiednio prostych oraz oraz oraz Wówczas punkty współliniowe.

W szczególności, dla każdego sześciokąta wpisanego w krzywą stożkową trzy punkty będące przecięciami jego przeciwległych boków leżą na jednej prostej.

W ogólności dotyczy ono stożkowych, jednak ponieważ przekształcenia rzutowe zachowują współliniowość punktów, to tezę można sprowadzić do przypadku, gdy krzywa stożkowa jest okręgiem.

Uogólnienia

[edytuj | edytuj kod]

August Ferdinand Möbius w 1847 roku uogólnił twierdzenie Pascala do postaci:

Niech dane będzie dla wielokąta o bokach wpisanego w krzywą stożkową punktów będących przecięciami par przeciwległych boków. Jeżeli z tych punktów leży na jednej prostej, to pozostały punkt również leży na tej prostej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jacques Attali, Pascal, Jerzy Kierul (tłum.), Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2004, s. 53, ISBN 83-06-02935-6, OCLC 749984369.
  2. Pascala twierdzenie, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-16].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]