USS Barbero (SS-317)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
Zamówiony dla  US Navy
| |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
95 metrów |
| Szerokość |
8,31 metra |
| Zanurzenie testowe |
122 metry (400 stóp) |
| Napęd | |
| 4 generatory elektryczne Diesla 4 silniki elektryczne (2740 shp) 2 wały napędowe ze śrubami | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
11.800 Mm @ 10 węzłów (pow.) |
| Sensory | |
| radary: • SD (obserwacji przestrzeni powietrznej); • SJ (obserwacji powierzchni); • ST (radar peryskopowy) ELINT sonary: JP; JK/QC; QB | |
| Uzbrojenie | |
| 24 torpedy Mk. XIV 1 działo i działo przeciwlotnicze 2 karabiny maszynowe | |
| Wyrzutnie torpedowe | |
| Załoga |
80 oficerów i marynarzy |
USS Barbero (SS-317) – zbudowany w stoczni Electric Boat amerykański okręt podwodny typu Balao, podstawowej obok jednostek typu Gato serii amerykańskich okrętów podwodnych w czasie drugiej wojny światowej. Jak inne jednostki swojego typu, został zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, otrzymał kadłub sztywny ze stali o zwiększonej ciągliwości i wytrzymałości celem zwiększenia testowej głębokości zanurzenia do 400 stóp (122 metry). Uzbrojony był w 24 torpedy Mark XIV wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Układ napędowy tych okrętów stanowiły cztery generatory elektryczne Diesla oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2740 shp, napędzające dwa wały napędowe ze śrubami. W trakcie II wojny światowej brał udział w wojnie podwodnej na Pacyfiku.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 306-307. ISBN 1-8510-9563-2.