Gaan na inhoud

Ultra HD Blu-ray

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die Ultra HD Blu-ray-kenteken

Ultra HD Blu-ray is 'n digitale stoorformaat vir optiese Blu-ray-skywe (BDXL) wat op 1 Maart 2016 amptelik deur die Blu-ray Disc Association (BDA) - 'n vereniging van vervaardigers in die rolprent- en stoormediabedryf wat sy hoofkwartier in Los Angeles het - ingevoer is en tans naas Blu-ray en DVD-Video bestaan.[1]

Danksy sy groter stoorruimte is die formaat geskik om video-inhoud met hoër resolusie in 4K (3840 x 2160 beeldpunte teenoor Blu-ray se 1920 x 1080) en 'n maksimum van 60 raampies per sekonde te stoor. Video-inhoud word volgens die High Efficiency Video Coding (HEVC)-standaard geënkodeer. Die formaat is nie versoenbaar met konvensionele Blu-ray-spelers nie. UHD-Blu-ray-spelers is egter in staat om Blu-ray-, DVD-Video en kompakskywe weer te gee.

Ultra HD Blu-ray-skywe ondersteun die weergawe van video-inhoud met hoë dinamiese omvang (Engelse afkorting: HDR) danksy die hoër kleurdiepte van 10 bit per kleur en 'n hoër kleur-gamut. Oudio-weergawe sluit nuwe 3D-omringklankformate soos Dolby Atmos, DTS:X en Auro 3-D in wat omhullende klank lewer met luidsprekers wat op verskillende hoogtes aangebring word.

Anders as in die geval van Blu-ray en DVD-Video maak die Ultra HD Blu-ray-standaard geen voorsiening meer vir gebiedskodes nie.

Verwysings

[wysig | wysig bron]