Przejdź do zawartości

Umowa komisu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Umowa komisu – jedna z umów cywilnoprawnych, na podstawie której, zleceniobiorca (komisant) zobowiązuje się do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rzecz zleceniodawcy (komitenta), lecz w imieniu własnym. Komitent zobowiązuje się natomiast zapłacić za tę usługę wynagrodzenie (prowizję). Komisant działa przy tym wyłącznie w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa.

Rodzaj umowy:

  • konsensualna;
  • dwustronnie zobowiązująca;
  • wzajemna;
  • odpłatna.

Podstawa prawna: Kodeks cywilny Tytuł XXIV "Umowa komisu", art. 765 – 773.

Historycznym poprzednikiem tej umowy był w prawie rzymskim kontrakt kontrakt estymatoryjny (aestimatum łac. "oszacowanie") należący do umów chronionych przez actio praescriptis verbis[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Digesta 19.3.1; Kazimierz Kolańczyk Prawo rzymskie, wydanie 5 zmienione, zaktualizował Jan Kodrębski, Wydawnictwo Prawnicze PWN, Warszawa 1996 ISBN 83-86702-31-1 Paragraf 138.3 str. 409

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]