Vlažna kontinentalna klima
Umjereno kontinentalna klima je tip klime koju karakteriziraju oštre zime, kratko proljeće i toplo i vlažno ljeto.
Taj tip klime prevladava po unutrašnjosti kontinenta. Količina padavina opada prema unutrašnjosti kontinenta i prema sjeveru. Tu klimu obično odlikuju četiri godisnja doba: proljeće, ljeto, jesen i zima.
Umjereno kontinentalna klima poznata je i kao vlažna kontinentalna klima (Köppenov prefiks D a treće slovo a ili b), a to je klimatsko područje koje je definirao rusko-njemački klimatolog Wladimir Köppen, 1900.[1] Ova klima obilježena je velikim sezonskim temperaturnim razlikama, sa toplim vrućim (i često vlažnim) ljetima i hladnim (ponekad veoma hladnim) zimama. Padavine su obično dobro raspoređena tokom godine. Definicija ove klime prema temperaturi je sljedeća:
- srednja temperatura najhladnijeg mjeseca mora biti ispod –3 °C i to sa najmanje četiri meseca čije su srednje temperature na ili iznad 10 °C. Neki klimatolozi preferiraju upotrebu izoterma 0 °C, jer se to najčešće koristi. Pored toga, lokacija u pitanju ne sme biti poluvlažna ili suha. Podtipovi Dfb, Dwb i Dsb su također poznati i kao hemiborealni, odnosno polusjeverni.
Područja umjereno kontinentalne klime nalaze se na geografskim širinama između 30° S and 60° S,[2] u centralnom i sjeveroistočnom dijelu Sjeverne Amerike, Evrope i Australije. Manja se obično nalaze na Južnoj hemisferi], zbog veće površine okeana na toj geografskoj širini i posljedične njihovog većeg uticaja. Na sjevernoj hemisferi neke regije vlažne kontinentalne klime obično su u Skandinaviji, Novoj Škotskoj i Newfoundlandu gdje imaju jak uticaj mora, a relativno hladna ljeta i zime su ispod ispod oznake zamrzavanja.[3] Ekstremnije vlažne kontinentalne klime koje se nalaze na jugu Sibira i američkog Srednjeg zapada imaju kombinaciju toplijeg ljetnog maksima i hladnije zime od morske varijante. U nekim oblastima postoje i snažn suptropski i subarktični uticaje vazdušne mase u zavisnosti od sezone, kao što su vlažna i vruća ljeta i hladne zime u Milwaukeeju, Wisconsinu[4] u Gornjem srednjem zapadu Sjedinjenih država.
Klimatološki prosjeci koriste se da bi se utvrdilo koje su lokacije unutar određenog klimatskog režima. Svjetska meteorološka organizacija je definirala ovaj prosjek za period od 30 godina. Verzija iz 1936. koristila je srednju temperaturu najhladnijeg mjeseca ispod –3 °C, sa najmanje četiri mjeseca čije su srednje temperature na ili iznad 10 °C.[5] Ove temperature nisu bile proizvoljne. U Evropi, –3 °C prosečna temperatura izoterma (linija jednake temperature) bila je blizu južnog obima zimskog snijega. Mnogi klimatolozi u Sjedinjenim Državama preferiraju da koriste standardnu 0 °C, jer smatraju da bolje odražava konzistentnost u regionalnim krajolicima. Poznato je da je prosječna temperatura od 10 °C minimalna za rast drveća.[6] unutar ove klimatske zone uobičajeni su široki rasponi variranja temperature.[7] Pored toga, posmatrana lokacija ne smije biti poluvlažna ili suha. Ovo je jedna od dopuna definicije klimatskog režima koju su Trewartha i Horn predstavili 1980. godine. Unatoč ažuriranju iz 1980. godine, klimatski režimi su u suštini isti unutar Južne hemisfere. Najveće promjene se vide u Severnoj Americi, Evropi i Sjevernoj Aziji.[1]
Prema Köppenu, moguće su sljedeće varijante ove klime. Za klimatski režim koristi tri slova, počev od slova "D". Inače,[8]
- Drugo slovo:
- f : ne odgovara ni jednoj od alternativnih specifikacija;
- s : Suha ljeta — njajsušniji letni mjesec ima najviše 30 mm padavina i ima najviše 1/3 padavina u najhladnijem zimskom mjesecu.
- w : Suhe zime — Najsušniji zimski mjesec ima najviše jednu desetinu padavina, pronađenih u najvlažnijem ljetnjom mjesecu.
- Treće slovo:
- a : Najtopliji mjesec ima prosječnu temperaturu iznad 22 °C
- b : Klima ne ispunjava uslove za a, ali još uvijek ima najmanje četiri mjeseca sa srednjom temperaturom iznad 10 °C.
- ↑ 1,0 1,1 Michal Belda; Eva Holtanová; Tomáš Halenka; Jaroslava Kalvová (2014-02-04). „Climate classification revisited: from Köppen to Trewartha”. Climate Research 59: 1–14. DOI:10.3354/cr01204. ISSN 0936-577X.
- ↑ Béla Berényi. Cultivated Plants, Primarily As Food Sources -- Vol II -- Fruit in Northern Latitudes. Encyclopedia of Life Support Systems. str. 1. Pristupljeno 2015-02-23.
- ↑ „Halifax, Nova Scotia Temperature Averages”. Weatherbase. Pristupljeno 7 February 2015.
- ↑ „Milwaukee, Wisconsin Temperature Averages”. Weatherbase. Pristupljeno 7 February 2015.
- ↑ Antonio Ribeiro da Cunha; Edgar Ricardo Schöffel (November 2011). „20. The Evapotranspiration in Climate Classification”. Measurements to Agricultural and Environmental Applications. InTech. str. 392–396. ISBN 978-953-307-512-9. Pristupljeno 2015-02-22.
- ↑ C. Donald Ahrens; Robert Henson (2015-01-01). Meteorology Today (11 izd.). Cengage Learning. str. 491–492. ISBN 978-1305480629. Pristupljeno 2015-02-23.
- ↑ Steven Ackerman; John Knox (2006-03-08). Meteorology: Understanding the Atmosphere. Cengage Learning. str. 419. ISBN 978-1-305-14730-0. Pristupljeno 2015-02-23.
- ↑ „Updated world map of China and Japan, and Syria, the Köppen-Geiger climate classification”. University of Melbourne. Pristupljeno February 22, 2011.