Vuk Drašković
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Vuk Drašković | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 29. novembar 1946 Međa, FNRJ |
Vuk Drašković je srbijanski političar i pisac, predsjednik nekada najjače srbijanske opozicione stranke - Srpskog pokreta obnove.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Drašković je rođen 1946.godine u selu Međa u Vojvodini (Srbija) . Međutim, njegova porodica se ubrzo vratila u Bosnu i Hercegovinu, gdje je Drašković završio osnovnu i srednju školu. U Beogradu je diplomirao na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu krajem 60-ih. Tokom sedamdesetih radio je kao novinar i jedno vrijeme bio je dopisnik TANJUG-a iz Afrike. Početkom 80-ih, posvjećuje se književnosti i objavljuje nekoliko romana od kojih su najpoznatiji "Sudija" i "Nož".Tada postaje otvoreni protivnik socijalizma i postaje jedan od poznatijih disidenata.
Politikom se počeo baviti 1989. godine, kada je sa Vojislavom Šešeljem osnovao Srpsku narodnu obnovu, stranku sa otvorenim četničkim programom. Samo par mjeseci kasnije, raskida saradnju sa Šešeljem i početkom 1990. godine osniva Srpski pokret obnove čiji se program malo razlikovao od njegove prethodne stranke. Drašković je kao svoj najvažniji zadatak postavio smjenu režima Slobodana Miloševića. Vrlo brzo SPO postaje najjača opoziciona stranka Miloševiću, koji je za 9. decembar 1990. raspisao prve višestranačke izbore u Srbiji. Drašković, kao predsjednički kandidat, više nego ubjedljivo gubi od Miloševića, a SPO osvaja 19 zastupničkih mjesta u srbijanskom parlamentu.
Povrijeđen porazom i naljućen hajkom koju je Miloševića televizija neprestano vodila protiv SPO, Drašković za 9. mart 1991. godine zakazuje opozicioni skup u centru Beograda. Skupu je prisustvovalo više desetina hiljada ljudi,a policija je vrlo brzo napala demonstrante što se pretvorilo u žestoki sukob na beogradskim ulicama. Tokom tog sukoba, dvije osobe izgubile su život. Na Miloševićev zahtjev, tenkovi JNA zaposjeli su Beograd, a Drašković je prvi put lišen slobode. Pušten je nakon par dana, poslije protesta studenata beogradskog Univerziteta.
U jesen 1991. godine, u doba nacionalističke histerije u Srbiji i rata koji je bjesnio u Hrvatskoj, Drašković osniva svoju paravojnu grupu pod nazivom Srpska garda i šalje je na ratište.
Tokom 1992. i 1993. godine, Draškovićev SPO postaje okosnica novoformirane opozicione skupine pod nazivom DEPOS (Demokratski pokret Srbije). Na izborima za srbijanski parlament, koji su održani dva puta zaredom '92. i '93. godine, DEPOS ne ostvaruje veći uspjeh.
Pred savezne i lokalne izbore, u jesen 1996. godine, Drašković sa Zoranom Đinđićem (liderom DS) i Vesnom Pešić (predsjednicom Građanskog saveza Srbije) osniva koaliciju Zajedno, koja je izgubila na saveznim, ali je pobjedila Miloševićevu koaliciju na lokalnom nivou. Milošević odbija priznati poraz, te nastaju tromjesečni protesti po Srbiji koji su se završili februara 1997. godine, kada je opoziciji priznata pobjeda.
Prvi pokušaj ubistva Draškovića dogodio se oktobra 1999. godine na Ibarskoj magistrali u blizini Beograda. Drašković je ostao živ, ali su četiri njegova bliska saradnika nastradala. Drugi pokušaj ubistva desio se juna 2000. godine u Budvi, ali je Drašković ponovo preživio atentat.
U međuvremenu Drašković je učestvovao u osnivanju nove opozicione skupine protiv Miloševića - Demokratska opozicija Srbije (DOS). Međutim, u ljeto iste godine povlači se iz koalicije i odlučuje sam učestvovati na vanrednim saveznim predsjedničkim izborima koji su održani 24. septembra 2000. Njegov kandidat osvaja vrlo mali broj glasova, a kandidat DOS-a Vojislav Koštunica pobjeđuje Miloševića. Nakon što je Milošević odbio priznati poraz, DOS 5. oktobra na silu zauzima najvažnije državne institucije i svrgava Miloševićev režim.
SPO učestvuje na vanrednim izborima na Skupštinu Srbije, decembra iste godine, ali ne osvaja nijedno zastupničko mjesto.
Nakon tri godine pauze, decembra 2003. godine, SPO uspjeva ući u parlament osvojivši (u koaliciji) 22 zastupnička mjesta. Drašković ne zauzima položaj u srbijanskoj Vladi (koju je formirao Koštunica), već u Savjetu ministara Srbije i Crne Gore aprila 2004. godine, kada je izabran za ministra spoljnih poslova SCG. Na toj dužnosti ostao je i poslije raspada SCG, maja 2006.
Dužnost ministra spoljnih poslova Srbije vršio je do izbora nove Vlade Srbije, maja 2007.
Trenutno je posvećen književnosti.
