Włodzimierz Sieradzki

Włodzimierz Sieradzki
Data i miejsce urodzenia	22 października 1870 ; Wieliczka
Data i miejsce śmierci	4 lipca 1941 ; Lwów
	Profesor nauk medycznych
	Specjalność: medycyna sądowa
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1894
Profesura	1899
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński; Uniwersytet Lwowski
	Rektor
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Włodzimierz Jan Sieradzki (ur. 22 października 1870 w Wieliczce, zm. 4 lipca 1941 we Lwowie) – polski lekarz, specjalista medycyny sądowej. Profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza i rektor tej uczelni w roku akademickim 1924/1925.

Życiorys

Urodził się 22 października 1870 w Wieliczce, w rodzinie Apolinarego i Zofii z Boratyńskich^[1]. Od 1881 uczęszczał do gimnazjum św. Anny w Krakowie, później w Rzeszowie^[1], ale ostatnie lata szkoły średniej odbył w gimnazjum w Jaśle^[2] i tam zdał maturę w 1888^[3]. Studia medyczne rozpoczął w 1888 na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie otrzymał złote stypendium im. cesarza Franciszka Józefa i cesarzowej Elżbiety. W dniu 11 lipca 1894 uzyskał dyplom doktora wszech nauk lekarskich. W dniach od 10 listopada 1895 do 10 lipca 1896 odbywał studia uzupełniające w zakresie medycyny i toksykologii sądowej w Paryżu, dzięki uzyskanemu stypendium im. Kasperka na mocy Uchwały Senatu Akademickiego Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W dniu 15 lipca 1896 został mianowany biegłym sądowym na okręg krakowski przez Sąd Krajowy w Krakowie. W dniu 1 października 1898 powierzono mu organizację Zakładu Medycyny Sądowej przy Uniwersytecie we Lwowie i jego kierownictwo. Funkcje kierownika pełnił nieprzerwanie przez 42 lata do 1941. W 1899 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego medycyny sądowej. Od 1904 profesor zwyczajny i kierownik zakładu medycyny sądowej na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Parokrotnie był dziekanem Wydziału Lekarskiego (1908/1909, 1919/1920), rektor UJK w roku akademickim 1924/1925. Ponadto członek Naczelnej Rady Zdrowia i Rady Zdrowia Okręgu Lwowskiego, prezes (później członek honorowy) Lwowskiego Towarzystwa Lekarskiego, członek honorowy Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego, współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Medycyny Sądowej i Kryminalnej, członek zarządu Towarzystwa Szkoły Ludowej oraz Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”^[1]

Autor licznych publikacji z medycyny sądowej o kierunku ściśle przyrodniczym. W swoich badaniach koncentrował się nad wpływem tlenku węgla na poszczególne barwniki krwi takie jak: hemoglobinę, hematynę alkaliczną i kwaśną, hematoporfinę kwaśną i alkaliczną. Razem z Leonem Wachholzem był twórcą nowej metody oznaczania hemoglobiny tlenkowo-węglowej – tzw. "próba Wachholza-Sieradzkiego", która weszła do piśmiennictwa sądowo-lekarskiego na całym świecie. To z jego inicjatywy w 1927 przy Zakładzie Medycyny Sądowej Uniwersytetu we Lwowie powstała pracownia do badań chemiczno-toksykologicznych.

Zginął w egzekucji grupy profesorów lwowskich, zamordowanych przez Niemców w nocy 4 lipca 1941 na Wzgórzach Wuleckich.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938)^[4]^[5]
Miecze Hallerowskie (przed 1926)^[6]
Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja)

Rodzina

Od 1898 był mężem Karoliny (Liny) z domu Zaremba (1878–1955), z którą miał syna Jerzego, który poległ w obronie Lwowa^[7]^[8] i córkę Aleksandrę (1900–1978), żonę kapitana WP Kazimierza Nieżychowskiego^[9]^[10]. Dziadek aktora i dziennikarza Jacka Nieżychowskiego^[11].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 278. [dostęp 2021-10-07].
↑ Jubileusz jasielskiej szkoły. „Nowiny”, s. 4, Nr 144 z 18 czerwca 1968.
↑ Wykaz uczniów klas ósmych od roku szkolnego 1875/6. W: Księga pamiątkowa 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868–1938. Jasło: 1938, s. 116.
↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi na polu pracy naukowej”.
↑ Dekoracja odznaczonych w lwowskim Pałacu Wojewódzkim. „Gazeta Lwowska”. Nr 100, s. 3, 5 maja 1939.
↑ Chorągiew Lwowska. „Hallerczyk”. Nr 11, s. 10, 5 czerwca 1925.
↑ Jan Gella: Ruski miesiąc 1/XI-22/XI 1918. Ilustrowany opis walk listopadowych we Lwowie z 2 mapami. Lwów: ok. 1919, s. 197.
↑ Piotr W. Kochański: Jerzy Sieradzki. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2019-12-10]. za: Stanisław Nicieja: Cmentarz Obrońców Lwowa. Wrocław / Warszawa / Kraków: Ossolineum, 1990, s. 372.
↑ Kazimierz Nieżychowski herbu Pomian (1892-1987) [dostęp z dnia: 2016-02-13]
↑ Włodzimierz Sieradzki. sejm-wielki.pl. [dostęp 2019-12-12].
↑ Jacek Jerzy Nieżychowski w Wielkiej Genealogii Minakowskiego [dostęp z dnia: 2016-02-13]

Bibliografia

Zygmunt Albert Kaźń profesorów lwowskich – lipiec 1941 / studia oraz relacje i dokumenty zebrane i oprac. przez Zygmunta Alberta Wrocław 1989, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, ISBN 83-229-0351-0 wersja elektroniczna.
Włodzimierz Jan Sieradzki w Wielkiej Genealogii Minakowskiego [dostęp z dnia: 2016-02-13].

Linki zewnętrzne

Publikacje Włodzimierza Sieradzkiego w bibliotece Polona

[:0-1] Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 278. [dostęp 2021-10-07].

[2] Jubileusz jasielskiej szkoły. „Nowiny”, s. 4, Nr 144 z 18 czerwca 1968.

[3] Wykaz uczniów klas ósmych od roku szkolnego 1875/6. W: Księga pamiątkowa 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868–1938. Jasło: 1938, s. 116.

[4] M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi na polu pracy naukowej”.

[5] Dekoracja odznaczonych w lwowskim Pałacu Wojewódzkim. „Gazeta Lwowska”. Nr 100, s. 3, 5 maja 1939.

[6] Chorągiew Lwowska. „Hallerczyk”. Nr 11, s. 10, 5 czerwca 1925.

[7] Jan Gella: Ruski miesiąc 1/XI-22/XI 1918. Ilustrowany opis walk listopadowych we Lwowie z 2 mapami. Lwów: ok. 1919, s. 197.

[8] Piotr W. Kochański: Jerzy Sieradzki. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2019-12-10]. za: Stanisław Nicieja: Cmentarz Obrońców Lwowa. Wrocław / Warszawa / Kraków: Ossolineum, 1990, s. 372.

[9] Kazimierz Nieżychowski herbu Pomian (1892-1987) [dostęp z dnia: 2016-02-13]

[10] Włodzimierz Sieradzki. sejm-wielki.pl. [dostęp 2019-12-12].

[11] Jacek Jerzy Nieżychowski w Wielkiej Genealogii Minakowskiego [dostęp z dnia: 2016-02-13]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]