Naar inhoud springen

Walchia

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Walchia
Walchia piniformis
Taxonomische indeling
Rijk:Plantae (Planten)
Stam:Embryophyta (Landplanten)
Klasse:Spermatopsida
Clade:Gymnospermae
Orde:Voltziales
Familie:Utrechtiaceae
Geslacht
Walchia
Sternb. (1825)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Walchia is een geslacht van uitgestorven, op Araucaria lijkende coniferen uit de familie Utrechtiaceae. Vertegenwoordigers van dit geslacht leefden in het Boven-Silesien (Carboon) tot het Onder-Perm (310 tot 290 miljoen jaar geleden) en zijn gevonden in Europa, Noord-Amerika en China.

Fossiele boomstronk van een Walchia

Op de kust van de Northumberland Strait in Brule, Nova Scotia (Canada), is een volledig bos van in-situ Walchia-boomstronken te vinden. Daarnaast zijn afgevallen takken, bladafdrukken en kegelvruchten gevonden.

Het geslacht heeft spiraalvormig ingeplante, korte, smalle, sikkelvormige, driehoekige of lancetvormige naalden en tot 7 cm lange, eivormige kegels met puntige, lancetvormige schubben.

Naamgeving en etymologie

[bewerken | brontekst bewerken]

De botanische naam Walchia is een eerbetoon aan Johann Ernst Immanuel Walch (1725-1778), een Duits theoloog en mineraloog.

Bij de oorspronkelijke beschrijving door Sternberg in 1825 omvatte het geslacht een groot aantal fossielen waarvan slechts enkele delen, voornamelijk de cuticula en/of de kegels, bekend waren. Veel soorten hebben inmiddels een andere naam gekregen.

Visscher, Kerp en Clement-Westerhof onderscheiden in 1986 de volgende geslachten:

Hier volgt een onvolledige soortenlijst: