Przejdź do zawartości

Wiera Romanowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiera Konstantynowna Romanowa
Ilustracja
wielka księżna
Dynastia

Romanowowie

Data i miejsce urodzenia

16 lutego 1854
Petersburg

Data i miejsce śmierci

11 kwietnia 1912
Stuttgart

Ojciec

Konstanty Romanow

Matka

Aleksandra Józefówna (Aleksandra Sachsen-Altenburg)

Mąż

Wilhelm Eugeniusz Wirtemberski

Dzieci

Karol Eugeniusz,
Eliza,
Olga

Wiera Konstantynowna Romanowa (ur. 16 lutego 1854 w Petersburgu; zm. 11 kwietnia 1912 w Stuttgarcie), wielka księżna Rosji, księżna Wirtembergii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wielka księżna Wiera była córką wielkiego księcia Konstantego Mikołajewicza Romanowa i wielkiej księżnej Aleksandry Józefownej, urodzonej jako księżniczka Sachsen-Altenburg.

Wielka księżna Wiera przez krótki czas mieszkała w Warszawie, jej ojciec był namiestnikiem Królestwa Polskiego od 1862 do 31 października 1863.

Wiera była "trudnym dzieckiem" dlatego jej rodzice zdecydowali się wysłać ją do Wirtembergii, by tam zaopiekowali się nią jej wujostwo Karol, król Wirtembergii, i jego żona Olga Nikołajewna. Król Karol i królowa Olga adoptowali Wierę w 1871 roku.

Wielka księżna Wiera z mężem

8 maja 1874 roku w Stuttgarcie wyszła za mąż za Eugeniusza, syna księcia Eugeniusza Erdmanna Wirtemberskiego i księżnej Matyldy, z domu księżniczki Schaumburg-Lippe. Król i królowa specjalnie zaaranżowali małżeństwo z wirtemberskim księciem, aby Wiera nie musiała opuszczać Wirtembergii. Mąż wielkiej księżnej zmarł po trzech latach małżeństwa. Wiera postanowiła pozostać w Wirtembergii, w kraju, który traktowała jak swój własny, gdzie była również pod opieką króla. Jednakże często odwiedzała swoich krewnych w Rosji.

Po śmierci króla w 1891 roku, Wiera odziedziczyła znaczny majątek, a kiedy zmarła królowa Olga rok później otrzymała Villa Berg w Stuttgarcie. Pisała wiersze, a jej dom był miejscem spotkań kulturalnych i rodzinnych.

Wielka księżna była bardzo popularna w Wirtembergii, gdzie poświęcała się pracy charytatywnej. Pod koniec życia ciężko chorowała i była uważana za ekscentryczkę. Mimo to była lubiana w rodzinie, była znana ze swojego poczucia humoru[potrzebny przypis]. W 1909 roku przeszła na luteranizm.

Dzieci

[edytuj | edytuj kod]