Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Ewelinapodstawka/brudnopis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Strobing (fotografowanie z lampą błyskową[1]) - technika polegająca na fotografowaniu z jednoczesnym wykorzystaniem kilku reporterskich lamp błyskowych lub ostrego światła

[edytuj | edytuj kod]

Oświetlenie stroboskopowe: W fotografii, filmie i produkcji teatralnej stroboskop odnosi się do techniki oświetleniowej, w której seria krótkich, intensywnych błysków światła jest wykorzystywana do tworzenia dramatycznego lub stylizowanego efektu. Ta technika może zamrozić ruch, podkreślić określone elementy lub stworzyć poczucie napięcia.

Strobing fotograficzny to technika używana w fotografii portretowej, polegająca na podkreślaniu naturalnego połysku skóry modela poprzez nakładanie mocno rozświetlających kosmetyków lub techniką oświetlenia, które mają na celu stworzenie efektu "blasku" na twarzy. Strobing ma na celu stworzenie świetlistego, promiennego wyglądu i podkreślenie pewnych cech twarzy, takich jak kości policzkowe czy łuk brwiowy.

Aby fotografować z lampą błyskową, wykonaj następujące kroki:

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zamocuj lampę błyskową na aparacie lub użyj specjalnego uchwytu do mocowania lampy na statywie.
  2. Wybierz odpowiedni tryb błysku na aparacie, np. tryb automatyczny (TTL[2]), tryb manualny lub tryb bezprzewodowy, w zależności od Twoich preferencji i warunków oświetleniowych.
  3. Ustaw moc błysku na odpowiedni poziom, który zapewni wystarczające oświetlenie. Możesz eksperymentować z różnymi ustawieniami, aż uzyskasz pożądany efekt.
  4. Jeśli korzystasz z błysku w trybie automatycznym, ustaw ostrość na aparat i naciskaj spust migawki. Aparat automatycznie dostosuje moc błysku w zależności od warunków oświetleniowych.
  5. Jeśli korzystasz z błysku w trybie manualnym, ustaw moc błysku i otwarcie przysłony ręcznie. Dostosuj te ustawienia w zależności od pożądanego efektu i oświetlenia.
  6. Spróbuj różnych kątów i ustawień lampy błyskowej, aby uzyskać ciekawe efekty świetlne. Możesz eksperymentować z kierunkiem światła, np. bocznym, górnym, tylnym itp.
  7. Pamiętaj, że lampa błyskowa może wpływać na balans bieli, dlatego warto dostosować ustawienia na aparat, aby uzyskać prawidłowe kolory.
  8. Zwróć uwagę na odbicia i cienie, które mogą powstawać przy użyciu lampy błyskowej. Możesz je kontrolować poprzez zmianę kąta lub użycie dodatkowego oświetlenia.
  9. Eksperymentuj i baw się z lampą błyskową, aby odkryć różne możliwości i techniki oświetleniowe. Zachęcamy do przeglądania inspiracji i poradników online, które mogą pomóc Ci rozwinąć umiejętności fotograficzne z użyciem lampy błyskowej.

Fotografia z lampą może mieć wiele różnych interpretacji i stylów. Mogą to być zdjęcia portretowe, krajobrazowe, abstrakcyjne czy też artystyczne. W przypadku fotografii portretowej, lampa może być użyta do podkreślenia cech twarzy i cieni, tworząc trójwymiarowy efekt. W fotografii krajobrazowej, lampa może być wykorzystana jako źródło światła, które oświetla obiekt czy też scenę. W przypadku abstrakcyjnej fotografii, lampa może być użyta do tworzenia fascynujących wzorów lub efektów świetlnych. W fotografii artystycznej, lampa może być narzędziem do tworzenia nastroju lub przekazu emocjonalnego. Ostatecznie, wykorzystanie lampy w fotografii zależy od pomysłu i wizji fotografa.

Lampy błyskowe stosujemy:

Działanie lampy błyskowej może być ściśle powiązane z mechaniką lub elektroniką aparatu fotograficznego (tzw. tryb „TTL”)[1] lub od niego niezależne (tryb „Manual”)[1].

Często zewnętrzne lampy błyskowe wyposażone są w specjalną diodę wspomagającą działanie autofokusa[1].

Rodzaje lamp błyskowych

[edytuj | edytuj kod]

Lampy błyskowe możemy podzielić na lampy wbudowane oraz lampy zewnętrzne dzielące się z kolei na lampy reporterskie i lampy studyjne:

  • wbudowane lampy błyskowe występują prawie w każdym aparacie fotograficznym, poczynając od aparatów kompaktowych, a kończąc na średniej klasy lustrzankach. Palnik tych lamp może być wbudowany nieruchomo w korpus aparatu, lub (w droższych kompaktach i lustrzankach) podnoszony nad korpus aparatu w momencie użycia (takie rozwiązanie zwiększa odległość lampy błyskowej od osi obiektywu zmniejszając ryzyko wystąpienia efektu czerwonych oczu lub ryzyko tego że cień rzucany przez obiektyw znajdzie się w kadrze zdjęcia). Wadą tych lamp jest ich niewielka moc (liczba przewodnia takich lamp wynosi od 10 do 18[1]) oraz nieruchoma głowica.
  • lampy reporterskie. Składają się najczęściej z korpusu zawierającego baterie/akumulatory, układy elektroniczne, diodę wspomagającą działanie autofokusa (z przodu) i wyświetlacz LCD (z tyłu) oraz z ruchomej głowicy zawierającej palnik (lampę wyładowczą). Liczba przewodnia takich lamp wynosi od 30 do 50 i więcej metrów. Lampy reporterskie montowane są najczęściej bezpośrednio na aparatach fotograficznych (na tzw. gorącej stopce), mogą być też montowane na specjalnych podstawkach lub statywach. Bardziej zaawansowane modele mogą być sterowane zdalnie (np. poprzez fotocelę lub sterowanie radiowe) i pracować w grupach.
  • lampy studyjne. Są znacznie większe i cięższe od lamp reporterskich. Montowane są na specjalnych statywach, a zasilane z akumulatorów lub bezpośrednio z sieci energetycznej. Posiadają bardzo dużą moc światła mierzoną w watosekundach (Ws). Są przystosowane do współpracy z szeroką gamą modyfikatorów oświetlenia typu softbox, parasolka fotograficzna itp.

Technika i tryby pracy lampy błyskowej

[edytuj | edytuj kod]

Wykonując zdjęcia z użyciem lampy błyskowej możemy wpływać na ich naświetlenie (ekspozycję) poprzez zmianę:

  • mocy błysku lampy błyskowej
  • odległości między lampą błyskową, a fotografowanym obiektem
  • wielkości otworu przysłony fotograficznej
  • czułości ISO matrycy aparatu
  • czasu otwarcia migawki (wpływ tego czynnika jest przeważnie ograniczony – ma jednak duże znaczenie przy zdjęciach z synchronizacją z długimi czasami otwarcia migawki oraz przy stosowaniu błysku wypełniającego)

Tryby pracy lampy błyskowej[1]:

  • synchronizacja z krótkimi czasami otwarcia migawki (HSS, ang. high speed sync). Tryb ten pozwala wykonać zdjęcie z użyciem flesza przy czasie otwarcia migawki mniejszym niż ok. 1/250 s. Nie wszystkie aparaty fotograficzne i lampy błyskowe obsługują tę funkcję. W czasie korzystania z tej opcji moc lampy błyskowej znacznie spada.
  • synchronizacja z długimi czasami otwarcia migawki (ang. slow). Tryb ten wydłuża czas otwarcia migawki umożliwiając rozjaśnienie tła. Nie mając tej funkcji, można ją zasymulować wybierając w aparacie tryb priorytetu migawki (oznaczony jako T, Tv czy S) i wydłużając czas jej otwarcia. Metoda ta umożliwia niezależne od siebie sterowanie jasnością obiektów na pierwszym planie (poprzez zmianę siły błysku flesza) oraz jasności tła (poprzez zmianę czasu otwarcia migawki)
  • synchronizacja na pierwszą kurtynę. W tym trybie flesz błyska tuż po otwarciu migawki czyli na początku czasu naświetlania zdjęcia. Jeśli fotografowany obiekt się później poruszy, to jego ślad (w postaci smug, rozmycia itp.) zostanie zarejestrowany przed nim - co najczęściej uznawane jest za niewłaściwe. Synchronizacja na pierwszą kurtynę jest przeważnie ustawieniem domyślnym (fabrycznym) w aparatach fotograficznych
  • synchronizacja na drugą kurtynę. W tym trybie flesz błyska tuż przed zamknięciem migawki czyli na końcu czasu naświetlania zdjęcia. Dzięki temu smugi po poruszającym się obiekcie zostaną zarejestrowane za nim - co sprawia bardziej naturalne wrażenie
  • redukcja efektu czerwonych oczu. By zredukować prawdopodobieństwo wystąpienia efektu czerwonych oczu, lampa błyskowa przed emisją właściwego błysku oświetlającego wysyła serię krótkich błysków, o niewielkiej mocy, powodujących zwężenie źrenic u fotografowanej osoby.

Wykonując zdjęcia z lampą błyskową, możemy posługiwać się:

  • błyskiem bezpośrednim (gdy palnik lampy skierowany jest wprost na fotografowany obiekt – nie zalecane)
  • błyskiem odbitym (gdy światło lampy błyskowej przed dotarciem do fotografowanego obiektu ulega odbiciu (np. o ścianę, sufit) i rozproszeniu)
  • błyskiem wypełniającym (gdy błysk flesza tylko uzupełnia oświetlenie pochodzące ze światła zastanego – technika stosowana najczęściej w fotografii portretowej do rozświetlania cieni tworzących się na twarzy podczas fotografowania w ostrym słońcu).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

(zakochaniwfotografii.pl)

  1. ↑ a b c d e f g h i Ross Hoddinott, Poradnik fotograficzny, Łódź: Wydawnictwo GALAKTYKA sp. z o.o., 2013, ISBN 978-83-7579-285-0.
  2. ↑ Through the lens
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikipedysta:Ewelinapodstawka/brudnopis&oldid=71248071”