Przejdź do zawartości

Wiktor Czekmariow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Czekmariow
Виктор Иванович Чекмарев
generał lejtnant generał lejtnant
Data urodzenia

8 kwietnia 1861

Data i miejsce śmierci

14 października 1939
okupowana Polska

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Odznaczenia
Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)

Wiktor Iwanowicz Czekmariow, ros. Виктор Иванович Чекмарев (ur. 27 marca?/8 kwietnia 1861, zm. 14 października 1939 w okupowanej Polsce) – rosyjski wojskowy (generał), emigracyjny publicysta i pisarz historyczny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył władimirskie gimnazjum wojskowe w Kijowie, zaś w 1881 r. Korpus Paziów. Służył w lejbgwardii 3 Brygady Artylerii. Następnie przeniesiono go do lejbgwardii 1 Brygady Artylerii. W 1884 r. awansował do stopnia podporucznika, zaś w 1885 r. porucznika. W 1888 r. ukończył nikołajewską akademię sztabu generalnego. Mianowano go sztabskapitanem, a wkrótce potem kapitanem. Służył jako oberoficer do specjalnych poruczeń przy sztabie Kijowskiego Okręgu Wojskowego. W 1892 r. został podpułkownikiem. Objął funkcję starszego adiutanta w sztabie Kijowskiego Okręgu Wojskowego. W 1894 r. był młodszym pełnomocnikiem kancelarii naukowego komitetu wojskowego Sztabu Generalnego. W tym samym roku został szefem oddziału строевого sztabu Twierdzy Brześć Litewski. W 1896 r. awansował na pułkownika. W 1898 r. dowodził batalionem w 6 Libawskim Pułku Piechoty. Od 1899 r. był oficerem sztabowym przy zarządzie 47 Rezerwowej Brygady Piechoty. W 1903 r. objął dowództwo 5 Kijowskiego Pułku Grenadierów. Od 1906 r. w stopniu generała majora pełnił funkcję szefa sztabu Twierdzy Brześć Litewski. W 1909 r. został komendantem Twierdzy Oczaków. W 1912 r. mianowano go generałem lejtnantem. Pisał artykuły dotyczące historii wojskowości do wydawnictwa W. A. Bierezowskiego i czasopisma „Warszawskij wojennyj żurnał”. Od początku sierpnia 1917 r. znajdował się w rezerwie oficerskiej przy sztabie Kijowskiego Okręgu Wojskowego. W 1919 r. wstąpił do wojsk Białych gen. Antona I. Denikina. Znalazł się w rezerwie oficerskiej głównodowodzącego, a następnie Wojsk Obwodu Noworosyjskiego. Na początku 1920 r. wraz z wojskami Białych został ewakuowany z Odessy do Sewastopola. Na emigracji zamieszkał w maju tego roku w Królestwie SHS. W 1922 r. przeniósł się do Polski, gdzie ostatnie lata życia spędził w rodzinnym majątku ziemskim na Wołyniu. Pisał artykuły historyczne do pism emigracyjnych pod pseudonimem „Wiktor Jewdokimow”. Ponadto pracował nad publikacją pt. „Swiataja Ruś – swiaszczennajastrana otcow”, której pierwszy tom został opublikowany w 1932 r. pod tytułem „Ob osnowach gosudarstwiennogo ustrojstwa buduszczej Rossii”.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Siergiej W. Wołkow, Офицеры российской гвардии, 2002