Wiktor Zołotow

Wiktor Zołotow
Виктор Васильевич Золотов
	generał armii
Data i miejsce urodzenia	27 stycznia 1954 ; Sasowo
	Przebieg służby
Lata służby	od 1975
Siły zbrojne	Armia Radziecka; Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej
Stanowiska	dowódca Prezydenckiej Służby Bezpieczeństwa,; dowódca Wojsk Wewnętrznych,; dowódca Federalnej Służby Wojsk Gwardii Narodowej Rosji
Główne wojny i bitwy	Inwazja Rosji na Ukrainę
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wiktor Wasiljewicz Zołotow (ros. Виктор Васильевич Золотов; ur. 27 stycznia 1954 w Sasowie) – rosyjski generał, obecny dowódca Federalnej Służby Wojsk Gwardii Narodowej Rosji (tzw. Rosgwardii), członek Rady Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej.

Życiorys

Zołotow urodził się w Sasowie w obwodzie riazańskim w robotniczej rodzinie, pracował jako hutnik^[1]. W latach 90. zatrudnił się jako ochroniarz ówczesnego mera Petersburga Anatolija Sobczaka. Poznał wtedy Władimira Putina, pełniącego wtedy rolę wicemera. Został jego partnerem sparingowym podczas treningów boksu i judo, ponadto kiedy tylko Putin pojawiał się publicznie, można było zauważyć Zołotowa idącego zaraz za nim^[1].

Służył on także w prywatnej firmie ochroniarskiej Romana Cepowa Baltik-Eskort, zanim ten został otruty nieznaną substancją promieniotwórczą. Firma ta powstała w 1992 roku dzięki radom Zołotowa, który, według słów Jurija Fielsztinskiego i Władimira Pribyłowskiego, miał ją nadzorować także później jako członek tajnych służb. Pracownicy Baltik-Eskort zapewniali ochronę wysokim urzędnikom w Petersburgu, z merem Sobczakiem i jego rodziną oraz Putinem na czele^[2]. Brali też udział w zbieraniu haraczy i tzw. czarnych pieniędzy (ros. черный нал) na cele Putina.

Od 2000 do 2013 roku pełnił on funkcję szefa ochrony premiera, a później prezydenta Władimira Putina, dowodząc oficerami służb bezpieczeństwa zwanymi w Rosji facetami w czerni, ze względu na noszone przez nich okulary przeciwsłoneczne oraz czarne garnitury. Używali oni bardzo różnych rodzajów broni, wliczając w to przenośne wyrzutnie rakiet^[1]. Od 5 kwietnia 2016 roku został mianowany dowódcą Rosgwardii i zwolniono go z poprzednio pełnionych obowiązków, ponadto prezydenckim dekretem został powołany na członka Rady Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej^[3].

W kwietniu 2018 roku wraz z 23 innymi oficjelami został objęty sankcjami przez Stany Zjednoczone^[4], a w sierpniu został objęty śledztwem rosyjskiej Fundacji Antykorupcyjnej (ros. Фонд борьбы с коррупцией). Według Aleksieja Nawalnego Zołotow ukradł przynajmniej 29 milionów dolarów z kontraktów na zamówienia dla rosyjskiej Gwardii Narodowej. Niedługo po tym stwierdzeniu Nawalny został aresztowany, oficjalnie za organizację protestów ze stycznia 2018 roku, a 11 września Zołotow opublikował nagranie, w którym wyzywa Nawalnego na pojedynek mówiąc, że zrobi z niego dobrą, soczystą mielonkę^[5]^[6].

2 marca 2021 roku Rada Unii Europejskiej nałożyła na Zołotowa zestaw sankcji, uzasadniając tę decyzję jego odpowiedzialnością za poważne naruszenia praw człowieka w Rosji, wliczając w to arbitralne aresztowania, zatrzymania, systematyczne naruszanie wolności pokojowych zgromadzeń i zrzeszania się, w szczególności poprzez brutalne tłumienie protestów i demonstracji. Miało to związek z tłumieniem demonstracji zorganizowanych przez Nawalnego na początku 2021 roku^[7]^[8].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Pete Earley. Comrade J.: The Untold Secrets of Russia’s Master Spy in America after the End of the Cold War, Putnam Adult (24 January 2008), ISBN 0-399-15439-6, pp. 298–301.
↑ Yuri Felshtinskyi, Vladimir Pribylovsky The Age of Assassins. The Rise and Rise of Vladimir Putin, Gibson Square Books, London, 2008, ISBN 1-906142-07-6, pp. 260–262.
↑ Former chief of Putin’s security service appointed Russian National Guard chief – Kremlin. TASS, 2016-04-05. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).
↑ Ukraine-/Russia-related Designations and Identification Update. United States Department of the Treasury, 2018-04-06. [dostęp 2018-04-06].
↑ The director of Russia’s National Guard challenges Alexey Navalny to a fist fight. Meduza, 2018-09-11. [dostęp 2022-02-28].
↑ Russian opposition leader injured following detention. The Guardian. [dostęp 2022-02-28].
↑ EU imposes sanctions on four Russians over Navalny jailing. Reuters, 2021-03-02. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).
↑ EUR-Lex – 02020R1998-20210302 – EN – EUR-Lex. eur-lex.europa.eu. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).

Bibliografia

Karen Dawisha: Putin’s Kleptocracy: Who Owns Russia?. Simon & Schuster, 2014. ISBN 978-1-4767-9519-5.

Linki zewnętrzne

Wiktor Zołotow w bazie peoples.ru (ros.)

[Comrade_J-1] Pete Earley. Comrade J.: The Untold Secrets of Russia’s Master Spy in America after the End of the Cold War, Putnam Adult (24 January 2008), ISBN 0-399-15439-6, pp. 298–301.

[Assassins-2] Yuri Felshtinskyi, Vladimir Pribylovsky The Age of Assassins. The Rise and Rise of Vladimir Putin, Gibson Square Books, London, 2008, ISBN 1-906142-07-6, pp. 260–262.

[3] Former chief of Putin’s security service appointed Russian National Guard chief – Kremlin. TASS, 2016-04-05. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).

[4] Ukraine-/Russia-related Designations and Identification Update. United States Department of the Treasury, 2018-04-06. [dostęp 2018-04-06].

[5] The director of Russia’s National Guard challenges Alexey Navalny to a fist fight. Meduza, 2018-09-11. [dostęp 2022-02-28].

[6] Russian opposition leader injured following detention. The Guardian. [dostęp 2022-02-28].

[7] EU imposes sanctions on four Russians over Navalny jailing. Reuters, 2021-03-02. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).

[8] EUR-Lex – 02020R1998-20210302 – EN – EUR-Lex. eur-lex.europa.eu. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]