Przejdź do zawartości

Wilhelm Thierry Preyer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilhelm Thierry Preyer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1841
Rusholme

Data śmierci

1897

Zawód, zajęcie

fizjolog, psycholog

Strona tytułowa pracy Dusza dziecka...

Wilhelm Thierry Preyer (znany także pod imieniem William, ur. 1841 w Rusholme, zm. 1897) – niemiecki fizjolog i psycholog. Profesor uniwersytetu w Jenie. Pionier psychologii rozwojowej. Autor prac z zakresu fizjologii, dotyczących głównie wzroku, słuchu, oddychania, krwi oraz mechaniki mięśni.

Wykształcenie i zainteresowania naukowe

[edytuj | edytuj kod]

Preyer był z wykształcenia fizjologiem i zoochemikiem, natomiast żywo interesował się psychologią. Swoją karierę naukową rozpoczął badaniami w dziedzinie biochemii, między innymi pracując nad składem chemicznym krwi. Stopniowo jego zainteresowania kierowały się w stronę fizjologii człowieka, a następnie psychologii. Preyer był profesorem zoochemii, zoofizyki i fizjologii zwierząt na uniwersytecie w Jenie. Jest autorem dzieła Dusza dziecka - Spostrzeżenia nad umysłowym rozwojem człowieka w pierwszych latach życia, które dostarczyło impulsu do dalszych badań w zakresie psychologii rozwojowej.

Badania dotyczące psychologii rozwoju człowieka

[edytuj | edytuj kod]

Przez trzy lata prowadził dokładne badania rozwoju psychicznego swojego syna. Tak powstała praca Dusza dziecka..., która stanowi systematyczne opracowanie bardzo bogatego materiału naukowego. W dziele tym po raz pierwszy dokonano:

  • inwentaryzacji i analizy odruchów u małych dzieci
  • opisano kolejność ich występowania i rolę życiową
  • przedstawiono genezę czynności dowolnych na podłożu odruchów
  • opisano początki rozwoju mowy do lat trzech
  • opisano czynności ekspresyjne np. zdziwienia, śmiechu itp. (wcześniej temat ekspresji emocji podjął Karol Darwin w pracy Wyrazy uczuć u ludzi i zwierząt z 1872 r., jednak nie uwzględnił on dzieci)

Dzieło Dusza dziecka... było pierwszą pracą z dziedziny psychologii rozwojowej opartym na badaniach systematycznych. Nowatorstwo Preyera polegało na tym, że poddał on analizie naukowej szereg zupełnie nowych problemów takich jak ruchliwość, odruchy, geneza mowy, ekspresje mimiczno-gestykulacyjne, geneza ruchów i czynności dowolnych. Zaakcentował on problem rozwoju motoryki, co w jego czasach w ogóle nie było badane.

Preyer napisał też pracę Rozwój umysłowy we wczesnym dzieciństwie, jednak problem rozwoju intelektualnego omówił w znacznej mierze w oparciu o literaturę naukową.

Był gorącym zwolennikiem darwninizmu oraz programu psychofizjologii Wilhelma Wundta. Inicjując powstanie psychologii rozwojowej czerpał z obu tych dziedzin.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Encyklopedia PWN, Tom 3, Warszawa 1991, s. 55.
  • Historia psychologii, Józef Pieter, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1972, ss. 255-256.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]