Wilmesauriske Sproake

Juu Wilmesauriske Sproake (Wymysiöeryś) is ne wäästgermaniske Minnerhaidesproake, ju wäil deertruch äntsteen is, dät in't trättienste Jierhunnert uut Düütsklound, Hollound un Skotlound Ljuude ätter Wilmesau (Wymysoj) wai leeken sunt. Dät lait an't Sleesisk-Littikpolniske Skeed.

So is ju Sproake wäil oulat fon n middeldüütsken Dialekt fon't tweelifte Jierhunnert, die stäärke ängelske, fräiske, holloundske, platdüütske un polniske Ienfloude uutsät waas.

Ätter dän twäide Waareldkriech wuude ju Sproake fon do Kommunisten ferbeeden, eerste 1956 doarste me wier Wilmesaurisk baale - daach wuude ju Sproake bie doo maaste junge Ljuude truch dät Polniske ärsät. Däälich rakt dät bloot noch soogentich toun grootsten Deel oolde Baalere fon't Wilmesauriske.

Biespil-Wääseläid

N Wääseläid in Wilmesaurisk mäd seelter Uursättenge:

Śłöf duy buwła fest!

Skumma frmdy gest,

Skumma muma ana fettyn,

Z' brennia nysła ana epułn,

Śłöf duy Jasiu fest!

Släip, min Wänt, fääst!

Deer kuume froamde Gaste,

Deer kuume Möien un Oome,

Do brange Nuuten un Appele,

Släip, min litje Jan, fääst!

Ferbiendenge

Test-Wikipedia ap Wilmesaurisk

Literatuur

Ludwik Młynek, "Narzecze wilamowickie", Tarnów, 1907: J.Pisz.
Józef Latosiński, "Monografia miasteczka Wilamowic", Kraków, 1909.
Hermann Mojmir, "Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice" (Słownik niemieckiej gwary Wilamowic), Kraków, 1930-1936: Polska Akademia Umiejętności.
Adam Kleczkowski, "Dialekt Wilamowic w zachodniej Galicji. Fonetyka i fleksja". Kraków, 1920: Polska Akademia Umiejętności.
Adam Kleczkowski, "Dialekt Wilamowic w zachodniej Galicji. Składnia", Poznań, 1921: Uniwersytet Poznański.
Maria Katarzyna Lasatowicz, "Die deutsche Mundart von Wilamowice zwischen 1920 und 1987". Opole, 1992: Wyższa Szkoła Pedagogiczna.
Tomasz Wicherkiewicz, The Making of a Language: The Case of the Idiom of Wilamowice, Mouton de Gruyter, 2003, ISBN 3-11-017099-X
Vlamingen in de vergetelheid (Flamandowie w zapomnieniu) - [1]