Winand Osiński

Winand Osiński

Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1913 Gladbeck
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 2006 Sławki
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski złoto Poznań 1938 sztafeta 3 × 1000 m złoto Kielce 1948 bieg maratoński złoto Warszawa 1950 bieg maratoński złoto Elbląg 1951 bieg maratoński srebro Poznań 1952 bieg maratoński brąz Poznań 1953 bieg maratoński

Grób Winanda Osińskiego na Cmentarzu Bródnowskim

Winand Osiński (ur. 22 sierpnia 1913 w Gladbeck (Niemcy), zm. 11 kwietnia 2006 w Sławkach k. Makowa Mazowieckiego) – polski lekkoatleta, maratończyk.

Był pierwszym olimpijczykiem wywodzącym się z ziemi koszalińskiej. Reprezentował Polskę na Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach w 1952 roku w biegu maratońskim, w którym zajął 47. miejsce.

Przed wojną był mistrzem Polski w sztafecie 3 × 1000 m (w 1938). W latach czterdziestych i pięćdziesiątych jako lekkoatleta "Unii" (obecny "Darzbór" Szczecinek) zdobył trzykrotnie mistrzostwo Polski w maratonie, w latach 1948, 1950 i 1951.

Był inżynierem leśnikiem, pracował jako nadleśniczy (trenował, biegając po lesie). Gdy w 1949 r. pracował w okolicach Wałcza, namówił znanego trenera i działacza lekkoatletycznego Jana Mulaka do organizowania w położonym tam niewielkim ośrodku o nazwie „Bukowina” zgrupowań lekkoatletów, zwłaszcza biegaczy. Propozycję tę zrealizowano i dzięki temu powstał w Wałczu Ośrodek Przygotowań Olimpijskich, obecnie jedna z placówek Centralnego Ośrodka Sportu.

Jako zawodnik reprezentował barwy Sokoła I Bydgoszcz, Polonii Warszawa, Warszawianki, HKS Bydgoszcz i Unii Szczecinek.

Trzydzieści lat po występie olimpijskim (1982) w Szczecinku zainicjowano organizację biegu ulicznego im. Winanda Osińskiego. W mieście tym imię Winanda Osińskiego nosi też jeden z ważniejszych komunikacyjnie placów.

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera A93-3-9).

Linki zewnętrzne

• Polski Komitet Olimpijski: Winand Osiński – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).