Witold Ryszard Korsak
Data i miejsce urodzenia |
27 sierpnia 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
24 listopada 2003 |
obserwator rządu RP na uchodźstwie przy ONZ | |
Okres |
od 1957 |
Odznaczenia | |
Witold Ryszard Korsak[1] (ur. 27 sierpnia 1897 w Sewerynówce, zm. 24 listopada 2003 w Stanach Zjednoczonych) – polski dyplomata.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 27 sierpnia 1897 w Sewerynówce na obszarze Imperium Rosyjskiego[2][3][4]. Był synem Wiktora i Teofili z domu Zanickiej[3]. Legitymował się herbem szlacheckim Lis[5]. Jako ochotnik brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach późniejszego 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich[3][4]. Kształcił się na Uniwersytecie Wiedeńskim, a w 1921 ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do służby dyplomatycznej. Od 15 sierpnia 1921 do 28 listopada 1922 pracował w Departamencie Administracyjnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Warszawie (jako praktykant, od 1 listopada 1921 jako prowadzący urzędnik, pomocnik referenta od 29 marca 1922)[2]. Od 28 listopada 1922 do 30 września 1926 był attaché poselstwa w Moskwie[2][3]. Od 1 października 1926 do 1 kwietnia 1927 był sekretarzem MSZ[2][3]. Następnie przeszedł do poselstwa w Wiedniu, gdzie od 1 kwietnia 1927 był sekretarzem poselstwa II klasy, a od 30 kwietnia 1929 do 30 września 1933 tytularnym sekretarzem poselstwa I klasy[6][3][4]. Od 1 października 1933 referendarzem Wydziale Osobowym, a od 1 grudnia 1933 referendarzem w Wydziale Polaków Zagranicą (E.II) w Departamencie Konsularnym MSZ[7], a od 1 stycznia 1935 radcą tego wydziału[8]. Od 1 czerwca 1935 był radcą poselstwa RP w Sofii i kierownikiem wydziału konsularnego[9][10][11].
Po wybuchu II wojny światowej i ewakuowaniu tej placówki z Bułgarii do Palestyny pozostawał na swoich stanowiskach do 30 listopada 1940[3][4][12]. Następnie od 1 grudnia 1940 do 1 marca 1943 był konsulem generalnym RP w Jerozolimie, a od 1 marca do 1 listopada 1943 konsulem generalnym RP w Bejrucie[13][3][4]. Od 1 września 1943 do 1 listopada 1944 był chargé d’affaires z siedzibą w Kairze poselstwa RP w Addis Abebie (Etiopia)[4]. Od 1 listopada 1944 do 31 sierpnia 1945 był konsulem generalnym i ministrem pełnomocnym w Stambule[3][4][12]. Od 1 września 1945 do 30 lipca 1946 działał jako kierownik Komisji Likwidacyjnej spraw uchodźczych w Turcji, a od 1 września 1948 do 30 kwietnia 1951 jako zastępca delegata Międzynarodowej Organizacji Uchodźców na Turcję[4]. Do 1957 reprezentował rząd polski na uchodźstwie na obszarze Bliskiego Wschodu[3].
W 1957 przybył do Stanów Zjednoczonych[3][4]. Od tego czasu jako minister pełnomocny do 20 stycznia 1983 w charakterze delegata był obserwatorem rządu RP przy Organizacji Narodów Zjednoczonych[14][4]. Był członkiem Skarbu Narodowego, Bratniej Pomocy[3]. Od 1965 należał do Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce, w którym pracował jako bibliotekarz[3][4]. W latach 60., jako żołnierz weteran, został awansowany przez władze RP na uchodźstwie do stopnia podporucznika tytularnego[15] (według innego źródła w 1978)[3].
Zamieszkiwał w Nowym Jorku i w Jackson Heights/Queens[3][12]. Zmarł 24 listopada 2003 w Stanach Zjednoczonych w wieku 106 lat[16][17][18]. W 1928 w Wiedniu ożenił się z Anną (Anitą) z domu Christiani-Kronwald (1894–1981, wcześniej od 1919 zamężna z Franzem von Görtzem), z którą po wojnie zamieszkiwał w USA[3][19][20][21].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1967)[22]
- Order Odrodzenia Polski (1960)[3]
- Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (23 marca 1993)[23]
- Krzyż za udział w Wojnie 1918–1921 (1991)[3]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (przed 1933)[2]
- Złoty Medal Skarbu Narodowego (dwukrotnie)[3]
- Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (III Republika Francuska, przed 1933)[2]
- Medal Pamiątkowy Koronacji (Persja, 1926)[2][3]
- Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii (Austria, przed 1934)[24]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W publikacjach wydanych w Stanach Zjednoczonych określany niekiedy jako „Withold Korsak”.
- ↑ a b c d e f g Rocznik SZRP 1933 ↓, s. 39.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Witold Ryszard Korsak. poles.org. [dostęp 2018-07-03]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Jerzy Prus: Witold Ryszard Korsak. videofact.com. [dostęp 2018-07-03].
- ↑ Witold Sowa-Korsak h. Lis. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-07-03].
- ↑ Rocznik SZRP 1933 ↓, s. 39, 150.
- ↑ Rocznik SZRP 1934 ↓, s. 40, 138.
- ↑ Rocznik SZRP 1935 ↓, s. 20, 170.
- ↑ Rocznik SZRP 1936 ↓, s. 37, 169.
- ↑ Rocznik SZRP 1937 ↓, s. 46, 180.
- ↑ Rocznik SZRP 1938 ↓, s. 50, 193.
- ↑ a b c Witold Korsak. pilsudski.org. [dostęp 2017-06-18].
- ↑ Jacek Pietrzak. Dyplomacja polska wobec sprawy niepodległości Syrii i Libanu w latach II wojny światowej. „Dzieje Najnowsze”. XXXVI, s. 124, 2004. ISSN 0419-8824.
- ↑ Zwolnienie Delegata Rządu R. P.. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 8, Nr 1 z 16 maja 1983.
- ↑ Lista oficerów Polskich Sił Zbrojnych według awansów dokonanych na uchodźstwie. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 19, Nr 4 z 30 czerwca 1969.
- ↑ Withold Korsak. ancientfaces.com. [dostęp 2018-07-03]. (ang.).
- ↑ Withold Korsak. instantcheckmate.com. [dostęp 2018-07-03]. (ang.).
- ↑ Withold Korsak. ancestry.com. [dostęp 2018-07-03]. (ang.).
- ↑ Anna Irena bar. Christiani-Grabieński-Kronauge von Kronwald. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-07-03].
- ↑ Anita Korsak. instantcheckmate.com. [dostęp 2018-07-03]. (ang.).
- ↑ Freiin Anita von Christiani-Grabienski-Kronauge von Kronwald. geni.com. [dostęp 2018-07-03].
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 21, 8 sierpnia 1967. „za wybitne zasługi w długoletniej służbie zagranicznej”.
- ↑ M.P. z 1993 r. nr 21, poz. 208 „za wybitne zasługi w działalności polonijnej; odznaczony jako obywatel Stanów Zjednoczonych Ameryki”.
- ↑ Rocznik SZRP 1934 ↓, s. 40.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 1933.
- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 1934.
- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1935. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 1935.
- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1936. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 1936.
- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1937. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 1937.
- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 1938.
- Ambasadorowie Polski przy ONZ
- Członkowie Bratniej Pomocy
- Delegaci terenowi rządu RP na uchodźstwie
- Dyplomaci II Rzeczypospolitej
- Lisowie
- Ochotnicy w wojnie polsko-bolszewickiej
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem za udział w Wojnie 1918–1921
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Podporucznicy mianowani przez władze RP na uchodźstwie po 1947
- Polacy odznaczeni irańskimi orderami i odznaczeniami
- Polacy odznaczeni Odznaką Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii
- Polacy – Oficerowie Legii Honorowej
- Polonia w Stanach Zjednoczonych (biografie)
- Polscy stulatkowie
- Przedstawiciele dyplomatyczni Polski w Etiopii
- Przedstawiciele dyplomatyczni władz RP na uchodźstwie
- Radcy MSZ II Rzeczypospolitej
- Referendarze MSZ II Rzeczypospolitej
- Sekretarze legacyjni II Rzeczypospolitej
- Sekretarze ministrów spraw zagranicznych II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 2003