Wołodymyr Bohdanowycz

Wołodymyr Bohdanowycz
Pełne imię i nazwisko	Wołodymyr Terentijowycz Bohdanowycz
Data i miejsce urodzenia	10 maja 1928 ; Bohojawłenśke, gubernia chersońska, Ukraińska SRR
Data i miejsce śmierci	2 marca 2008 ; Kijów
Wzrost	167 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1964	Temp Kijów
1965–1967	Łokomotyw Winnica (asystent)
1968	Łokomotyw Winnica
1969	CSKA Kijów
1970–1971	Metałurh Zaporoże (asystent)
1971–1972	Metałurh Zaporoże
1979	Ukraina SRR (asystent)
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Odznaczenia

Wołodymyr Terentijowycz Bohdanowycz, ukr. Володимир Терентійович Богданович, ros. Владимир Терентьевич Богданович, Władimir Tierientjewicz Bogdanowicz (ur. 10 maja 1928 we wsi Bohojawłenśke, obecnie rejon korabelny m. Mikołajów, w guberni chersońskiej, Ukraińska SRR, zm. 2 marca 2008 w Kijowie, Ukraina) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Urodził się w wielodzietnej rodzinie. Gdy Niemcy napadły na ZSRR, trzech starszych braci powołano do Armii Czerwonej, a jedynie najmłodszego syna matka schowała z krowami za domem. Jednak, podczas jednego z poszukiwań niemieccy żołnierze chcieli zabić chłopca – tylko łzy i błagania matki uratowały jemu życie. Pobyt w wiosce był niebezpieczny i Wołodymyr był zmuszony opuścić dom. Razem z sąsiadem, chłopaki trafili do Polski, wyprzedzając nacierającą Armię Czerwoną. Przechowywał się u starosty wioski przed nadejściem wojsk radzieckich, a potem przystąpił do Armii Czerwonej jako strzelec maszynowy. W składzie 177 pułku piechoty wyzwalał od nazistów Polskę i Czechosłowację.

Po wojnie zaczął interesować się piłką nożną. Od 1947 roku bronił barw reprezentacji Grupy wojsk radzieckich w Czechosłowacji. Potem został służbowo przeniesiony do Erywaniu. W październiku 1949 otrzymał zaproszenie do klubu profesjonalnego DO (Dom Oficerów) z Tbilisi. W międzyczasie zwolnił się z wojska i zgodził się na propozycję stać się piłkarzem Dynama Erywań, który akurat awansował do klasy „A”. W 1950 roku debiutował w rozgrywkach profesjonalnych. 26 sierpnia 1950 w Kijowie w składzie drużyny rezerw z Erywaniu strzelił jedynego gola w wygranym meczu z kijowskim Dynamem. Po tym meczu kierownictwo ukraińskiego klubu postanowiło zaprosić utalentowanego napastnika do Kijowa. Od 1951 występował w kijowskim klubie. Ale po konflikcie z trenerem Olegiem Oszenkowem w końcu 1956 opuścił Kijów. Następnego roku zasilił skład Charczowyka Odessa, który w 1968 otrzymał obecną nazwę Czornomoreć Odessa. Sezon 1960 piłkarz spędził w kijowskim Arsenale, który reprezentował zakład o tej samej nazwie. W 1960 przeszedł do Polissia Żytomierz, gdzie zakończył karierę w roku 1963.

Kariera trenerska

Karierę szkoleniowca rozpoczął po zakończeniu kariery piłkarza. Z powodzeniem kończąc Szkole Trenerów w Kijowie (później zaocznie Kijowski Instytut Wychowania Fizycznego oraz Wyższą Szkołę Trenerów w Moskwie), w 1964 trenował kijowski zespół Arsenał, który zmienił nazwę na Temp Kijów. Potem został zaproszony do sztabu szkoleniowego Łokomotywu Winnica, a w 1968 prowadził winnicki klub. W 1969 roku pracował razem z Mykołą Fominych oraz byłym kolegą z zespołu kijowskiego Dynama o tym samym nazwisku Anatolijem Bohdanowyczem w sztabie szkoleniowym SKA Kijów.

Od czerwca 1970 pomagał Wiktorowi Łukaszence trenować Metałurh Zaporoże, a wiosną 1971 roku po tym, jak Łukaszenko opuścił stanowisko głównego trenera, stał na czele klubu. W kwietniu następnego roku powrócił do Kijowa, gdzie potem pracował w Wydziale Piłki Nożnej Komisji Kultury Fizycznej i Sportu Rady Ministrów Ukraińskiej SRR, a następnie w Państwowym Komitecie Sportu ZSRR i Federacji Futbolu Ukraińskiej SRR. Przez wiele lat był kuratorem drugiej ligi oraz prowadził liczne kursy trenerskie.

Wraz z Ołehem Bazyłewyczem trenował reprezentację klasy „B”, a w 1979 roku razem z Walerym Łobanowskim przygotowywał reprezentację Ukraińskiej SRR do Spartakiady Narodów ZSRR, która zajęła 3 miejsce w Moskwie.

Po upadku Związku Radzieckiego, kontynuował pracę w Federacji Futbolu Ukrainy. W latach 1993–1995 jako skaut szukał piłkarzy dla klubu Naftowyk Ochtyrka^[1].

2 marca 2008 zmarł w Kijowie po dłuższej chorobie w wieku 79 lat^[2]^[3]^[4].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy piłkarskie

Dynamo Kijów

wicemistrz ZSRR: 1952
zdobywca Pucharu ZSRR: 1954

Sukcesy trenerskie

Metałurh Zaporoże

4 miejsce w Pierwoj lidze ZSRR: 1971

Odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Wołodymyr Bohdanowycz w bazie Football Facts (ros.)
Wołodymyr Bohdanowycz w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
Wołodymyr Bohdanowycz w bazie Odeski Futbol (ros.)

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] «Принциповий Богданович» – «Динамо Київ», c. 60.

[3] Вот ушел и Богдасик... – «Николаевские новости».

[4] Динамо (Киев): Ещё одна утрата.

[5] Against Modern Football | Classwar on the terraces.

[t-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o tymczasowo

[t-7] tymczasowo

[t-8] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l tymczasowo

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[A]

[A]

[A]