Przejdź do zawartości

Wodnik krzywodzioby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wodnik krzywodzioby
Diaphorapteryx hawkinsi
(H.O. Forbes, 1892)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

żurawiowe

Rodzina

chruściele

Podrodzina

wodniki

Rodzaj

Diaphorapteryx
Forbes, 1892

Gatunek

wodnik krzywodzioby

Synonimy
  • Aphanapteryx Hawkinsi H.O. Forbes, 1892[1][2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Wodnik krzywodzioby[4] (Diaphorapteryx hawkinsi) – gatunek wymarłego nielotnego ptaka z rodziny chruścieli (Rallidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Diaphorapteryx[5]. Był gatunkiem endemicznym Wysp Chatham (Nowa Zelandia).

Wiadomo, że występował na dwóch największych wyspach archipelagu: Chatham i Pitt. Znany jest jedynie z pozostałości szkieletu znalezionych na składowisku odpadów rdzennej, polinezyjskiej ludności tych wysp – Moriori.

Ptak ten mierzył ok. 40 cm długości i ważył ok. 2 kg. Był głównie owadożerny.

Długo sądzono, że ten gatunek wymarł przed przybyciem Europejczyków na ten archipelag, jednak współczesne dowody wykazują, że mógł wyginąć znacznie później.

Angielski zoolog i bankier lord Walter Rothschild w jednym z listów z 1895 r. opisywał wygląd, zachowanie i metody polowań Moriori odnoszące się do tego gatunku. Z treści listu można domniemać (choć nie jest to w zupełności pewne), że ptak mógł przetrwać do końca XIX w.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. D. Lepage: Hawkins's Rail Diaphorapteryx hawkinsi. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-12-05]. (ang.).
  2. H.O. Forbes. New Extinct Rail. „Nature”. 45, s. 416, 1892. (ang.). 
  3. BirdLife International, Diaphorapteryx hawkinsi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
  4. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Rallidae Rafinesque, 1815 - chruściele - Rails and Coots (wersja: 2021-11-03). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-12-05].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-12-05]. (ang.).