Przejdź do zawartości

Wykonalność

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wykonalność – jedna z cech orzeczenia, polegająca na możliwości jego wykonania w drodze przymusu prawnego (wykonania wyroku karnego, egzekucji cywilnej, egzekucji administracyjnej).

Wykonalność orzeczenia mieści się w ramach tzw. skuteczności orzeczenia. Nie wszystkie bowiem skutki prawne orzeczenia wymagają wykonania w drodze przymusu, są również orzeczenia, które dla swojej skuteczności nie wymagają wykonania, a nawet ze swej istoty się do tego nie nadają.

Wykonalność orzeczenia jest z reguły następstwem jego prawomocności. W wyjątkowych wypadkach wykonalne może być również orzeczenie nieprawomocne; jeżeli nie wynika to z mocy samego prawa, to niezbędne jest opatrzenie go wówczas rygorem natychmiastowej wykonalności.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Władysław Siedlecki: Zarys postępowania cywilnego, wyd. II, Warszawa 1968, PWN