Przejdź do zawartości

Wymiar Północny Unii Europejskiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wymiar Północny – inicjatywa Unii Europejskiej zajmująca się kształtowaniem polityki wobec Europy Północnej, obejmującej Islandię, Norwegię, region Morza Bałtyckiego oraz północno-europejskie obszary Rosji. Poza państwami wymienionymi wyżej, zakładano również możliwość współpracy z USA i Kanadą. Koncepcja ta została zainicjowana w 1997 roku przez premiera Finlandii na konferencji Rady Regionu Morza Barentsa w RovaniemiPaavo Lipponena.

Korzenie tej koncepcji sięgają jednak przynajmniej początku lat 90., kiedy to, wskutek zakończenia zimnej wojny, mapa geopolityczna Europy Północnej uległa znaczącym zmianom. Wiązał się z odzyskaniem niepodległości przez państwa bałtyckie, co odegrało dużą rolę w powstawaniu różnorakich organizacji[1]. Duże znaczenie dla rozwoju koncepcji Wymiaru Północnego miała konferencja ministrów spraw zagranicznych krajów członkowskich Unii Europejskiej, która odbyła się w Helsinkach 11 i 12 listopada 1999 r. pod fińskim przewodnictwem Unii Europejskiej.

Obszary działań

[edytuj | edytuj kod]

Jego zamiarem jest zapewnienie wspólnej płaszczyzny dla promowania dialogu i wymiernej współpracy, jak również wzmocnienie stabilności i wspomaganie integracji ekonomicznej, konkurencyjności i zrównoważonego rozwoju w Północnej Europie.

  • Współpraca ekonomiczna
  • Wolność, bezpieczeństwo i sprawiedliwość
  • Bezpieczeństwo zewnętrzne
  • Badania, edukacja i kultura
  • Środowisko, bezpieczeństwo nuklearne i zasoby naturalne
  • Dobrobyt społeczny i opieka zdrowotna, włączając zapobieganie chorobom zakaźnym i związanym ze stylem życia oraz promocja współpracy pomiędzy służbą zdrowia i opieką społeczną.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dialogi Polityczne – "Wymiar północny" w polityce Unii Europejskiej. [dostęp 2008-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-18)].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]