Zamek w Siesikach

Zamek w Siesikach
	; Zamek w 2014 r.
Państwo	Litwa
Okręg	wileński
Miejscowość	Siesiki
Typ budynku	zamek rezydencyjno-obronny
Styl architektoniczny	renesans, klasycyzm
Rozpoczęcie budowy	XVI wiek
Ważniejsze przebudowy	XIX wiek
Pierwszy właściciel	Gabriel Dowmunt-Siesicki
Obecny właściciel	Muzeum krajoznawcze w Wiłkomierzu
	Położenie na mapie Litwy Zamek w Siesikach
	55°17′10″N 24°30′50″E/55,286111 24,513889
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zamek w Siesikach (lit. Siesikų pilis) – niewielki zamek z XVI wieku, położony nad jeziorem Siesiki w środkowej części Litwy.

Historia

Zamek został zbudowany w XVI wieku, przypuszczalnie z inicjatywy Gabriela Dowmunta, który od nazwy dóbr przyjął nazwisko Dowmunt-Siesicki^[1]^[2]. Z początkiem XVIII wieku Marcjanna Siesicka wniosła zameczek jako wiano do majątku Michała Antoniego Radziwiłła^[3]. W 1725 roku zadłużony majątek trafił w ręce wierzycieli. W 1745 roku zakupił go Konstanty Dowgiałło (1700-1770) i w rękach jego rodziny budowla pozostawała do II wojny światowej. Po 1820 roku Dominik Wawrzyniec Dowgiałło (1789–1857) przebudował założenie. W tym czasie przypuszczalnie powstał neogotycki krenelaż na wieżach widoczny na widoku z XIX wieku i rozebrano jedną okrągłą wieżę narożną. Zbudowano także klasycystyczną stajnię i spichlerz. Następnym właścicielem był Stanisław Grzegorz Ignacy Konstanty Dowgiałło herbu Zadora (1822 – 1905). Przypuszczalnie z jego inicjatywy w 1904 roku zbudowano w pobliżu neoklasycystyczny budynek zwany Akademią, służący gościom i celom szkolnym^[3]. Ostatnim właścicielem zamku był Oskar Jan Dowgiałło (1902–1988), żonaty z Krystyną Jezierską. Po II wojnie światowej oboje zamieszkali w Sopocie^[4].

Po 1945 roku umieszczono w nim szkołę, następnie biura rolnicze i mieszkania dla pracowników rolnych. Od 1972 roku budynek był opuszczony. W 1999 roku rozpoczęto remont. Po jego zakończeniu w zamku umieszczono filię muzeum w Wiłkomierzu^[5].

Architektura

Jest to jednopiętrowa budowla obronna z dwoma wieżami w narożach (pierwotnie istniała jeszcze jedna narożna okrągła wieża), nakryta czterospadowym dachem pokrytym dachówką. Niegdyś z trzech stron główny gmach otaczała fosa, która łączyła się z jeziorem.