Przejdź do zawartości

Zdrawko Zdrawkow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zdrawko Zdrawkow
Здравко Здравков
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 października 1970
Sofia

Wzrost

186 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1988–1995 Lewski Sofia 64 (0)
1995–1997 Sławia Sofia 19 (0)
1997–1999 İstanbulspor A.Ş. 12 (0)
1999–2000 Adanaspor 60 (0)
2000–2002 İstanbulspor A.Ş. 47 (0)
2002 Czerno More Warna 24 (0)
2003 İstanbulspor A.Ş. 58 (0)
2004 Liteks Łowecz 12 (0)
2004–2007 Çaykur Rizespor 18 (0)
W sumie: 314 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1996–2005  Bułgaria 69 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Zdrawko Stojanow Zdrawkow (bułg. Здравко Стоянов Здравков, ur. 4 października 1970 w Sofii) – bułgarski piłkarz występujący na pozycji bramkarza.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Piłkarską karierę zaczynał w barwach Lewskiego Sofia, gdzie miał zostać następcą Borisława Michajłowa, ale najczęściej był zmiennikiem Płamena Nikołowa. W ciągu sześciu lat gry w Lewskim wywalczył trzy tytuły mistrza Bułgarii oraz tyleż razy zwyciężał w rozgrywkach o krajowy Puchar. W 1995 przeniósł się do Slawii Sofia i dopiero skuteczna gra w tym klubie otworzyła mu drogę do reprezentacji oraz zagranicznego transferu.

Od 1997 roku, z krótkimi przerwami na występy w Czerno More Warna (runda jesienna 2002–2003) i Liteksie Łowecz (runda wiosenna 2003–2004), był zawodnikiem klubów tureckich: trzykrotnie Istanbulsporu, a także Adanasporu oraz – od 2004 roku – Çaykuru Rizespor. Drużyny te zwykle musiały walczyć o pozostanie w lidze.

18 marca 2007 roku Zdrawkow ogłosił, że zakończy piłkarską karierę po sezonie 2006–2007, i tak też uczynił.

Jednak w styczniu 2009 roku – po prawie dwu latach przerwy – powrócił do czynnego uprawiania futbolu. Został włączony do kadry Slawii Sofia jako zmiennik Jordana Gospodinowa. Pozostał w Slawii do końca rozgrywek. Następnie ponownie powrócił na piłkarską emeryturę.

Z reprezentacją Bułgarii, w której barwach rozegrał 70 meczów, brał udział w Euro 1996 (jako zmiennik Michajłowa) oraz Mundialu 1998 (wszystkie mecze) i Euro 2004 (wszystkie mecze). Po tym ostatnim turnieju, na którym w trzech spotkaniach przepuścił dziewięć goli, stracił miejsce w drużynie narodowej. Nowy selekcjoner Christo Stoiczkow postawił na Dimityra Iwankowa.

Sukcesy piłkarskie

[edytuj | edytuj kod]
  • mistrzostwo Bułgarii 1993, 1994 i 1995 oraz Puchar Bułgarii 1991, 1992 i 1994 z Lewskim Sofia
  • mistrzostwo Bułgarii 1996 i Puchar Bułgarii 1996 ze Slawią Sofia

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]