Zygmunt Duleba

Zygmunt Duleba
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1953 ; Kalisz
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL ; Siły Zbrojne RP
Jednostki	14 Batalion Saperów (LWP); 2 Mazowiecka Brygada Saperów; Pomorski Okręg Wojskowy
Stanowiska	dowódca Pomorskiego Okręgu Wojskowego
	Odznaczenia

Zygmunt Duleba (ur. 13 stycznia 1953 w Kaliszu) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Po ukończeniu Technikum Melioracji Wodnych w Poznaniu został podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu (1973–1977).

Po promocji i awansie na podporucznika przydzielony został do 14 batalionu saperów 5 Dywizji Pancernej w Kostrzynie nad Odrą i do 1981 pełnił służbę na stanowisku dowódcy plutonu, a później kompanii pontonowej. W tym samym roku ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów i wyznaczony został na stanowisko oficera operacyjnego sztabu w batalionie^[1].

W latach 1982–1985 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego WP. Po ukończeniu studiów dowodził batalionem pontonowym w 6 pułku pontonowym w Głogowie (1985–1986), a następnie 14 batalionem saperów (1986–1990). W latach 1992–1995 był szefem szkolenia-zastępcą dowódcy 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w Kazuniu.

W 1996 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w AON. Od 1996 do 2004 dowodził 2 Mazowiecką Brygadą Saperów w Kazuniu. W 2003 awansowany na stopień generała brygady^[2]^[1]. W latach 2005–2007 był szefem sztabu – zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy.

Był ostatnim dowódcą Pomorskiego Okręgu Wojskowego, stanowisko piastował od 12 stycznia 2007^[1] do 28 grudnia 2012, dnia zakończenia działalności Dowództwa POW^[3].

W styczniu 2011 biuro lustracyjne Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie skierowało do Sądu Okręgowego w Warszawie wniosek o wszczęcie postępowania lustracyjnego wobec byłego dowódcy POW gen. Zygmunta Duleby. W styczniu 2013 r. warszawski sąd uznał go prawomocnie za kłamcę lustracyjnego^[4].

Odznaczenia

Wojskowy Krzyż Zasługi (2011)^[5]
Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju^[6]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: 2008, s. 25.
↑ M.P. z 2003 r. nr 42, poz. 610
↑ ROZFORMOWANIE OKRĘGÓW WOJSKOWYCH. Sztab Generalny Wojska Polskiego, 30.12.2011.
↑ Maciej Marosz: Generał do lustracji. Reprezentował Polskę przy NATO. niezalezna.pl, 13.02.2013.
↑ M.P. z 2011 r. nr 103, poz. 1034.
↑ Inspektoratowi Wsparcia na piąte urodziny [zdjęcia] [online], pomorska.pl, 6 października 2011 [dostęp 2022-02-04] (pol.).

Bibliografia

Paulina Glińska, Marzeń się nie zdradza. Rozmowa z gen. bryg. Zygmuntem Dulebą, dowódcą 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w Kazuniu, o satysfakcji z bycia generałem, kazuńskiej jednostce i partnerstwie w małżeństwie, Wojska Lądowe Nr 23, 1-15 grudnia 2003.
Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 25. ISSN 1734-2317.

Linki zewnętrzne

Lustracja gen. Zygmunta Duleby

[KWP-1] Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: 2008, s. 25.

[2] M.P. z 2003 r. nr 42, poz. 610

[3] ROZFORMOWANIE OKRĘGÓW WOJSKOWYCH. Sztab Generalny Wojska Polskiego, 30.12.2011.

[4] Maciej Marosz: Generał do lustracji. Reprezentował Polskę przy NATO. niezalezna.pl, 13.02.2013.

[5] M.P. z 2011 r. nr 103, poz. 1034.

[6] Inspektoratowi Wsparcia na piąte urodziny [zdjęcia] [online], pomorska.pl, 6 października 2011 [dostęp 2022-02-04] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]