Naar inhoud springen

Parijs-Roubaix

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix
Tom Boonen tijdens Parijs-Roubaix 2014
Lokale naam Paris-Roubaix
Bijnaam De Hel van het Noorden,
La Reine des Classiques,
La Pascale
Regio Hauts-de-France
Periode 2e zondag van april
Organisator ASO
Classificatie
Discipline Weg
Type Kasseiklassieker
Internationale kalender UCI World Tour
Geschiedenis
Eerste editie 1896
Aantal edities 121 (2024)
Eerste winnaar Vlag van Duitse Keizerrijk Josef Fischer
Laatste winnaar Vlag van Nederland Mathieu van der Poel
Laatste Bel. winnaar Vlag van België Philippe Gilbert (2019)
Laatste Ned. winnaar Vlag van Nederland Mathieu van der Poel (2024)
Meeste zeges Vlag van België Roger De Vlaeminck
Vlag van België Tom Boonen
(4 zeges)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Kasseimonument ter ere van de 100ste editie van Parijs-Roubaix in 2002.
De Vélodrome André Pétrieux van Roubaix waar ieder jaar de klassieker De Hel van het Noorden aankomt.

Parijs-Roubaix is een eendaagse wielerwedstrijd die elk voorjaar wordt verreden in het noorden van Frankrijk.

De wielerwedstrijd is een van de vijf monumenten en wordt precies een week na de Ronde van Vlaanderen gereden. De eendaagse wedstrijd staat bekend als De Hel van het Noorden (L'Enfer du Nord), maar dat is niet omdat een deel van de koers wordt verreden over de kasseistroken die karakteristiek zijn voor dit gebied. De omschrijving "Hel van het Noorden" werd het eerst in 1919 gebruikt door een journalist die de eerste editie na de Eerste Wereldoorlog volgde en diep onder de indruk was van de oorlogsverwoestingen in Noord-Frankrijk.

In de eerste edities van de mannencours werd er gebruikgemaakt van gangmakers (à la Bordeaux-Parijs), aanvankelijk met auto's en motoren, vanaf 1901 alleen nog met fietsen. Vanaf 1908 werden de renners tot Beauvais gegangmaakt, na 1910 kwam dit te vervallen. Afhankelijk van de weersomstandigheden zijn deze stroken ofwel droog en stoffig, ofwel nat en uiterst modderig en glad. Een andere bijnaam voor de wedstrijd is dan ook La Reine des Classiques (De Koningin der Klassiekers) of ook La Pascale (Paas, dus: wedstrijd omstreeks Pasen). De eerste vrouwencours was in 2021.

De textielfabrikanten Theo Vienne en Maurice Perez organiseerden de wedstrijd voor het eerst in 1896 en met uitzondering van de beide wereldoorlogen is de wedstrijd sindsdien elk jaar verreden. Tegenwoordig is de organisatie van de wedstrijd in handen van de Société du Tour de France (A.S.O.: Amaury Sport Organisation), die ook de Ronde van Frankrijk organiseert.

Parijs-Roubaix vormt samen met Milaan-San Remo, de Ronde van Vlaanderen, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije de vijf monumenten en maakt sinds 2005 deel uit van de Historische kalender. Vanaf 2011 behoort hij tot de UCI World Tour.

De editie van 2020 werd in eerste instantie verplaatst naar 25 oktober 2020 vanwege de coronapandemie, inclusief de eerste editie voor de vrouwen. Op 9 oktober 2020 maakte de organisator bekend dat de uitgestelde editie afgelast werd vanwege de sterke stijging van de coronacijfers in Noord-Frankrijk.[1]

Marcel Kint (1943), Rik Van Looy (1961, 1962), Eddy Merckx (1968), Francesco Moser (1978), Bernard Hinault (1981), Peter Sagan (2018), Mathieu van der Poel (2024) en Lotte Kopecky (2024) zijn de winnaars die Parijs-Roubaix wonnen als wereldkampioen. De snelste editie was in 2024. Mathieu van der Poel won met een gemiddelde van 47,802 kilometer per uur.

Oorspronkelijk liep de wedstrijd van Saint-Denis in Parijs naar Roubaix. Vanwege de grote afstand werd de startplaats noordwaarts verlegd. In 1965 werd de startplaats verhuisd naar Chantilly. In 1968, onder leiding van Jean Stablinski, werd de startstreep voor het eerst getrokken in Compiègne, dat zo'n 80 kilometer ten noorden van Parijs ligt. De finish is sinds 1943 traditioneel (met uitzondering van 1986, 1987 en 1988) op de Vélodrome André Pétrieux van Roubaix, waar de renners nog anderhalve ronde moeten afleggen (600 m). In de eerste edities werden er drie ronden op de baan afgelegd en werd de wegfiets voor een baanfiets ingewisseld voordat er de baan opgereden werd.[2][3]

Parijs-Roubaix kreeg zijn reputatie van kasseienkoers pas na de Eerste Wereldoorlog. Kasseien waren weliswaar niet onbekend in dat gebied, maar voor die tijd werd er nog veel gereden over stoffige wegen, gemaakt van puin en grind. Nadat veel van die wegen in de Eerste Wereldoorlog kapotgeschoten waren, werden ze hersteld met kasseien.

Vanaf de jaren zestig zijn veel van die kasseien weer verdwenen onder een laag asfalt, maar ze hadden inmiddels zo'n eigen karakter aan Parijs-Roubaix gegeven, dat de organisatie haar best doet in de omgeving originele kasseistroken te vinden en ze zo mogelijk als erfgoed te laten beschermen. Sommige kasseienstroken zijn alleen toegankelijk voor publiek op de wedstrijddag. Tegenwoordig moeten de renners elk jaar over meer dan 50 kilometer kasseien rijden. Bekende kasseienstroken zijn het Bos van Wallers-Arenberg (alleen in de mannenwedstrijd), Pevelenberg (Mons-en-Pévèle) en de Carrefour de l'Arbre. Elke kasseistrook (fr: secteur pavé) krijgt een gradatie in de vorm van sterren, waarbij vijf sterren de zwaarste stroken (in lengte en ligging van kasseien) aanduiden. In 2005 werd voor het eerst in veertig jaar het Bos van Wallers buiten het parcours gelaten, vanwege de slechte toestand van de kasseien aldaar. In 2006 werd de strook terug opgenomen in het parcours.

De nummering van de stroken is aflopend. Zo ligt strook nummer 1 (Espace Charles Crupelandt, vernoemd naar de wielrenner Charles Crupelandt), een relatief goed stuk kasseien van 300 meter lang, aangelegd ter promotie van de wielerwedstrijd, circa twee kilometer voor de finish in Roubaix.

Belangrijkste kasseistroken

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer Naam kasseistrook Lengte Aantal sterren
19 Bos van Wallers-Arenberg 2,4 km *****
11 Mons-en-Pévèle 3 km *****
4 Carrefour de l'Arbre 2,1 km *****
26 Quiévy à Saint-Python 3,7 km ****
20 Haveluy à Wallers 2,5 km ****
17 Hornaing à Wandignies-Hamage 3,7 km ****
15 Tilloy-lez-Marchiennes à Sars-et-Rosières 2,4 km ****
12 Auchy-lez-Orchies à Bersée 2,7 km ****
5 Camphin-en-Pévèle 1,8 km ****

Parijs-Roubaix wordt soms vergeleken met de Ronde van Vlaanderen, die altijd de zondag voor Parijs-Roubaix op de Vlaamse wegen verreden wordt. De Ronde wordt getypeerd als een race met een reeks Vlaamse hellingen, waarvan het merendeel met kinderkopjes geplaveid is (vandaar ook een kasseiklassieker). Parijs-Roubaix, daarentegen, heeft geen hellingen maar telt wel heel wat kasseistroken, die er veel slechter bij liggen dan die in Vlaanderen.

Elf wielrenners wonnen beide wedstrijden in één week tijd. Tom Boonen en Fabian Cancellara zijn er zelfs twee keer in geslaagd. Rik Van Looy en Mathieu van der Poel zijn de enige twee wielrenners die daarin slaagde in de regenboogtrui.

1923 · Vlag van Zwitserland Heiri Suter
1932 · Vlag van België Romain Gyssels
1934 · Vlag van België Gaston Rebry
1954 · Vlag van België Raymond Impanis
1957 · Vlag van België Fred De Bruyne
1962 · Vlag van België Rik Van Looy
1977 · Vlag van België Roger De Vlaeminck

2003 · Vlag van België Peter Van Petegem
2005 · Vlag van België Tom Boonen
2010 · Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara
2012 · Vlag van België Tom Boonen
2013 · Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara
2024 · Vlag van Nederland Mathieu van der Poel

Fietsen en materiaal

[bewerken | brontekst bewerken]

Door de vaak barre weersomstandigheden waarin de renners over de kasseien moeten dokkeren, kiezen ploegen soms voor specifiek technisch materiaal. Een specifieke frame- en wielenkeuze zijn vaak typerend voor deze wedstrijd.

De gebruikte fietsen in Parijs-Roubaix hebben dan ook veel weg van de cyclocross. Zo wordt meestal gekozen voor bredere banden, of specifieke remsoorten. Veelal kiest men voor een iets lichtere bandendruk, omdat dit iets beter grip geeft en de schokken beter absorbeert. Veel ploegen kiezen ervoor om her en der op het parcours extra personeel met reservewielen (of soms met reservefietsen) te plaatsen omdat veel stroken vaak niet of moeilijk bereikbaar zijn met de ploegwagen. Zo wordt de renner beter geassisteerd bij eventuele materiaalbreuk of lekke band.

Sommige toprenners gebruiken zelfs speciale frames, die geoptimaliseerd zijn voor het dokkerwerk van Parijs-Roubaix. Deze frames bieden meer stabiliteit en comfort voor de renner. In 2005 gebruikte winnaar Tom Boonen een TIME-frame met langere wielbasis. In diezelfde editie gebruikte George Hincapie een TREK-prototype frame met een 2 mm dikke vering aan de zitting, die -volgens de producenten- haast alle schokken zou opvangen. Door de jaren heen zijn veel dingen uitgeprobeerd in De Hel van het Noorden om een voordeel op de concurrentie te hebben. Vering op de fiets in allerlei vormen hebben hun intrede gedaan en zijn weer verdwenen. Meer en meer kiezen renners voor een "klassieke" fiets waarbij kleine aanpassingen op het gebied van geometrie en sterkte worden toegepast.

Al een tijdje kunnen de renners bij bandbreuk assistentie vragen van een neutrale motor die tussen de renners laveert. De typische gele moto's voeren wielen met zich mee die ter beschikking staan van de renners met pech.

Lijst van winnaars (mannen)

[bewerken | brontekst bewerken]

1896 · Vlag van Duitse Keizerrijk Josef Fischer
1897 · Vlag van Italië (1861-1946) Maurice Garin
1898 · Vlag van Italië (1861-1946) Maurice Garin
1899 · Vlag van Frankrijk Albert Champion
1900 · Vlag van Frankrijk Emile Bouhours
1901 · Vlag van Frankrijk Lucien Lesna
1902 · Vlag van Frankrijk Lucien Lesna
1903 · Vlag van Frankrijk Hippolyte Aucouturier
1904 · Vlag van Frankrijk Hippolyte Aucouturier
1905 · Vlag van Frankrijk Louis Trousselier
1906 · Vlag van Frankrijk Henri Cornet
1907 · Vlag van Frankrijk Georges Passerieu
1908 · Vlag van België Cyrille Van Hauwaert
1909 · Vlag van Frankrijk Octave Lapize
1910 · Vlag van Frankrijk Octave Lapize
1911 · Vlag van Frankrijk Octave Lapize
1912 · Vlag van Frankrijk Charles Crupelandt
1913 · Vlag van Luxemburg François Faber
1914 · Vlag van Frankrijk Charles Crupelandt
1915 · niet verreden
1916 · niet verreden
1917 · niet verreden
1918 · niet verreden
1919 · Vlag van Frankrijk Henri Pélissier
1920 · Vlag van België Pol Deman
1921 · Vlag van Frankrijk Henri Pélissier
1922 · Vlag van België Berten Dejonghe
1923 · Vlag van Zwitserland Heiri Suter
1924 · Vlag van België Jules Vanhevel
1925 · Vlag van België Félix Sellier
1926 · Vlag van België Julien Delbecque
1927 · Vlag van België Georges Ronsse
1928 · Vlag van Frankrijk André Leducq
1929 · Vlag van België Charles Meunier
1930 · Vlag van België Julien Vervaecke
1931 · Vlag van België Gaston Rebry
1932 · Vlag van België Romain Gyssels
1933 · Vlag van België Sylvère Maes
1934 · Vlag van België Gaston Rebry
1935 · Vlag van België Gaston Rebry
1936 · Vlag van Frankrijk Georges Speicher
1937 · Vlag van Italië (1861-1946) Jules Rossi
1938 · Vlag van België Lucien Storme
1939 · Vlag van België Emile Masson jr

1940 · niet verreden
1941 · niet verreden
1942 · niet verreden
1943 · Vlag van België Marcel Kint
1944 · Vlag van België Maurice Desimpelaere
1945 · Vlag van Frankrijk Paul Maye
1946 · Vlag van België Georges Claes
1947 · Vlag van België Georges Claes
1948 · Vlag van België Rik Van Steenbergen
1949 · Vlag van Italië Serse Coppi en
            Vlag van Frankrijk André Mahé
1950 · Vlag van Italië Fausto Coppi
1951 · Vlag van Italië Antonio Bevilacqua
1952 · Vlag van België Rik Van Steenbergen
1953 · Vlag van België Germain Derycke
1954 · Vlag van België Raymond Impanis
1955 · Vlag van Frankrijk Jean Forestier
1956 · Vlag van Frankrijk Louison Bobet
1957 · Vlag van België Fred De Bruyne
1958 · Vlag van België Leon Vandaele
1959 · Vlag van België Noël Foré
1960 · Vlag van België Pino Cerami
1961 · Vlag van België Rik Van Looy
1962 · Vlag van België Rik Van Looy
1963 · Vlag van België Emile Daems
1964 · Vlag van Nederland Peter Post
1965 · Vlag van België Rik Van Looy
1966 · Vlag van Italië Felice Gimondi
1967 · Vlag van Nederland Jan Janssen
1968 · Vlag van België Eddy Merckx
1969 · Vlag van België Walter Godefroot
1970 · Vlag van België Eddy Merckx
1971 · Vlag van België Roger Rosiers
1972 · Vlag van België Roger De Vlaeminck
1973 · Vlag van België Eddy Merckx
1974 · Vlag van België Roger De Vlaeminck
1975 · Vlag van België Roger De Vlaeminck
1976 · Vlag van België Marc Demeyer
1977 · Vlag van België Roger De Vlaeminck
1978 · Vlag van Italië Francesco Moser
1979 · Vlag van Italië Francesco Moser
1980 · Vlag van Italië Francesco Moser
1981 · Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
1982 · Vlag van Nederland Jan Raas

1983 · Vlag van Nederland Hennie Kuiper
1984 · Vlag van Ierland Sean Kelly
1985 · Vlag van Frankrijk Marc Madiot
1986 · Vlag van Ierland Sean Kelly
1987 · Vlag van België Eric Vanderaerden
1988 · Vlag van België Dirk Demol
1989 · Vlag van België Jean-Marie Wampers
1990 · Vlag van België Eddy Planckaert
1991 · Vlag van Frankrijk Marc Madiot
1992 · Vlag van Frankrijk Gilbert Duclos-Lassalle
1993 · Vlag van Frankrijk Gilbert Duclos-Lassalle
1994 · Vlag van Moldavië Andrei Tchmil
1995 · Vlag van Italië Franco Ballerini
1996 · Vlag van België Johan Museeuw
1997 · Vlag van Frankrijk Frédéric Guesdon
1998 · Vlag van Italië Franco Ballerini
1999 · Vlag van Italië Andrea Tafi
2000 · Vlag van België Johan Museeuw
2001 · Vlag van Nederland Servais Knaven
2002 · Vlag van België Johan Museeuw
2003 · Vlag van België Peter Van Petegem
2004 · Vlag van Zweden Magnus Bäckstedt
2005 · Vlag van België Tom Boonen
2006 · Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara
2007 · Vlag van Australië Stuart O'Grady
2008 · Vlag van België Tom Boonen
2009 · Vlag van België Tom Boonen
2010 · Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara
2011 · Vlag van België Johan Vansummeren
2012 · Vlag van België Tom Boonen
2013 · Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara
2014 · Vlag van Nederland Niki Terpstra
2015 · Vlag van Duitsland John Degenkolb
2016 · Vlag van Australië Mathew Hayman
2017 · Vlag van België Greg Van Avermaet
2018 · Vlag van Slowakije Peter Sagan
2019 · Vlag van België Philippe Gilbert
2020 · niet verreden
2021 · Vlag van Italië Sonny Colbrelli
2022 · Vlag van Nederland Dylan van Baarle
2023 · Vlag van Nederland Mathieu van der Poel
2024 · Vlag van Nederland Mathieu van der Poel

Meervoudige winnaars

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Renner Land Jaren
4 Roger De Vlaeminck Vlag van België België 1972, 1974, 1975, 1977
Tom Boonen Vlag van België België 2005, 2008, 2009, 2012
3 Octave Lapize Vlag van Frankrijk Frankrijk 1909, 1910, 1911
Gaston Rebry Vlag van België België 1931, 1934, 1935
Rik Van Looy Vlag van België België 1961, 1962, 1965
Eddy Merckx Vlag van België België 1968, 1970, 1973
Francesco Moser Vlag van Italië Italië 1978, 1979, 1980
Johan Museeuw Vlag van België België 1996, 2000, 2002
Fabian Cancellara Vlag van Zwitserland Zwitserland 2006, 2010, 2013
2 Maurice Garin Vlag van Italië Italië 1897, 1898
Lucien Lesna Vlag van Frankrijk Frankrijk 1901, 1902
Hippolyte Aucouturier Vlag van Frankrijk Frankrijk 1903, 1904
Charles Crupelandt Vlag van Frankrijk Frankrijk 1912, 1914
Henri Pélissier Vlag van Frankrijk Frankrijk 1919, 1921
Georges Claes Vlag van België België 1946, 1947
Rik Van Steenbergen Vlag van België België 1948, 1952
Sean Kelly Vlag van Ierland Ierland 1984, 1986
Marc Madiot Vlag van Frankrijk Frankrijk 1985, 1991
Gilbert Duclos-Lassalle Vlag van Frankrijk Frankrijk 1992, 1993
Franco Ballerini Vlag van Italië Italië 1995, 1998
Mathieu van der Poel Vlag van Nederland Nederland 2023, 2024

Overwinningen per land

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Land
57 Vlag van België België
28 Vlag van Frankrijk Frankrijk
14 Vlag van Italië Italië
9 Vlag van Nederland Nederland
4 Vlag van Zwitserland Zwitserland
2 Vlag van Australië Australië, Vlag van Duitsland Duitsland, Vlag van Ierland Ierland
1 Vlag van Luxemburg Luxemburg, Vlag van Moldavië Moldavië, Vlag van Slowakije Slowakije, Vlag van Zweden Zweden

Winst door wereldkampioen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Regenboogtrui Wereldkampioen
2024 Vlag van Nederland Mathieu van der Poel
2018 Vlag van Slowakije Peter Sagan
1981 Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
1978 Vlag van Italië Francesco Moser
1968 Vlag van België Eddy Merckx
1962 Vlag van België Rik van Looy
1961 Vlag van België Rik van Looy
1943 Vlag van België Marcel Kint
Parijs-Roubaix
Classificatie
Internationale kalender UCI Women's World Tour
Categorie UCI 1.WWT
Geschiedenis
Eerste editie 2021
Aantal edities 4 (2024)
Eerste winnaar Vlag van Verenigd Koninkrijk Elizabeth Deignan
Laatste winnaar Vlag van België Lotte Kopecky
Laatste Bel. winnaar Lotte Kopecky (2024)
Laatste Ned. winnaar geen
Meeste zeges 1 (alle winnaars)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Vanaf 2021 wordt er ook de wedstrijd ook voor vrouwen verreden. De wedstrijd maakt vanaf de eerste editie deel uit van de UCI Women's World Tour.

2021 · Vlag van Verenigd Koninkrijk Elizabeth Deignan
2022 · Vlag van Italië Elisa Longo Borghini
2023 · Vlag van Canada Alison Jackson
2024 · Vlag van België Lotte Kopecky

Mannen beloften

[bewerken | brontekst bewerken]
Parijs-Roubaix Espoirs
Classificatie
Internationale kalender UCI Europe Tour
Categorie UCI 1.2U
Geschiedenis
Eerste editie 1967
Aantal edities 54 (2024)
Eerste winnaar Vlag van België Georges Pintens
Laatste winnaar Vlag van Duitsland Tim Torn Teutenberg
Laatste Bel. winnaar Tijl De Decker (2023)
Laatste Ned. winnaar Nils Eekhoff (2017)
Meeste zeges 2 (Taylor Phinney)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Parijs-Roubaix Espoirs ofwel Parijs-Roubaix voor beloften, wordt verreden door mannen onder 23 jaar. De winnaar van 1979, Marc Madiot, is de enige die erin is geslaagd om de wedstrijd ook bij de elitie te winnen. Hij deed dit zelfs tweemaal, namelijk in 1985 en 1991.

1967 · Vlag van België Georges Pintens
1968 · Vlag van Frankrijk Alain Vasseur
1969 · Vlag van Frankrijk Roger Desmaret
1970 · Vlag van Frankrijk Enzo Mattioda
1971 · Vlag van België Louis Verreydt
1972 · Vlag van België Yvan Benaets
1973 · Vlag van Frankrijk Patrick Béon
1974 · Vlag van België Marc Steels
1975 · Vlag van België Pol Verschuere
1976 · Vlag van Frankrijk Gérard Simonnot
1977 · Vlag van Frankrijk Michel Lloret
1978 · Vlag van België Fons De Wolf
1979 · Vlag van Frankrijk Marc Madiot
1980 · Vlag van Ierland Stephen Roche
1981 · Vlag van België Kenny De Maerteleire
1982 · Vlag van België Rudy Rogiers
1983 · Vlag van België Frank Verleyen
1984 · Vlag van Frankrijk Thierry Marie
1985 · Vlag van Frankrijk Christian Chaubet
1986 · Vlag van Frankrijk Vincent Thorey
1987 · Vlag van Frankrijk Franck Boucanville
1988 · Vlag van Frankrijk Laurent Bezault
1989 · Vlag van Frankrijk Frédéric Moncassin
1990 · Vlag van Frankrijk Thierry Gouvenou
1991 · Vlag van Frankrijk Eric Larue
1992 · Vlag van Frankrijk Stéphane Chanteur
1993 · Vlag van Polen Marek Leśniewski
1994 · Vlag van België Kurt Dhont
1995 · Vlag van Frankrijk Damien Nazon
1996 · Vlag van België Dany Baeyens
1997 · Vlag van België Marc Chanoine
1998 · Vlag van Noorwegen Thor Hushovd
1999 · Vlag van Frankrijk Sébastien Joly
2000 · Vlag van Duitsland Eric Baumann
2001 · Vlag van Oekraïne Jaroslav Popovytsj
2002 · Vlag van Rusland Michail Timosjin
2003 · Vlag van Oezbekistan Sergej Lagoetin
2004 · Vlag van Nederland Koen de Kort
2005 · Vlag van Rusland Dmitri Kozontsjoek
2006 · Vlag van Nederland Tom Veelers
2007 · Vlag van Frankrijk Damien Gaudin
2008 · Vlag van Nederland Coen Vermeltfoort
2009 · Vlag van Verenigde Staten Taylor Phinney
2010 · Vlag van Verenigde Staten Taylor Phinney
2011 · Vlag van Nederland Ramon Sinkeldam
2012 · Vlag van Luxemburg Bob Jungels
2013 · niet verreden
2014 · Vlag van Nederland Mike Teunissen
2015 · Vlag van Zwitserland Lukas Spengler
2016 · Vlag van Italië Filippo Ganna
2017 · Vlag van Nederland Nils Eekhoff
2018 · Vlag van België Stan Dewulf
2019 · Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Pidcock
2020-2022 · niet verreden
2023 · Vlag van België Tijl De Decker
2024 · Vlag van Duitsland Tim Torn Teutenberg
Zie de categorie Paris-Roubaix van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.