Miguel Obando Bravo
Miguel Obando Bravo (ur. 2 lutego 1926 w La Libertad, Chontales), nikaraguański duchowny katolicki, arcybiskup Managui, kardynał, obrońca praw człowieka.
Wstąpił do zakonu salezjan (Towarzystwo Salezjańskie Św. Jana Bosco, SDB), kształcił się w zakonnych domach nauki w Salwadorze, Gwatemali, Kolumbii i Wenezueli. Przyjął święcenia kapłańskie 10 sierpnia 1958. Pracował jako wykładowca w szkołach zakonnych, w seminarium salezjańskim w San Salvador pełnił funkcję prefekta ds. dyscypliny (1959-1961), był także rektorem Instytutu Rinaldi przy tym seminarium (1961-1968). W latach 1962-1968 był członkiem rady prowincji zakonu w Ameryce Środkowej, a w 1965 delegatem Ameryki Środkowej i Panamy do kapituły generalnej zakonu w Rzymie.
W styczniu 1968 został mianowany biskupem pomocniczym Matagalpy, ze stolicą tytularną Puzia di Bizacena; przyjął sakrę biskupią 31 marca 1968 z rąk nuncjusza w Kolumbii, Giuseppe Paupiniego. 16 lutego 1970 został promowany na arcybiskupa Managui, przez wiele lat stał na czele Konferencji Episkopatu Nikaragui, a w latach 1976-1980 przewodniczył Sekretariatowi Episkopatów Ameryki Środkowej i Panamy. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, m.in. specjalnej poświęconej Kościołowi w Ameryce (listopad-grudzień 1997).
Angażował się w działalność na rzecz praw człowieka w okresie dyktatury rodziny Somozów i później reżimu sandinistów. Został m.in. laureatem Nagrody za Pokój i Wolność im. Bruno Kreisky'ego (Wiedeń 1979) oraz kawalerem wysokich odznaczeń kilku państw (1981 Orderu Francisco Mirandy, Wenezuela).
25 maja 1985 papież Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając mu tytuł prezbitera S. Giovanni Evangelista a Spinaceto. Już jako kardynał Obando Bravo wziął udział w IV Konferencji Generalnej Episkopatów Latynoamerykańskich w Santo Domingo (Dominikana, 1992). Przyjęcie jego rezygnacji z funkcji arcybiskupa Managui było jednym z ostatnich aktów papieża Jana Pawła II przed śmiercią (1 kwietnia 2005).
Link zewnętrzny: