Miguel Obando Bravo

Miguel Obando Bravo

Kardynał prezbiter
Omnibus omnia factus Stać się wszystkim dla wszystkich
Kraj działania	Nikaragua
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1926 La Libertad
Data i miejsce śmierci	3 czerwca 2018 Managua
Arcybiskup Managui
Okres sprawowania	1970–2005
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	salezjanie
Prezbiterat	10 sierpnia 1958
Nominacja biskupia	18 stycznia 1968
Sakra biskupia	31 marca 1968
Kreacja kardynalska	25 maja 1985 Jan Paweł II
Kościół tytularny	S. Giovanni Evangelista a Spinaceto

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	31 marca 1968
Konsekrator	Marco Antonio García y Suárez
Współkonsekratorzy	Clemente Carranza y López Julián Luis Barni Spotti
Konsekrowani biskupi César Bosco Vivas Robelo 1981 José Carmen Di Pietro Pésolo 1986 Leopoldo José Brenes Solórzano 1988 Juan Abelardo Mata Guevara 1988 Bernardo Hombach Lütkermeier 1995 Oscar Julio Vian Morales 1997 Elías Samuel Bolaños Avelar 1998 Jorge Solórzano Pérez 2000 David Zywiec 2002 René Sócrates Sándigo Jirón 2005
Współkonsekrowani biskupi Salvador Albert Schlaefer Berg 1970 Óscar Andrés Rodríguez Maradiaga 1978 Carlos José Santi Brugia 1982 Pedro Lisímaco de Jesús Vílchez Vílchez 1984 Pablo Ervin Schmitz Simon 1984

Miguel Obando Bravo (ur. 2 lutego 1926 w La Libertad, Chontales, zm. 3 czerwca 2018 w Managui) – nikaraguański duchowny katolicki, arcybiskup Managui, kardynał, obrońca praw człowieka.

Życiorys

Wstąpił do zgromadzenia salezjanów (Towarzystwo Salezjańskie Św. Jana Bosco, SDB), kształcił się w zakonnych domach nauki w Salwadorze, Gwatemali, Kolumbii i Wenezueli. Przyjął święcenia kapłańskie 10 sierpnia 1958. Pracował jako wykładowca w szkołach zakonnych, w seminarium salezjańskim w San Salvador pełnił funkcję prefekta ds. dyscypliny (1959–1961), był także rektorem Instytutu Rinaldi przy tym seminarium (1961–1968). W latach 1962–1968 był członkiem rady prowincji zgromadzenia w Ameryce Środkowej, a w 1965 delegatem Ameryki Środkowej i Panamy do kapituły generalnej zgromadzenia w Rzymie.

W styczniu 1968 został mianowany biskupem pomocniczym Matagalpy, ze stolicą tytularną Putia in Byzacena; przyjął sakrę biskupią 31 marca 1968 z rąk nuncjusza w Kolumbii, Giuseppe Paupiniego. 16 lutego 1970 został promowany na arcybiskupa Managui, przez wiele lat stał na czele Konferencji Episkopatu Nikaragui, a w latach 1976–1980 przewodniczył Sekretariatowi Episkopatów Ameryki Środkowej i Panamy. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, m.in. specjalnej poświęconej Kościołowi w Ameryce (listopad–grudzień 1997).

Angażował się w działalność na rzecz praw człowieka w okresie dyktatury rodziny Somozów i później rządu sandinistów. Został m.in. laureatem Nagrody za Pokój i Wolność im. Bruno Kreiskiego (Wiedeń 1979) oraz kawalerem wysokich odznaczeń kilku państw (1981 Orderu Francisco Mirandy, Wenezuela).

25 maja 1985 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając mu tytuł prezbitera S. Giovanni Evangelista a Spinaceto. Już jako kardynał Obando Bravo wziął udział w IV Konferencji Generalnej Episkopatów Latynoamerykańskich w Santo Domingo (Dominikana, 1992). Przyjęcie jego rezygnacji z funkcji arcybiskupa Managui było jednym z ostatnich aktów papieża Jana Pawła II przed śmiercią (1 kwietnia 2005). Jego następcą został mianowany Leopoldo Brenes.

Kardynał Obando Bravo uczestniczył w konklawe, na którym wybrano papieża Benedykta XVI; w lutym 2006 ukończył 80 lat i utracił prawo udziału w kolejnych konklawe.

Bibliografia

• sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• Sylwetka kardynała na catholic-hierarchy.org