Ψεύτης ήλιος
| Ψεύτης ήλιος | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Νικήτα Μιχαλκόφ |
| Παραγωγή | Νικήτα Μιχαλκόφ Μισέλ Σεϊντού |
| Σενάριο | Νικήτα Μιχαλκόφ Ρούσταμ Ιμπραγκιμπέκοφ |
| Πρωταγωνιστές | Όλεγκ Μενσίκοφ Νικήτα Μιχαλκόφ Ναντέζντα Μιχαλκόβα Ινγκεμπόργκα Νταπκουνάιτε |
| Μουσική | Eduard Artemyev |
| Φωτογραφία | Vilen Kalyuta |
| Μοντάζ | Enzo Meniconi |
| Εταιρεία παραγωγής | TriTe[1] |
| Διανομή | Sony Pictures Classics |
| Πρώτη προβολή | 1994 και 28 Δεκεμβρίου 1995 (Γερμανία)[2] |
| Κυκλοφορία | 1994 |
| Διάρκεια | 135 λεπτά |
| Προέλευση | Ρωσία Γαλλία |
| Γλώσσα | Ρωσικά |
| Προϋπολογισμός | $3,6 εκατομμύρια[3] |
| Ακαθάριστα έσοδα | $2,3 εκατομμύρια[4] |
| Έπεται | Ψεύτης ήλιος 2: Η έξοδος |
| δεδομένα () | |
Το Ψεύτης ήλιος (πρωτότυπος τίτλος: Utomlyonnye solntsem, Утомлённые солнцем) είναι ρωσική ταινία του 1994 σε σκηνοθεσία του Νικήτα Μιχαλκόφ.
Πλοκή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το καλοκαίρι του 1936 ο Σεργκέι Κοτόφ μαζί με τη σύζυγό του Μαρούσα και την κόρη του Νάντια παραθερίζουν στην εξοχή. Ξαφνικά οι χωρικοί τον καλούν να επέμβει καθώς σοβιετικά τανκς επιχειρούν να καταστρέψουν το σιτάρι. Όταν ο Κοτόφ καταφθάνει τα τανκς υποχωρούν, καθώς είναι πρόσωπο με κύρος ως παλαιός μπολσεβίκος και ήρωας του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου.
Στη συνέχεια πηγαίνουν στο σπίτι της οικογένειας της Μαρούσα. Μία μέρα τους επισκέπτεται ο Μίτια, ο οποίος είναι πρώην ευγενής και αντικομμουνιστής. Ο Μίτια ήταν αρραβωνιαστικός της Μαρούσα και παρουσιάζεται στη Νάντια ως θείος. Ωστόσο ο Μίτια δουλεύει στην NKDV και έχει έρθει με σκοπό να εκδικηθεί τον Κοτόφ καθώς στο παρελθόν τον είχε στρατολογήσει στη Τσεκά. Από την άλλη ο Κοτόφ πιστεύει ότι θα σωθεί λόγω της σχέσης του με τον Ιωσήφ Στάλιν.
Ο Κοτόφ συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο ενώ ο Μίτια αυτοκτονεί. Η Μαρούσια συλλαμβάνεται και πεθαίνει στα Γκουλάγκ και η Νάντια ελευθερώνεται και εργάζεται ως δασκάλα.
Διανομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Όλεγκ Μενσίκοφ ως Ντιμίτρι (Μίτια)
- Νικήτα Μιχαλκόφ ως Σεργκέι Πέτροβις Κοτόφ
- Ναντέζντα Μιχαλκόβα ως Νάντια
- Ινγκεμπόργκα Νταπκουνάιτε ως Μαρούσα
Βραβεία/Διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στα 67α βραβεία της Ακαδημίας.[5] Επιπλέον, κέρδισε το Μέγα Βραβείο και το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής στο φεστιβάλ των Καννών.[6]
Επίσης, ήταν υποψήφια για το Βραβείο BAFTA Καλύτερης Μη Αγγλόφωνης Ταινίας.[7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ www
.europeanfilmacademy . Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2020..org /1994 .110 .0 .html - ↑ (Γερμανικά) Λεξικό παγκόσμιων κινηματογραφικών ταινιών. Zweitausendeins.
- ↑ Beumers 2000, σελ. xii.
- ↑ «Burnt by the Sun». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ «THE 67TH ACADEMY AWARDS - 1995». Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ «Russian critics brand Burnt By the Sun 2: Citadel 'inappropriate' for Oscar nomination race». Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ «Film Not in the English Language in 1996». Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2017.