پرش به محتوا

غازسانان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

غازسانان
محدودهٔ زمانی: کرتاسه پسین-Recent, ۶۵ تا ۰ میلیون سال پیش
قوی فریادکش Cygnus cygnus
رده‌بندی علمی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
زیررده: نومرغان (Neornithes)
فرورده: غازماکیان‌مانان (Galloanserae)
راسته: غازسانان
واگلِر، ۱۸۳۱
زیرگروه‌ها
Range of the Waterfowl and allies

غازسانان[۱] (Anseriformes) راسته‌ای از پرندگان هستند که شامل نزدیک به ۱۵۰ گونهٔ زنده در ۳ رده می‌شود.

فرگشت

[ویرایش]

در مقایسه با دیگر سرده‌های پرندگان، غازسانان دارای سنگواره‌های پیدا شده به نسبت بیشتری هستند، اگرچه بیشتر این سنگواره‌ها ناکاملند و شامل استخوان‌های گوناگون و پراکنده از یک پرنده باستانی می‌شوند. برپایه داده‌های سنگواره‌ای، هاوارد عنوان کرد که پرندگان آبزی در آغاز ائوسن در ۳۷ تا ۵۵ میلیون سال پیش پدید آمدند. این یافته‌ها همچنین دلیلی بر اینکه پرندگان آبزی در دوره ژوراسیک وجود داشتند ارائه نمی‌دادند.[۲]

خاستگاه ائوسنی غازسانان بر پایه سنگوارهٔ Eonessa anaticula مربوط به ائوسن پیشین در ایالات متحده و Romainvillia stehlini از فرانسه، شناخته شده. سنگواره دومی در آغاز مربوط به ائوسن شناخته شد اما بعدها به اولیگوسن آغازین ربط داده شد. در هر حال، به دلیل آنکه این سنگواره‌ها تنها استخوان‌هایی کم‌تعداد و پراکنده بودند امکان یافتن ارتباط دقیق آن‌ها با غازسانان ممکن نبود. بر خلاف این دو اما، سنگواره Presbyornis pervetus به آشکارا گونه‌ای آغازین از غازسانان به‌شمار می‌رود که مربوط به جانوری است که در ۵۰ میلیون سال پیش در نزدیک وایومینگ و یوتا زندگی می‌کرد. از آنجا که راسته پرندگان در ۱۵۰ میلیون سال پیش تشکیل شد، می‌توان نتیجه گرفت که غازسانان و پرندگان آبزی گروهی به نسبت نوین از این راسته هستند.[۳]

پیدایش غازیان (شامل غازها و قوها) و مرغابیان راستین را می‌توان به الیگوسن پسین تا میوسن آغازین نسبت داد. سنگواره‌های یافت شده از این گروه عبارتند از Cygnopetrus affinis قو-شکل از الیگوسن بالایی در بلژیک و Paranyroca magna از میوسن پیشین در ایالات متحده. هر دو این سنگواره‌ها معرف نخستین نمونه‌های پرندگان آبزی در فسیل‌های ثبت‌شده هستند.[۴]

تیره‌ها و گروه‌ها

[ویرایش]

گونه‌ها

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. دادرس، حبیب الله و منصوری، سید هادی (مترجمان) {نویسندگان: ا. اس. کینگ و جی. مک لیلاند} (۱۳۷۸). پرندگان، ساختار و فعالیت بدنی آنها. انتشارات دانشگاه شیراز. ص. ۴۴۹.
  2. Baldassarre and Bolen, Waterfowl Ecology and Management, 40.
  3. Baldassarre and Bolen, Waterfowl Ecology and Management, 41.
  4. Baldassarre and Bolen, Waterfowl Ecology and Management, 44.

منابع

[ویرایش]
  • Baldassarre, Guy A.; Bolen, Eric G. (1994). Waterfowl Ecology and Management (به انگلیسی). John Wiley.

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]

ویکی‌پدیای انگلیسی.