پرش به محتوا

قانون شکار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قوانین شکار (به انگلیسی: Game lawقوانینی هستند که حق تعقیب و شکار انواع خاصی از جانوران وحشی (جانور شکارشونده) و ماهی را تنظیم می‌کنند (اگرچه مورد دوم اغلب تحت حوزه قانون ماهیگیری قرار می‌گیرد). محدوده قوانین شکار می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • محدود کردن روزهای برداشت ماهی یا شکار (یعنی فصول باز و بسته
  • محدود کردن تعداد شکار روزانه به ازای هر نفر؛
  • محدود کردن گونه، جنس و سن جانوران مجاز برای برداشت؛
  • محدود کردن منطقه‌ای که در آن شکار مجاز است و.
  • محدود کردن سلاح‌ها، چرخ دنده‌ها و شیوه‌های قابل بهره‌گیری.

شکارچیان، ماهیگیران و قانون‌گذاران عموماً موافقند که اهداف چنین قوانینی ایجاد تعادل بین نیازهای نگهداری و برداشت و مدیریت محیط زیست و جمعیت شکار و ماهی است.[۱] قوانین شکار می‌توانند ساختاری قانونی برای جمع‌آوری هزینه‌های پروانه شکار و دیگر پول‌هایی که برای تأمین بودجه تلاش‌های حفاظتی و همچنین برای به دست آوردن اطلاعات برداشت مورد استفاده در عملکرد مدیریت حیات‌وحش استفاده می‌شود، فراهم کند.[۲]

منابع

[ویرایش]
  1. "Archived copy" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2007-01-07. Retrieved 2007-01-07.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)
  2. "Archived copy" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2006-12-30. Retrieved 2007-01-07.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)