پرش به محتوا

متیلن بلو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
متیلن بلو
Methylene blue
Space-filling model of methylene blue in its oxidised form
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس 61-73-4 ✔Y
پاب‌کم 6099
کم‌اسپایدر 5874 ✔Y
UNII 8NAP7826UB ✔Y
ChEBI CHEBI:6872 ✔Y
ChEMBL CHEMBL405110 ✔Y
جی‌مول-تصاویر سه بعدی Image 1
  • CN(C)c1ccc2c(c1)sc-3cc(=[N+](C)C)ccc3n2.[Cl-]

  • InChI=1S/C16H18N3S.ClH/c1-18(2)11-5-7-13-15(9-11)20-16-10-12(19(3)4)6-8-14(16)17-13;/h5-10H,1-4H3;1H/q+1;/p-1 N
    Key: CXKWCBBOMKCUKX-UHFFFAOYSA-M ✔Y

    InChI=1/C16H18N3S.ClH/c1-18(2)11-5-7-13-15(9-11)20-16-10-12(19(3)4)6-8-14(16)17-13;/h5-10H,1-4H3;1H/q+1;/p-1
    Key: CXKWCBBOMKCUKX-REWHXWOFAR

خصوصیات
فرمول مولکولی C16H18N3SCl
جرم مولی 319.85 g/mol
دمای ذوب 100-110 °C (with decomposition)
دمای جوش Decomposes
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
 N (بررسی) (چیست: ✔Y/N؟)
Infobox references

متیلن بلو (به انگلیسی: Methylene blue)

رده درمانی: آنتی‌دوت‌ها، شلات کننده‌ها و آنتاگونیست‌ها

اشکال دارویی: آمپول، قرص

موارد مصرف

[ویرایش]

متیلن بلو قبلاً در درمان موارد مت‌هموگلوبینمی (مانند مسمومیت با سیانید) استفاده می‌شد، اخیراً در درمان آلزایمر نیز مطرح شده‌است. همچنین فرم خوراکی آن در دندانپزشکی برای تشخیص مناطق دارای پلاک میکروبی دندان و نیز در تشخیص فیستول در جراحی استفاده می‌شود.

مکانیسم اثر

[ویرایش]

متیلن بلو احیاءشده متهموگلوبین را مجدداً احیاء می‌کند و خود به متیلن بلو تبدیل شده و سپس از راه ادرار دفع می‌گردد.

عوارض جانبی

[ویرایش]

تهوع، اسهال، سردرد، سرگیجه، نغییر رنگ ادرار، همولیز، هایپرتانسیون.

کاربرد در صنعت

[ویرایش]

متیلن بلو یک ماده رنگزای فونکسیونل که به عنوان یک رد-اُکس-ایندیکاتور عمل کرده و در حالت‌های اکسید یا احیاء شده دارای رنگ‌های گوناگون (آبی/بی‌رنگ) می‌باشد. یکی از آزمایش‌های تعیین کیفیت شیر که با آن شمار باکتری‌های موجود در شیر خام تخمین زده می‌شود، آزمایش احیای متیلن بلو است.

محیط کشت ائوزین متیلن بلو در کشت میکروب‌ها به کار می‌رود. متیلن بلو برای رنگ‌آمیزی بافت‌ها نیز استفاده می‌شود.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی، ۱۳۸۷