Alfons Kułakowski
 Alfons Kułakowski z katalogiem swoich prac (2014) | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 maja 1927 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 grudnia 2020 |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo |
| Epoka | |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Alfons Kułakowski (ur. 9 maja 1927 w Osiczynie k. Berdyczowa, zm. 28 grudnia 2020 w Olsztynie[1]) – polski malarz współczesny, postimpresjonista, pejzażysta.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Alfons Kułakowski dzieciństwo i młodość spędził w Bakczarze na Syberii, gdzie został przymusowo przesiedlony wraz z rodziną. W 1944 uciekł do Kazachstanu. W 1945 rozpoczął studia malarskie w Ałmaty. Tam miał swoją pierwszą indywidualną wystawę w 1952. W 1953 przeniósł się do Samary. Trzy lata później został przyjęty do Związku Plastyków ZSRR. W 1992 wrócił do Ałma-Aty. Prace jego były wystawiane w Moskwie, Leningradzie, Samarze i innych miastach Rosji. Był głównym malarzem Fundacji Sztuki i rektorem Szkoły Reklamy w Samarze.
W 1997 uzyskał polskie obywatelstwo i wraz ze starszym o trzy lata bratem Mieczysławem przyjechał do Polski jako repatriant. Bracia Kułakowscy wraz z najbliższą rodziną (żoną oraz córką Mieczysława) zamieszkali w Witoszewie w powiecie Iławskim. Marzeniem Alfonsa było stworzenie domu-pałacu, w którym mieściłaby się galeria jego prac przywiezionych z Rosji i tworzonych na miejscu. W lutym 2009 Alfons Kułakowski został zaproszony na wystawę do Pałacu Narodów w Brukseli. W tym samym czasie spłonął dom w Witoszewie a w nim około 6 tysięcy zgromadzonych obrazów. Artysta, mimo zaawansowanego wieku, nie poddał się i powrócił do aktywności twórczej. Dzięki funduszom uzyskanym ze sprzedaży obrazów, który były prezentowane na wystawie brukselskiej, rodzina Kułakowskich mogła odbudować swój dom w Witoszewie. Już w 2010 bracia Kułakowscy wraz z rodziną mogli powrócić do wyremontowanego domu.
Ostatnie lata życia spędził w Olsztynie, gdzie zmarł 28 grudnia 2020. Pochowany został na cmentarzu w Jerzwałdzie[1].
W styczniu 2016 w olsztyńskiej Filharmonii odbył się przedpremierowy pokaz filmu Bracia wyreżyserowanego przez Wojciecha Staronia[2]. Ten dokument opowiadający historię życia Alfonsa i Mieczysława Kułakowskich otrzymał wiele nagród, m.in. nagrodę specjalną na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Locarno[3][4].
Wielkim fanem malarza jest światowej sławy pianista jazzowy Leszek Możdżer, który niejednokrotnie grał specjalnie dla Alfonsa Kułakowskiego, a w udzielanych wywiadach nie ukrywa swej fascynacji mistrzem, mówiąc, że chciałby być takim jak on[5].
Nagrody i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Nagroda Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego w dziedzinie kultury (2009)[6]
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010)[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Pogrzeb Alfonsa Kułakowskiego. Malarz zostanie pochowany we wtorek [online], olsztyn.tvp.pl, 4 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-07] (pol.).
- ↑ CEiIK – Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych w Olsztynie: Artykuł [online], www.ceik.eu [dostęp 2016-12-19].
- ↑ Bracia w bazie filmpolski.pl
- ↑ Bracia w bazie Filmweb
- ↑ [1] [2] – wypowiedź w 11 min 53 s
- ↑ Alfons Kułakowski [online], leksykonkultury.ceik.eu [dostęp 2017-11-16] (pol.).
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. www.mkidn.gov.pl. [dostęp 2020-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-18)].