Andrzej Jan Piwarski

Andrzej Jan Piwarski

Data i miejsce urodzenia	27 marca 1938 Warszawa
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarstwo, grafika
Odznaczenia

Andrzej Jan Piwarski, Znowu nadzieja. Olej na płótnie. 100x100 cm, 1982 r.

Andrzej Jan Piwarski, Rustykalna ściana. Olej na płótnie, 120x100 cm, 1996 r.

Andrzej Jan Piwarski, Przeszłość II. Olej na płótnie, 90x70 cm, 2008 r.

Andrzej Jan Piwarski (ur. 27 marca 1938 w Warszawie) – artysta malarz, grafik, działacz społeczny i polonijny, animator życia artystycznego. Jest praprawnukiem Jana Feliksa Piwarskiego (1794–1859). Jego żoną jest Barbara Ur-Piwarska, rzeźbiarka i malarka.

Organizator i uczestnik wielu manifestacji i sympozjów, m.in. w RFN, Norwegii, Francji, Wielkiej Brytanii, potępiających stan wojenny w Polsce, jak również poświęconych walce o suwerenność Polski i innych państw o ustroju komunistycznym. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej oraz medalem Senatu RP. 31 sierpnia 2018 roku został odznaczony Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Obecnie mieszka w Berlinie oraz w Gdańsku.

Życiorys

W latach 1960–1966 odbył studia na Wydziale Malarstwa Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku, w pracowniach Stanisława Teisseyre´a i Jacka Żuławskiego. W latach 1976–1980 gość-docent w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Münster w pracowni malarstwa. W roku 1979 otrzymał roczne stypendium Zarządu Komunalnego Zagłębia Ruhry w Essen (RFN). W latach 1987–1991 prowadził pracownię malarstwa w Europejskiej Letniej Akademii Sztuk Pięknych w Luksemburgu. W roku 1993 założył Europejskie Laboratorium Sztuki w Tuchomiu, gdzie organizował Międzynarodowe Sympozja Artystów „Tuchomie”.

Malarstwo

Autor m.in. cyklu obrazów zainspirowanych Sierpniem ’80. Jego prace znajdują się w wielu muzeach, państwowych i prywatnych zbiorach sztuki. W Polsce m.in. w Muzeach Narodowych w Warszawie, w Gdańsku, Szczecinie, Muzeum Śląskim w Katowicach, Muzeum Okręgowym w Toruniu, Muzeum Okręgowym im. L.Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Muzeum Historycznym Miasta Gdańska w Gdańsku, Bibliotece Uniwersyteckiej – Gabinet Rycin w Warszawie, w Muzeum Uniwersyteckim UMK w Toruniu, Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie. Natomiast w Niemczech w Muzeum Muru Berlińskiego w Berlinie, ponadto w Belgii, Danii, Finlandii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Japonii, Luksemburgu (Muzeum Narodowe Literatury w Mersch, Miejskiej Galerii Sztuki w Esch-sur-Alzette), Norwegii (Królewskie Zbiory Sztuki w Oslo, Landsorganisasjonen w Oslo), Rosji, Szwecji, USA, Watykanie i w Wielkiej Brytanii.

Od roku 1967 miał ponad 150 indywidualnych wystaw w Polsce, Szwecji, Finlandii, Niemczech, Norwegii, Luksemburgu, Hiszpanii i Holandii. Od roku 1963 uczestniczy w ponad 250 wystaw zbiorowych w Polsce, Niemczech, Belgii, Francji, Hiszpanii, Luksemburgu, Norwegii, Finlandii, Holandii, Szwecji, Ukrainie, Belgii, Francji, Watykanie i na Węgrzech.

Działalność (wybór)

• od 1966 – Związek Polskich Artystów Plastyków (Polska)
• 1982-2005 – Związek Artystów Plastyków IG Medien (Niemcy)
• od 1992 – Stowarzyszenia Polskich Artystów Plastyków w Niemczech – założyciel i prezes
• 1992-1994 – Kongres Polonii Niemieckiej – członek-założyciel, członek Prezydium
• od 1997 – Stowarzyszenie Europejskie Laboratorium Sztuki w Tuchomiu (woj. pomorskie) – założyciel
• od 2009 – Związek Berlińskich Artystów Plastyków (VBK) w Berlinie

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia

• 1965 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki na Ogólnopolskiej Studenckiej Wystawie Morskiej w Sopocie
• 1970 – dwa wyróżnienia honorowe na I Ogólnopolskim Konkursie Na Obraz Sztalugowy w Łodzi
• 1979-1980 – Stypendium Zarządu Komunalnego Zagłębia Ruhry, Essen (Niemcy)
• 2003 – Statua Neptuna, Oberhausen
• 2003 – Statuetka Stefana Batorego, III Liceum Ogólnokształcące, Chorzów
• 2004 – Wyróżnienie – Journalia 2004 – Redakcja „Samo życie”, Dortmund
• 2004 – Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
• 2013 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury
• 2018 – Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Cykle obrazów (wybrane)

• Kosmogonia, 1975-1978
• Bieszczady, 1976-1979
• Ludzie na drodze, 1976-1982
• Ślady-Nadzieje, 1980-1985
• Hommage a Grzegorz Przemyk, 1983-1986
• Hommage a ks. Jerzy Popiełuszko, 1984-1987
• Emigranci, 1983-1987
• Wykopaliska, 1985-1990
• Wyjścia z ziemi, 1985-1990
• Portrety, 1985-1992
• Cykl hiszpański, 1977-1992
• Cykl paryski, 1979-1981
• Ludzie-Znaki, 198-1992
• Dom, 1990-1992
• Ślady czasu – Ślady człowieka, 1992 do dnia dzisiejszego

Informacje w wydawnictwach encyklopedycznych

1. Artyści z Essen – s. 212-213 „Andrzej Jan Piwarski”, Dom Sztuki w Essen, Essen 1994.
2. Europejski Leksykon Artystów – Kürt Bütow, tom III, s. 274 „Andrzej Jan Piwarski”, Bavaria Kunstverlag, 1992.
3. Polonia – Słownik biograficzny – Agata, Zbigniew Judeccy, s. 249 „Piwarski Andrzej Jan”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000 – 381 – ISBN 83-01-13186-1.
4. Kwartalnik Biograficzny Polonii „Polacy w świecie” – Zbigniew Andrzej Judycki, Nr 15, s. 36-38, „Piwarski Andrzej Jan”, Wydawca Zakład Biografistyki Polonijnej – Paryż, Akademia Świętokrzyska, Kielce 2000.
5. Leksykon Polonii i Polaków za granicą – Polak w świecie, s. 243 – „Piwarski Andrzej Jan”, Polska Agencja Informacyjna S. A. Wydawnictwo, Warszawa 2001.
6. Niemieckie Polonica Prasowe – Deutsche Pressepolonica – Maria Kalczyńska, Leonard Paszek, s. 253-255, „Piwarski Andrzej Jan – Europejskie Laboratorium Sztuki. Tuchomie”, Państwowy Instytut Naukowy – Instytut Śląski, Opole 2004; Maria Kalczyńska, Leonard Paszek, s. 706, 1618-1619, 1622, Państwowy Instytut Naukowy – Instytut Śląski, Opole 2005.

Linki zewnętrzne

• Strona domowa Andrzeja Piwarskiego: Andrzej Jan Piwarski
• Europejskie Laboratorium Sztuki Tuchomie: Europejskie Laboratorium Sztuki Tuchomie