Arianizmi

Skulptura neoklasike e Arno Brekerit e vitit 1939 Die Partei (Partia), e cila rrethonte një nga hyrjet e Kancelarisë së Rajhut në Berlin. Skulptura thekson ato që Partia Naziste i konsideronte si karakteristika të dëshirueshme ariane.

Arianizmi është një ideologji e epërsisë racore e cila e sheh racën e supozuar ariane si një grup racor të veçantë dhe sipëror, i cili ka të drejtë të sundojë pjesën tjetër të njerëzimit. Fillimisht i nxitur nga teoricienët racorë si Artur de Gobino dhe Hjuston Stjuart Çamberlejn, arianizmi arriti kulmin e ndikimit në Gjermaninë naziste. Në vitet 1930 dhe 1940, regjimi zbatoi ideologjinë me forcë të plotë, duke ndezur Luftën e Dytë Botërore me pushtimin e Polonisë në 1939 në ndjekje të Lebensraum, ose hapësirës së jetesës, për popullin arian. Politikat racore që u zbatuan nga nazistët gjatë viteve 1930 arritën në krye gjatë pushtimit të Evropës dhe Bashkimit Sovjetik, duke kulmuar me vrasjen masive industriale të gjashtë milionë hebrenjve dhe njëmbëdhjetë milionë viktimave të tjera në atë që tani njihet si Holokausti.