Bandolet (broń)
Bandolet (także: bandolier) – staropolskie potoczne określenie lekkiej broni strzeleckiej wyposażonej w antabę do zawieszania na haku skórzanego pasa (bandoliera). Bandolety używane były w XVII-XVIII w. (głównie przez dragonów). Termin ten nie odnosi się do konkretnego typu broni palnej a do systemu jej mocowania[1][2][3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Włodzimierz Kwaśniewicz, 1000 słów o dawnej broni palnej, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 30, ISBN 83-11-07350-3 [dostęp 2022-06-10].
- ↑ bandolet – Słownik języka polskiego PWN [online], pwn.pl [dostęp 2021-05-01] (pol.).
- ↑ bandolier, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-05-01].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9.
- Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski, Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: PWN, 2010, s. 94, ISBN 978-83-01-16260-3, OCLC 751388493.
