Przejdź do zawartości

Burzenin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Burzenin
wieś
Ilustracja
Fragment rynku
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

sieradzki

Gmina

Burzenin

Liczba ludności (2022)

960[2]

Strefa numeracyjna

43

Kod pocztowy

98-260[3]

Tablice rejestracyjne

ESI

SIMC

0700884

Położenie na mapie gminy Burzenin
Mapa konturowa gminy Burzenin, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Burzenin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Burzenin”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Burzenin”
Położenie na mapie powiatu sieradzkiego
Mapa konturowa powiatu sieradzkiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Burzenin”
Ziemia51°27′38″N 18°49′57″E/51,460556 18,832500[1]
Strona internetowa

Burzeninwieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Burzenin.

Siedziba gminy Burzenin. Dawniej miasto – uzyskał lokację miejską przed 1378 rokiem, zdegradowany w 1870 roku[4]. Prywatne miasto szlacheckie położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sieradzkim województwa sieradzkiego[5]. Do II rozbioru Polski w granicach województwa sieradzkiego. W 1827 roku jako miasto prywatne Królestwa Kongresowego, położone było w powiecie sieradzkim, obwodzie sieradzkim województwa kaliskiego[6].

Do 1953 roku siedziba gminy Majaczewice, przemianowanej wówczas na gminę Burzenin. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Burzenin. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.

Duża wieś letniskowa o charakterze miasteczka, położona nad Wartą, na skraju Parku Krajobrazowego Międzyrzecza Warty i Widawki, w odległości 17 km na pd.-wsch. od Sieradza.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka źródłowa z 1344 roku dotyczy targów i komory celnej. Wynika z niej, że już wówczas istniało tu miasto, a co najmniej osada targowa. Otóż wtedy to król Kazimierz III Wielki w Burzeninie zwolnił mieszczan z Brzeźnicy od opłat mostowych i targowych. Za datę lokacji przyjmuje się rok 1378, gdy Ludwik Węgierski na prośbę Spytka z Burzenina, stolnika sieradzkiego, zwolnił mieszkańców na 5 lat z podatków. W 1419 roku Władysław Jagiełło odnowił prawa miejskie Burzenina. Pozwolił w tym dokumencie na jeden jarmark w roku i cotygodniowe targi, odbywające się w każdą środę. W poł. XVI w. mieszkało tu 15 rzemieślników. Położony przy szlaku solnym, aż do XVI w. czerpał Burzenin zyski z tranzytu handlu solą. Nie rozwinął się jednak nigdy w znaczący ośrodek miejski. Pod koniec XVIII w. mieszkało tu 144 mieszkańców w 45 domach. Liczne epidemie i tragiczny dla Polski wiek XIX przyczyniły się do odebrania Burzeninowi praw miejskich w 1870 roku. W okresie II wojny światowej mieszkańcy wsi zostali wysiedleni ze względu na zorganizowany tu poligon niemieckich wojsk pancernych.

Trwającą od 1939 roku okupację niemiecką przerwała w roku 1945 ofensywa Armii Czerwonej. Po walkach z oddziałami niemieckimi miasto zdobył 10 Gwardyjski Korpus Pancerny z 4 Gwardyjskiej Armii Pancernej należącej do 1 Frontu Ukraińskiego[7].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • Murowany kościół pw. św. Wojciecha i św. Stanisława w Burzeninie, fundowany w 1642 roku przez Stanisława Pstrokońskiego, biskupa chełmińskiego. Zbudowany na miejscu poprzedniego, który w dokumentach z początku XIV w. określony już był jako stary. Obecny kościół, pierwotnie jednonawowy, w 1917 roku rozbudowany o nawy boczne, jest bazyliką z węższym i niższym prezbiterium, zamkniętym półkolistą absydą. Od zach. 5-kondygnacyjna wieża. Sklepienie kolebkowe z lunetami, na gurtach o późnorenesansowej dekoracji stiukowej typu kalisko-lubelskiego. Z prezbiterium do zakrystii prowadzi wejście przez barokowy marmurowy portal z herbem Poraj i epitafium zmarłych członków rodziny Pstrokońskich w zwieńczeniu. W kaplicy Matki Bożej barokowy marmurowy portal, z tablicą erekcyjną kościoła z 1642 roku. Ołtarze barokowe. Na belce tęczowej krucyfiks barokowy z XVIII w. Krata kuta żelazna z przełomu XVII i XVIII w. Misa chrzcielna gotycka z XV w. W archiwum kościelnym księgi chrztów od 1826 roku i ślubów od 1830 roku.
  • Cmentarz przykościelny otoczony murem o charakterze obronnym z wnękami od wewnątrz i otworami strzelniczymi o wykroju kluczowym.
  • Dawna synagoga (obecnie magazyn).
  • Pomnik marszałka Józefa Piłsudskiego, odsłonięty 15 sierpnia 1991 roku. Poprzedni pomnik, odsłonięty 19 marca 1928 roku, przetrwał okupację niemiecką, zniszczony po wojnie.
  • Fragmenty ruin obronnego dworu Burzeńskich z okresu wczesnego renesansu. Była to konstrukcja kamienno-ceglana, położona na południe od wsi, w odległości ok. 700 m od kościoła, na lewym brzegu rzeki Warty.

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[8] na listę zabytków wpisany jest obiekt:

  • Kościół parafialny pw. Świętego Krzyża, drewniany, 1642/1917, nr rej.: 805 z 28.12.1967

Ludzie związani z Burzeninem

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Burzeninem.
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie urodzeni w Burzeninie‎.

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]
  • szlak turystyczny niebieski pieszy szlak turystyczny „Szlak walk nad Wartą w 1939 r.” prowadzący z Burzenina do miasta Warty.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 13756
  2. Burzenin - liczba mieszkańców [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 17 listopada 2022 [dostęp 2023-01-15].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 109 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 22–23.
  5. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  6. Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego, z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożona w Biórze Kommissyi Rządowéy Spraw Wewnętrznych i Policyi. T. 1 : A-Ł, Warszawa 1827, s. 58.
  7. Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.51.
  8. NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-19].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Horbacz T., Świątynia parafialna w Burzeninie, „Na sieradzkich szlakach” 1998, nr 4/52/XIII, s. 19–21 (rzut poziomy i 5 zdjęć).
  • Kołodziejski S., Tragiczne lata wojny i okupacji hitlerowskiej w Burzeninie, „Na sieradzkich szlakach” 1987, nr 4/III, s. 10–13.
  • Majdański J., Materiały do dziejów Burzenina w XVI-XVIII w., „Na sieradzkich szlakach” 2001,nr 3-4/63-64/XVI, s. 2–3,
  • Majdański J., Zabytki Burzenina, „Na sieradzkich szlakach” 2002, nr1-2/65-66/XVII, s. 8–9,
  • Majdański J., Charakterystyka układu przestrzennego Burzenina, „Na sieradzkich szlakach” nr 2003, 1-4/69-72/XVIII, s. 27–28,
  • Ruszkowski A., Sieradz i okolice, Sieradz 2000.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]