Przejdź do zawartości

Claude Allègre

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Claude Allègre
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 marca 1937
Paryż

Zawód, zajęcie

geochemik, nauczyciel akademicki, polityk

Stanowisko

minister edukacji narodowej, badań naukowych i technologii (1997–2000)

Odznaczenia
Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Palm Akademickich (Francja) Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN

Claude Allègre (ur. 31 marca 1937 w Paryżu[1]) – francuski naukowiec, geochemik, nauczyciel akademicki i polityk, w latach 1997–2000 minister edukacji narodowej, badań naukowych i technologii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Uniwersytetu Paryskiego z 1960, doktoryzował się z zakresu fizyki w 1967[2]. Pracował na macierzystej uczelni, a po jej podziale m.in. na Université Paris-Diderot (w latach 1970–2006 jako profesor tego uniwersytetu). Od 1971 do 1974 kierował na nim wydziałem nauk o Ziemi, w latach 1976–1986 stał na czele instytutu badawczego IPGP[3]. W pracy naukowej zajął się m.in. metodami datowania izotopowego[4]. W 1995 został członkiem Francuskiej Akademii Nauk[3].

Był także aktywnym działaczem politycznym. W 1973 wstąpił w szeregi Partii Socjalistycznej[2]. W 1989 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego III kadencji, z którego zrezygnował po kilku miesiącach[1]. W 1992 był radnym regionu Langwedocja-Roussillon[5]. Od 1988 do 1992 pełnił funkcję specjalnego doradcy Lionela Jospina[2]. Od czerwca 1997 do marca 1999 w jego gabinecie sprawował urząd ministra edukacji narodowej, badań naukowych i technologii[6]. W 2008 opuścił socjalistów, później publicznie wspierał UMP i Nicolasa Sarkozy’ego[2].

Głosił poglądy kwestionujące związek między wielkością emisji dwutlenku węgla a zmianami klimatu, wskazując, że przyczyny podwyższania się temperatury nie są znane[7].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Legią Honorową III klasy, Orderem Palm Akademickich I klasy oraz Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec[3]. Wyróżniony doktoratami honoris causa m.in. Cardiff University, University of Bristol i Université Libre de Bruxelles[3].

Za osiągnięcia naukowe otrzymał m.in. Nagroda Crafoorda (1986)[4] oraz Medal Wollastona (1987)[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2017-03-19].
  2. a b c d Claude Allègre. linternaute.com. [dostęp 2017-03-19]. (fr.).
  3. a b c d Claude Allègre. academie-sciences.fr. [dostęp 2017-03-19]. (fr.).
  4. a b The Crafoord Prize 1986. crafoordprize.se, 1 czerwca 1986. [dostęp 2019-03-20]. (ang.).
  5. Claude Allègre. guadeloupe.net. [dostęp 2017-03-19]. (fr.).
  6. Présidents de la République et Gouvernements sous la Ve République. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2024-08-17]. (fr.).
  7. Claude Allègre wątpi.... rfi.fr, 7 grudnia 2009. [dostęp 2017-03-19].
  8. Wollaston Medal. geolsoc.org.uk. [dostęp 2017-03-19]. (ang.).