Przejdź do zawartości

Czosnkowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czosnkowe
Ilustracja
Czosnek główkowaty
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

amarylkowate

Podrodzina

czosnkowe

Nazwa systematyczna
Allioideae Herbert
Kwiatostan czosnku skalnego

Czosnkowe (Allioideae Herbert) – podrodzina roślin zielnych zaliczana do amarylkowatych (Amaryllidaceae), do niedawna wyróżniana zwykle w randze rodziny czosnkowate (Alliaceae J. G. Agardh). Należy tu w zależności od ujęcia 13[2] do 20[3] rodzajów łączonych w trzy plemiona, obejmujących ok. 800 gatunków, z czego ok. 690 należy do rodzaju czosnek (Allium)[2]. Przedstawiciele tego rodzaju rozprzestrzenieni są na wszystkich kontynentach półkuli północnej, poza tym spotykani są na bardzo rozproszonych obszarach w strefie równikowej i w Afryce Południowej na drugiej półkuli. Plemię Tulbaghieae występuje w Afryce Południowej, a Gilliesieae na obu kontynentach amerykańskich[2]. Wiele gatunków z rodzaju czosnek to popularne warzywa. Spożywane są też rośliny z rodzaju Tulbaghia i Nothoscordum. Liczne gatunki uprawiane są jako rośliny ozdobne[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Rośliny cebulowe, rzadko kłączowe[2].
Liście
Ulistnienie skrętoległe, dwurzędowe. Liście unifacjalne, płaskie lub cylindryczne na przekroju; zazwyczaj siedzące, rzadko ogonkowe (np. czosnek niedźwiedzi). Pochwy liściowe nie zrośnięte[4].
Kwiaty
Kwiaty zebrane w baldachy (rzadko pojedyncze lub tworzące kłos (Allium spicatum), stanowiące skrócone kwiatostany wierzchotkowe. Baldach podparty jest 1-2 do kilku, czasem zrośniętymi ze sobą, listkami okrywy, często obejmującej w całości nie rozwinięty kwiatostan. Kwiaty zazwyczaj o budowie regularnie promienistej (tylko u niektórych gatunków czosnku występuje niewielka grzbiecistość pręcikowia). Dwubocznie symetryczne są kwiaty niektórych rodzajów z plemienia Gilliesieae. Okwiat złożony jest z 6, wyrastających w dwu okółkach, wolnych lub zrośniętych listków. Między listkami a pręcikowiem występują przydatki, czasem okazałe i tworzące powabnię. Pręcików jest 6, przyrośniętych do podstaw listków okwiatu. Najczęściej w obu okółkach jednakowe (wyjątkiem ifejon); zazwyczaj wolne, rzadziej pozrastane (zrośnięte podstawami nitki są u części gatunków czosnku Allium); w dwu okółkach (3+3). Prątniczki występują rzadko, w liczbie 3 lub 4; wtedy płodnych pręcików 2–3 (Gilliesia, Leucocoryne). Pylniki przytwierdzone do nitek grzbietami, zwrócone do środka kwiatu, otwierające się podłużnym pęknięciem. Zalążnia górna, trójkomorowa, powstaje z trzech owocolistków. Znamiona słupka 3, typu suchego lub mokrego (czosnek)[4].
Owoc
Sucha pękająca torebka[4].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Byliny w większości zawierające pochodne cysteiny z siarką w składzie, nadające roślinom specyficzny zapach[5].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze w popularnym w końcu XX wieku systemie Cronquista (1981) przedstawiciele czosnkowatych zaliczani byli do rodziny liliowatych (Liliaceae). Późniejsze odkrycie para- i polifiletycznego charakteru tej grupy roślin spowodowało jej podział. W systemach Reveala (1994-1999) i Takhtajana (1997) czosnkowate zostały podniesione do rangi odrębnej rodziny zaliczonej do rzędu amarylkowców (Amaryllidales). W opublikowanym w 2003 roku systemie APG II czosnkowate uznane zostały za jedną z linii rozwojowych kladu szparagowców (rząd Asparagales) także w randze rodziny. Potwierdzono przy tym jednak bliskie pokrewieństwo czosnkowatych z rodziną amarylkowatych (Amaryllidaceae), która wspólnie z rodziną czosnkowatych stanowi klad siostrzany dla agapantowatych (Agapanthaceae). W systemie tym rozważano celowość połączenia tych trzech rodzin w czosnkowate Alliaceae s.l.. Ostatecznie faktycznie rodziny te połączono w jedną w systemie APG III (2009) jednak pod nazwą amarylkowatych (Amaryllidaceae). Ustalone zostało ujęcie czosnkowych w randze podrodziny wraz z podziałem na plemiona[6], utrzymane także w systemie APG IV z 2016[7].

Podział podrodziny według Angiosperm Phylogeny Website[2][3]
czosnkowe

Allieae




Tulbaghieae



Gilliesieae




Plemię Allieae Dumortier
  • czosnek Allium – z bardzo różną liczbą gatunków w zależności od ujęcia systematycznego (od 260 do 780). Zasięg obejmuje obszary przynajmniej okresowo suche na półkuli północnej (rozproszone miejsca występowania także w Afryce).
Plemię Tulbaghieae Meisner
Podrodzina Gilliesieae Baker

W zależności od ujęcia systematycznego liczy od 10 rodzajów do 18 rodzajów z ok. 80 gatunkami występującymi w pasie od południowej części Stanów Zjednoczonych do Argentyny. Wykaz rodzajów:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b c d e f Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-09] (ang.).
  3. a b List of Genera in AMARYLLIDACEAE-ALLIOIDEAE, [w:] Vascular plant families and genera, Kew Gardens & Missouri Botanical Garden [dostęp 2018-02-12] (ang.).
  4. a b c d Maarten J. M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World: An Illustrated Encyclopedia of Vascular Plants. Richmond, Chicago: Kew Publishing, The University of Chicago Press, 2017, s. 170-171. ISBN 978-1-84246-634-6.
  5. Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe 2. Warszawa: Muza SA, 1998, s. 375-377. ISBN 83-7079-778-4.
  6. Chase, M. W. Reveal, J. W., & Fay, M. F. 2009. A subfamilial classification for the expanded asparagelean families Amaryllidaceae, Asparagaceae and Xanthorrhoeaceae. Botanical Journal of the Linnean Society 161: 132-136
  7. The Angiosperm Phylogeny Group. An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG IV. „Botanical Journal of the Linnean Society”. 181, 1, s. 1–20, 2016. DOI: 10.1111/boj.12385.