Douglas TB2D Skypirate

Douglas TB2D Skypirate

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Douglas Aircraft Company
Typ	bombowiec pokładowy
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie trójpodporowe – wciągane w locie
Załoga	3 (pilot, nawigator-bombardier, strzelec pokładowy)
Historia
Data oblotu	1945
Dane techniczne
Napęd	Pratt-Whitney R-4360-8 Wasp Major
Moc	3000 KM (2200 kW)
Wymiary
Rozpiętość	21,3 m
Długość	14,0 m
Wysokość	6,90 m
Powierzchnia nośna	56,21 m²
Masa
Własna	8350 kg
Startowa	12950 kg (normalna) 15767 kg (maksymalna)
Osiągi
Prędkość maks.	547 km/h
Prędkość wznoszenia	7,0 m/s
Pułap	8500 m
Zasięg	2010 km (normalny) 4635 km (z dodatkowymi zbiornikami)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
przewidywane 4 karabiny maszynowe kal. 12,7 mm (stałe – zamontowane w skrzydłach) 2 karabiny maszynowe kal. 12,7 mm (jeden w obrotowej wieżyczce na grzbiecie, drugi pod tylną częścią kadłuba) 4 uniwersalne zaczepy pod skrzydłami, gdzie mogły być umieszczone: 4 torpedy 4 bomby o masie 450 – 600 kg 2 bomby o masie 1800 kg 4 bomby głębinowe 4 dodatkowe zbiorniki paliwa
Użytkownicy
Stany Zjednoczone

Douglas TB2D Skypirate (pol. Podniebny pirat) – amerykański prototypowy bombowiec pokładowy z okresu II wojny światowej

Historia

W 1943 roku w związku z rozpoczęciem budowy lotniskowców typu Midway oraz że używane w lotnictwie marynarki wojennej samoloty torpedowe TBD Devastator były już przestarzałe, rozpoczęto pracę nad nowym samolotem który miał wejść na wyposażenie nowych lotniskowców.

Projekt takiego samolotu powstał w wytwórni Douglas Aircraft Company, a dwa prototypy tego samolotu oznaczone jako XTB2D-1 zamówiono w wytwórni w dniu 31 października 1943 roku. Jednak pierwszy prototyp oblatany został dopiero w lutym 1945 roku.

W związku jednak z zakończeniem II wojny światowej zaniechano dalszych prac nad tym samolotem, po zbudowaniu tylko dwóch samolotów prototypowych.

Użycie w lotnictwie

Samolot Douglas TB2D Skypirate, nie został wprowadzony na uzbrojenie.

Konstrukcja

Samolot Douglas TB2D Skypirate był trzymiejscowym samolotem torpedowo-bombowym w układzie jednosilnikowego, wolnonośnego dolnopłata o konstrukcji metalowej z trójpodporowym wciąganym w locie podwoziem.

Płat trójdzielny o dużej rozpiętości składał się z długiego prostokątnego centropłara oraz składanych (do hangarowania) części skrajnych o obrysie trapezowym i znacznym wznosie. Do kadłuba przymocowane było usterzenie pionowe z płetwą grzbietową i szerokie usterzenie poziome.

Podwozie główne o szerokim rozstawie, wciągane było w skrzydła na zewnątrz, co zapewniało miejsce dla podwieszanie uzbrojenia. Podwozie przednie o zdwojonych kołach wciągane było w tył do kadłuba.

Do napędu samolotu zastosowano największy wówczas silnik tłokowy Pratt-Whitney R-4360-8 Wasp Major w układzie poczwórnej gwiazdy (4 x 7 cylindrów). Silnik napędzał dwa przeciwbieżne, czterołopatowe śmigła przestawialne Curtiss-Electric o średnicy 4,5 m.